28 กันยายน 2550 15:27 น.
โพลารีส
โชคชะตาช่างมาพร้อมกับสายฝน
คนสองคนเดินมาพร้อมกับความฝัน
พรหมลิขิตมาถึงแล้วในวันนั้น
วันที่เราได้พบกันกลางฝนพรำ
ฉันยืนอยู่คนเดียวใต้ตึกสูง
พร้อมกับเหล่าชนแพทย์นักศึกษา
ฉันยืนมองพวกเขาอย่างไม่คุ้นตา
ฉันไม่กล้าพูดจากับใครใคร
จนมีเธอเดินผ่านมาทางนี้
เธอมาหยุดตรงที่หน้าของฉัน
เราสองคนยืนมองกันและกัน
จนเธอนั้นเริ่มพูดจากล่าวทักทาย
เธอขับรถมาส่งฉันที่หอ
จากนั้นก็เธอฉันต่างลาจาก
เราสองคนไม่ได้คุยอะไรกันมาก
มีเพียงเบอร์ที่เธอฝากไว้ให้จำ
21 กันยายน 2550 18:17 น.
โพลารีส
โลกใบใหม่ของฉันในวันนี้
มันช่างมีแต่ความสุขสงบ
แล้ววันนี้ตัวฉันก็ได้พบ
กับความสุขที่ไม่รู้จบในหัวใจ
แม้อดีตเคยเจ็บปวดกับความรัก
แต่คุ้มนักเมื่อเจอเธอในวันนี้
สิ่งที่ฉันได้รับจากใจเธอที่มี
มันคุ้มค่ากว่าสิ่งที่สูญเสียไป
เสียของเก่าเพื่อได้ของใหม่ที่ดีกว่า
รอเพียงแค่เวลาให้มาถึง
ไม่ต้องค้นคว้าไม่ต้องตามหาไม่ต้องรำพึง
ปล่อยให้ถึงเวลาเดี๋ยวมาเอง
18 กันยายน 2550 17:40 น.
โพลารีส
เพื่อนๆค่ะ ถ้าเราจะกลับไปแต่งกลอนอีกครั้งเพื่อนๆว่ายังไงบ้างค่ะ
ยินดีต้อนรับโพลารีสมั้ยค่ะ เพราะด้วยเวลาทำให้เราคิดอะไรได้หลายอย่างเราจึงคิดที่จะไม่หนีอะไรอีกแล้ว เหมือนที่เราหนีความรักมาตลอด
เพื่อนๆช่วยแสดงความคิดเห็นหน่อยนะค่ะ ขอบคุณค่ะ คิดถึงทุกๆคนมากๆค่ะ