9 มกราคม 2547 17:07 น.
โพรคริส
คุณรู้แก่ใจของคุณ
ว่าคุณรักฉันรึเปล่า
แม้เรื่องราวระหว่างเรา
จะจบลงเพียงความเหงาแบบนี้
ถ้าฉันจากคุณไป
คุณก็จะรู้ใจตัวเองดี
ฉันจะมีค่าหรือไม่มี
สักวันคนดี.....เธอจะรู้ตัว
9 มกราคม 2547 17:07 น.
โพรคริส
คุณรู้แก่ใจของคุณ
ว่าคุณรักฉันรึเปล่า
แม้เรื่องราวระหว่างเรา
จะจบลงเพียงความเหงาแบบนี้
ถ้าฉันจากคุณไป
คุณก็จะรู้ใจตัวเองดี
ฉันจะมีค่าหรือไม่มี
สักวันคนดี.....เธอจะรู้ตัว
2 ตุลาคม 2545 09:39 น.
โพรคริส
ฉันคงไม่มีสิทธิ์ในตัวเธอ
ได้แต่เฝ่าเพ้อ เฝ้าฝัน
ในโลกแห่งความจริงเธอไม่ต้องการกัน
แม้แต่ในความฝันก็ยังยากเกินไป
จะมีบ้างไหมหนทาง
ที่จะปีนข้ากำแพงที่กางกั้นไว้
เราอยู่ใกล้กันแค่ตัวแต่มีอะไรกั้นใจ
เธอไม่เคยหวั่นไหว ไม่เคย
เธอไม่รับรู้อะไรสักอย่าง
ได้แต่หลบหน้าเมินเฉย
ยิ่งนานไประยะทางยิ่งห่างเหมือนเวลาที่ผ่านเลย
เธอไม่เคยรักฉันเลย......ไม่เคยเลยจริงๆ
30 กันยายน 2545 10:00 น.
โพรคริส
เธอจะรักฉันได้เมื่อไหร่
จะให้ฉันจากเธอไปก่อนไหมถึงจะตอบได้คำถามนี้
จะให้ฉันรออีกกี่เดือนอีกกี่ปี
เธอคนดีถึงจะยอมเห็นใจ
เท่าที่ทนมาก็นาน
เท่าที่พ้นผ่านฉันพบแต่ความหมองไหม้
ยิ่งรักเธอเท่าไหร่เธอยิ่งทำร้ายใจ
ใจเธอทำด้วยอะไรบอกที
จะให้รอต่อไปอีกหรือเปล่า
เธอถึงจะเปลี่ยนจากความเปล่าว่าง เป็นห่วงหาคนๆ นี้
หรือจะให้ฉันรอตลอดไปดี.....?
มันถึงจะสมกับความผิดที่ฉันมี คือ....รักเธอ
26 สิงหาคม 2545 17:11 น.
โพรคริส
ฉันไม่อยากได้ความสงสาร
เพื่อเก็บมาเพิ่มความทรมานเอาไว้
ฉันไม่อยากได้ในฐานะคนไกล
ที่ห่วงใยชั่วครั้งคราว
เก็บมันไว้เถอะ...ห่วงใย
เธอควรให้กับคนที่สมควรค่า
อย่ามาให้คนที่เป็นแค่น้องสาวในสายตา
มันยิ่งเพิ่มความเจ็บชาในหัวใจ
ไม่ต้องมาสมเพสฉัน
เมื่อเธอไม่มีวันรักกันได้
ฉันเจ็บมามากแล้วทั้งหัวใจ
หยุดเสียที สิ่งที่ให้ ที่มันไม่ใช่ใจของเธอ
หน้าส่วนตัว
631
