6 กันยายน 2549 18:47 น.
โพลารีส
ถ้าถามฉันวันนี้เป็นยังไง
อยากให้เธอเชื่อใจฉันเถิดหนา
ว่าความเจ็บที่เธอทำมันไม่ค้างคา
อยู่ในใจเลยหนาแม้นนิดเดียว
เพราะฉันลืมเธอไปนานแสนนาน
ฉันสนุกสนานกินอิ่มและนอนหลับ
ช่วงเวลาที่ไม่มีเธอฉันมีความสุขนัก
ถึงไม่มีรักฉันก็อยู่ได้นะคนดี
ถ้าถามฉันว่ายังรักเธออยู่ไหม
ขอตอบเธอด้วยหัวใจว่ารักเสมอ
แม้วันนี้จะไม่ได้อยู่พบเจอ
แต่ฉันยังรักเธอแม้นว่ามันไม่ใช่แบบเดิม
2 กันยายน 2549 17:26 น.
โพลารีส
ใบหน้าหนึ่งที่คุ้นเคยเป็นอย่างดี
ใบหน้าที่ไม่เคยลืมแม้สักหน
ท่ามกลางร้านที่มากมายด้วยผู้คน
จราจลทั่วไปในร้านนั้น
ฉันหยุดยืนอยู่กับที่ด้วยความตะลึง
ใจคำนึงว่าใบหน้านี้คุ้นนัก
สักครู่หนึ่งฉันก็ได้ประจักษ์
คนเคยรักเมื่อ1 ปี ที่แล้วมา
ในวันนี้ดีใจที่ได้เจอ
แม้ว่าเธอจะเดินมาเคียงข้างเขา
ในวันนี้แม้ไม่มีคำว่าเรา
แม้วันนี้ฉันต้องเหงาและเดียวดาย
31 สิงหาคม 2549 16:10 น.
โพลารีส
นี่เองหรือที่เขาเรียกว่าความรัก
ฉันประจักษ์รู้แจ้งถึงแก่นสาร
คนที่ฉันรอคอยมาแสนนาน
สุดท้ายแล้วฟ้าประทานให้พบเจอ
อยู่ดีๆเธอนั้นก็เข้ามา
ในชีวิตอันไร้ค่านี้ของฉัน
เพียงมีเธอฉันสดชื่นทุกๆวัน
ขอให้มีเธอมีฉันทุกวันไป
ดีใจจังที่มีเอในวันนีร้ ขอบคุณนะที่รักกัน
31 สิงหาคม 2549 16:02 น.
โพลารีส
เลขที่ฉันกับเธออยู่ติดกัน
แต่ใจนั้นไม่ติดกันใช่ไหม
ทำอะไรก็มีเราเคียงกันไป
เพราะอาศัยว่าเลขที่เราใกล้กัน
เธอสิบเจ็ดฉันสิบแปดทุกคนรู้
เลขเคียงคู่กันไปไม่เหินห่าง
กับสามปีที่ต้องแอบรักเธอจางๆ
ไม่แสดงอาการเพราะช่างมัน
เพราะว่าเธอมีหนึ่งในใจแล้ว
เขาคนนั้นก็ไม่แคล้วรุ่นเดียวกับฉัน
รักสามเศร้าเราสามคนต้องทนมัน
จากวันนั้นถึงวันนี้ที่อดทน
28 สิงหาคม 2549 18:53 น.
โพลารีส
เพื่อนๆค่ะกลอนนี้เราไม่ได้แต่งเองหรอกนะค่ะ เป็นกลอนที่พี่คนหนึ่งแต่งให้ตอนที่เราไปเข้าค่ายสิ่งแวดล้อม พี่คนนี้เค้าพิการทางสายตา แต่เค้าแต่งกลอนได้ดีมากๆๆเลยค่ะ เราก็เลยลองนำมาให้เพื่อนๆอ่านดูค่ะ ช่วยให้กำลังใจพี่ที่แต่งกลอนนี้ด้วยนะค่ะ พี่เค้าชื่อพี่วันค่ะ และเมย์ก็ขอขอบคุณพี่วันชัยที่แต่งกลอนนี้ให้เมย์ด้วยนะค่ะ ขอบคุณค่ะ " ให้กำลังใจพี่วันด้วยนะค่ะนี่คือผลงานของพี่เค้าค่ะ
" เมื่อแรกเริ่มเติมถักรักก็หวาน
ดั่งน้ำตาลปนน้ำอ้อยอร่อยหอม
ใครได้เจอก็เผลอชมเฝ้าดมตอม
คอยถนอมไม่ยอมห่างละวางใจ
เมื่อพินิจคิดดูยิ่งรู้รส
มิอาจปลดสะกดกลั้นจิตหวั่นไหว
ด้วยความรักคอยเปิดทางระหว่างใจ
จึงทำให้ไร้ทุกข์สุขสำราญ
แต่เมื่อครั้งความหวังที่ฝันใฝ่
เจือจางไปไม่สมจิตคิดถวิล
ความรักที่เคยหอมหวานปานกลืนกิน
ก็คลายสิ้นบินโบกโศกเศร้าใจ
จึงขอย้ำพร่ำเตือนเพื่อนร่วมโลก
อย่าเศร้าโศกเมื่อหลงผิดคิดเผลอไผล
จงเร่งสร้างความนี้แต่นี้ไป
เพื่อเสริมใจที่หวั่นไหวให้มั่นคง "
หน้าส่วนตัว
1457
