19 มีนาคม 2547 15:56 น.
โลกแห่งความฝัน
ชื่อปากกาของฉันคนนี้
ก็เป็นโลกหนึ่งแห่งความฝัน
ทุกย่างที่ก้าวเดินในโลกพระจันทร์
มักจะเป็นความฝันเรื่อยไป
ชีวิตผันผ่านไปอย่างเงียบเชียบ
หัวใจฉันเลาะเลียบไปตามมุมฝัน
หาเก็บน้ำค้างตอนกลางวัน
ซึ่งในความจริงนั้นมันไม่มี
ฉันเฝ้าอยู่ในโลกแห่งความฝัน
สิ่งที่มันไม่น่าจะเป็นไปได้
แต่มันกับมีความสุขแล้วสำหรับหัวใจ
สิ่งที่เป็นไปไม่ได้แต่ได้ทำ
เมื่อความเหงาเวียนมาบรรจบ
ฉันก็พบความฝันขึ้นอีกครั้ง
ทุกคนไม่มีสิทธิ์จะรั้ง
จะขังความฝันไม่ให้ก้าวเดินต่อไป
12 มีนาคม 2547 21:52 น.
โลกแห่งความฝัน
จับปากกาเขียนกลอนบทสุดท้าย
ไร้ความหมายบทนิยามอันลึกซื้ง
เป็นแค่กลอนธรรมดาของผู้หญิงคนหนึ่ง
ไม่หวานซื้งเลิศเลอเหมือนใครๆ
จบตำนานโลกแห่งความฝัน
เข้าสู่วันแห่งความจริงที่ยิ่งใหญ่
สิ้นสุดแล้วสะพานรุ้งที่แสนไกล
ฉันคงทำได้แค่ฝันจริงๆๆ
ขอเริงร่าในความฝันครั้งสุดท้าย
ที่หมายไว้กลับถูกความจริงฆ่าทิ้ง
ในโลกแห่งความฝันที่ไม่มีวันเป็นจริง
หัวใจฉันเลยชานิ่งเหมือนคนไม่มีหัวใจ
การเดินทางในถนนสายหมอก
โลกที่ลวงหลอกภาพความจริงที่สดใส
มองจินตนาการทุกสิ่งด้วยหัวใจ
กลับหวั่นไหวเป็น**--**แค่เพียงความฝันที่หลงทาง**--**
หน้าส่วนตัว
931
