31 มกราคม 2547 23:26 น.
โลกแห่งความฝัน
ในห้องมืดที่ว่างเปล่า
ฉันแต่งกลอนบทเศร้าอยู่ที่นั้น
ห้องหัวใจที่มีแต่มัน
ทำให้ฉันได้รู้จักเพื่อนของหัวใจ
เพื่อนที่ฉันแสนรัก
ไม่มีใครรู้จักและเข้าใจ
แต่ก็บอกไม่ถูกว่าทำไม
ฉันถึงได้จมติดอยู่กับมัน...................
31 มกราคม 2547 13:20 น.
โลกแห่งความฝัน
ฉันยืนเดียวดายในม่านหมอก
มองไปนอกหน้าต่างใจอ่อนล้า
สิ่งที่ฉันมองเห็นมากับตา
แต่กลับพร่างพราเหมือนไม่มีจริง
.ฉันเดินทวนลมในทะเลหมอก
มีแต่ภาพที่ลวงหลอกกับบางสิ่งที่หยุดนิ่ง
อีกไม่นานภาพความฝันคงเป็นจริง
แต่เธอกับทิ้งฉันไว้ในที่ไม่มีเธอ.....................
30 มกราคม 2547 22:59 น.
โลกแห่งความฝัน
ม่านหมอกแห่งฟากฟ้า
ห้วงเวลาแห่งความฝัน
ห้วงเวลาแห่งดาราและแสงจันทร์มาพบกัน
ณ ปลายทางแห่งความฝันม่านเวลา
.........................
ม่านความรู้สึกแห่งความรัก
ห้วงความรักแห่งความปรารถนา
หากเธอกับฉันเดินผ่านกาลเวลา
ขอให้พบกันที่ปลายฟ้าในใจเรา
25 มกราคม 2547 18:20 น.
โลกแห่งความฝัน
เวลาพิสูจน์ความรัก
สักพักเธอคงรู้
ฉันคนนี้จะเฝ้าดู
คู่ใจของเธอตลอดไป
แม้วันนี้ฉันจะไม่มีเธอ
แต่เธอนั้นก็อยู่ในใจฉัน
แม้ว่าเราจะไม่มีกัน
ใจฉันนั้นก็ยังเป็นของเธอ
ตลอดค่ำคืนอันยาวนาน
แม้กาลดวลาจะเปลี่ยนผัน
ฉันยังรักเธออยู่ทุกคืนวัน
ฝันถึงเธอทั้งตอนหลับและตืน
ฉันคงทำได้แค่ฝัน
มันคงไม่มีวันเป็นจริง
แต่ยังไงเธอก็คือเจ้าหญิง
เจ้าหญิงของอัศวินผู้พักดี
25 มกราคม 2547 18:17 น.
โลกแห่งความฝัน
ความกลัวเป็นจุดเริ่มต้นแห่งความพ่ายแพ้
ความอ่อนแอเป็นจุดเริ่มต้นแห่งความท้อถอย
ความหวังเป็นสิ่งที่ทุกคนรอคอย
ความคิดถอยคือความไม่พยายาม.................
...ความรู้เป็นสิ่งที่น่าใฝ่หา
ความล้าเป็นสิ่งที่น่าฝืน
ความมืดรอค้นหายามค่ำคืน
ความหยัดยืนคือสิ่งที่น่าชื่นชม
....................................