9 มกราคม 2547 23:36 น.
โรงสุรา
จงมาฟัง ความจริง เถอะเธอเอ๋ย
สุดคิดถึง เธอเลย และห่วงหา
ที่มาพูด หาใช่เพราะ ฤทธิ์สุรา
มันเพียงแต่ ทำให้ข้า กล้าบอกเธอ
เธอจะมอง อย่างไร ฉันไม่ว่า
จะเป็นหมา ขี้เมา ฉันไม่สน
แม้ด่าว่า เป็นคำพูด สุดใจจน
ก็ต้องทน เพราะรักมาก จากดวงใจ
พึ่งเมรัย ดับทุกข์ ทุกข์ยิ่งทุกข์
เพียงสิ้นทุกข์ เมื่อเมามาย เพื่อหน่ายหนี
ยามตื่นมา ทุกข์ยิ่งทุกข์ เศร้าสิ้นดี
สุรามี เพียงให้ข้า มาหลอกตัว
มีเมามาย คล้ายทุกข์ สู่สุขสันต์
ให้พ้นวัน คืนรันทด หมดความหวัง
หามีใคร มาเข้าใจ และรับฟัง
โอ้ถูกขัง ในกรงรัก สุดหักใจ
เพียงรสขม ของสุรา ที่ข้าดื่ม
ที่ข้ากลืน ง่ายดาย กว่าของหวาน
อาจเป็นเพราะ หัวใจคน ที่พบพาน
สุดทรมาณ ขมยิ่ง กว่าสิ่งใด
9 มกราคม 2547 10:45 น.
โรงสุรา
ไอ้โลกนี้ไม่มีหัวใจใครแน่นอน
หญิงร้ายชายร้อน ยอกย้อนกันปี้ป่น
กลิ้งกลอกหลอกลวง กันเวียนวน
ฉันจึงเกลียดคนมารักเหล้า สุขสำราญ
โอ้เหล้าจ๋า ไหนลองหันมายิ้มหน่อยซิ
ยิ้มซิยิ้มซิ ที่รักยิ้มนานนาน
อย่าด่วนใจดำ ทำรำคาญ
ฉันจะแต่งงาน กับเธอใต้แสงเดือน
ฉันมีฟ้าเป็นมุ้ง ฉันมียุงเป็นเพื่อน
ฉันมีพื้นดิน เหมือนดั่งพื้นเรือน
นกหนูเป็นเพื่อน กล่อมเตือนให้สุขใจ
ไม่เชื่ออีกแล้ว หัวใจของพวกมนุษย์
ยื้อยื้อยุดยุด ฉุดฉันให้ร้องไห้
จะอยู่กับเธอ จนวันตาย
เพราะไม่มีใคร
ซื่อเหมือนเธอนะเหล้าจ๋า..................
หน้าส่วนตัว
477
