14 พฤศจิกายน 2549 16:46 น.
โพลารีส
ในห้องเรียนดูเงียบเหงา ไม่มีเราคอยล้อเล่น
ชีวิตแสนเยือกเย็น จากที่เห็นไม่เหมือนเก่า
ชีวิตในวันวาน ไม่ชื่นบานต่อจากนี้
ก็เพราะสองเพื่อนซี้ ไม่ใยดีกันต่อไป
เหตุผลเพราะความรัก ที่เจ็บหนักเกินไฉน
เพื่อนรักแอบมีใจ คิดไปไกลกว่าเพื่อนกัน
สุดท้ายเป็นแบบนี้ จบลงทีเธอกับฉัน
อดีตเราเพื่อนกัน ปัจจุบันแค่เพื่อนในนาม
เจอกันในห้องเรียน เธอทำเนียนแบบมองฉัน
เราสองแบบมองกัน แม้ว่าฉันนั่งห่างเธอ
ทำงานตามเลขที่ อาจารย์นี้เป็นผู้สั่ง
เธอจ๋าคิดถึงจัง นั่งข้างหลังเป็นไงบ้าง
ก็คนเคยสนิท เคยเป็นมิตรเมื่อครั้งเก่า
วันนี้ไม่มีเรา ก็ต้องเหงาเป็นธรรมดา
คิดถึงเหมือนกันนะ ฉันอยากจะให้รู้ว่า
คิดถึงทุกเวลา โอ๋เพื่อนจ๋าคิดถึงจัง
13 พฤศจิกายน 2549 09:24 น.
โพลารีส
ในที่สุดเราก็จบลงวันนี้
สิ่งดีๆคงหมดแล้วนะเพื่อนจ๋า
ในวันนี้ฉันคงกล่าวคำอำลา
เพื่อนสนิทจ๋าต่อจากนี้ไม่สนิทกัน
ขอโทษนะสำหรับเรื่องที่ผ่านมา
ฉันขอบอกคำลาเธอด้วยกลอนนี้
สำหรับเรื่องที่ผ่านมาเราเคยซี้
อดีตที่ผ่านไปไม่หวนคืน
ผิดที่ฉันรักเธอมากกว่าเพื่อน
ไม่สามารถจะตักเตือนใจตัวเองได้
จะจดจำเพื่อนคนนี้จนวันตาย
แต่จะสายเกินไปที่จะรักกัน
ลาก่อนนะเพื่อน ต่อจากนี้คงไม่มีใครเล่นกับฉัน ไม่มีใครให้ฉันลอกการบ้าน
ไม่มีใครโทรบอกฉัน ขอบคุณสำหรับทุกอย่างนะ เลขที่ 17
จาก...เพื่อนคนเดิม เลขที่ 18
11 พฤศจิกายน 2549 17:58 น.
โพลารีส
เกลียดตัวเองที่ฉันทำร้ายเธอ
ต้องหลบหน้าอยู่เสมอยามชิดใกล้
ทำงานกลุ่มตามเลขที่คู่กันไป
แต่ก็ไม่เคยพูดคุยกันสักคำ
เธอถามมาฉันกลับไม่พูดตอบ
พอนั่งสอบก็ไม่เคยจะมองหน้า
ฉันทำร้ายหัวใจเธอตลอดเวลา
โอ้เพื่อนจ๋าอภัยให้ฉันได้ไหมเธอ
ฉันนับถือในความพยายาม
ยังคงถามไถ่ฉันอยู่ทุกเมื่อ
มีอะไรเธอก็มักมาจุนเจือ
น้ำใจเธอเหลือเฟือเสียจริงๆ
อยากบอกว่าจริงแล้วแคร์เธอนะ
ฉันอยากจะยิ้มพูดคุยกับเธอเหมือนกัน
ที่ทำไม่ดีกับเธอในวันนั้น
ยกโทษให้ฉันนะคนดี" แค่เพื่อนกัน "
4 พฤศจิกายน 2549 18:21 น.
โพลารีส
คำว่าเพื่อนเหมือนพยางค์ที่สร้างมิตร
แม้เราผิดเพื่อนอภัยให้เสมอ
เพื่อนของฉันคนนั้นก็คือเธอ
ที่พบเจอทุกวันในห้องเรียน
เปิดเทอมมาฉันรู้ว่าไม่เหมือนเก่า
เพราะสองเราต่างมีเขาอยู่เคียงข้าง
มิตรภาพต่อจากนี้คงเจือจาง
และจะห่างออกไปไม่เหมือนเดิม
เพราะมันผิดที่เรามารักกัน
ผิดที่ฉันวันนั้นที่คิดมากกว่าเพื่อน
จนทำให้ความเป็นมิตรถูกลบเลือน
เพราะเราคิดกันมากกว่าเพือนตลอดมา
อยู่ในห้องเราแอบมองดูกัน
แม้โต๊ะนั้นจะห่างกันแสนหนักหนา
คาบเคมีเมื่อเห็นเธอมองมา
ฉันหลบตาก้มหน้าดูหนังสือเรียน
คาบฟิสิกส์เธอนั่งเอี้ยงกับฉัน
แอบมองกันแม้นั่งอยู่ไกลห่าง
รักแบบเพื่อนนับวันยิ่งเริ่มเจืองจาง
แม้มันคนขัดขวางก็ตามที
เรียนพละเรายืนตามเลขที่
เธอคนดีก็ยืนอยู่หน้ากัน
ด้วยเลขที่สองเรามันติดกัน
จนตัวฉันอยากย้ายห้องไปไกลๆ
เปิดเทอมมาไม่มีอะไรดีขึ้นเลยค่ะ เพราะว่าเธอคนนั้นกับฉันต่างไม่กล้าคุยกัน ฉันรู้แล้วว่าห้ามรักเพื่อนสนิทเด็ดขาด เราได้แต่แอบมองกันไม่คุยกัน ไม่เล่นกันเหมือนเมื่อก่อน เจอกันก็ไม่ทักกันเธอเจ็บ ฉันเจ็บ เพราะเราที่คิดกันมากกว่าเพื่อนเอง ไม่น่าเลยเพื่อนกลุ่มเธอเพื่อนกลุ่มฉันรักและคุยกันดี มีแต่เราสองคนที่แปลกที่สุดเราจะปิดบังหลบเพื่อนๆไปนานแค่ไหนนะ " เป็นเพื่อนกันมาตั้งนานไม่เคยทะเลอะกัน พอมากกว่าเพื่อนแล้วเป็นไงล่ะ "
หน้าส่วนตัว
997
