20 กันยายน 2547 14:17 น.
โปษยาเรมุส
ใจลอยไปสุดฟ้า
สุดสายตาขอบฟ้านั่น
ริบริบขอบจวงจันทร์
ดาวในฝันอยู่ตั้งใกล
งดงามยามทอแสง
ใจสุดแกร่งยังแกว่งใกว
คล้อยตามงามใฉไล
ฝันและไฝ่เอามาครอง
เอื้อมคว้าตรงแสงนั่น
อย่างมุ่งมั่นตามครรลอง
อยากจับอยากแตะต้อง
อยากจะลองเอามาชม
พลันดาวก็หายวับ
แสงริบรับไปตามลม
มืดมนสุดขื่นขม
ดาวไปใหนไร้วี่แวว
เอื้อมเอื้อมหมายเด็ดดาว
แสงพราวพราวกลับเปลี่ยนแนว
รันทดหมดใจแล้ว
ดาวเอ๋ยดาวจงกลับมา
17 กันยายน 2547 16:25 น.
โปษยาเรมุส
ดึงใจลงในกาย
ฝากฝังไว้ลงพื้นดิน
ดีเลวต่างรู้สิ้น
อยู่ข้างในเลยรู้ดี
ปวดร้าวมากหรือน้อย
ใจจะคอยจำถ้วนถี่
ตัวตนตนมาอย่างนี้
กายเป็นใคร ใจเป็นใคร
ดีเลวว่ากันเข้า
สูงหรือต่ำเอายังใง
ฉันอยู่รู้แก่ใจ
ฉันเป็นใคร ฉันรู้ดี..
14 กันยายน 2547 12:41 น.
โปษยาเรมุส
ฉันมาที่นี่
เธอก็มาทีนี่
เราเจอกัน
เราได้เป็นเพื่อนกัน
เราสนิทกัน
เรารักกัน
ฉันรักเธอ
และเธอก็รักฉัน
แต่...เดี๋ยวก่อน
เราต่างใช้เวลาที่นี่
อยู่ด้วยกันที่นี่... แค่นี้เองน่ะ
อย่าลืมสิ
วันนึงเราก็ต้องจากกัน
ฉันมาเพื่อไปน่ะ
ฉันอยากอยู่กับเธอตลอดไป
แต่คงเป็นไปไม่ได้
แต่ฉันสัญญา
ฉันจะใช้เวลาตรงนี้ ที่เหลือ
อยู่กับเพื่อนที่ฉันรักที่สุด
ให้นานที่สุดก็แล้วกัน
7 กันยายน 2547 10:05 น.
โปษยาเรมุส
สุดทนจึงร้องไห้
ปล่อยออกไปดูอย่างนั้น
ปวดร้าวสุดต้านทาน
เรื่องของฉันใครเข้าใจ
วังวนที่ฉันหลง
วันนี้คงแทบหมองไหม้
เจ็บปวดอยู่ข้างใน
ร้องออกไปเพื่อบรรเทา
ฉันเหนื่อยฉันแทบบ้า
มีน้ำตารืองี่เง่า
ฉันเหนื่อยฉันซึมเซา
ฉันรวดร้าวทรมาน
ขอพักบ้างได้ใหม
เผื่อฉันได้หายซมซาน
อาจร้องอยู่ทั้งวัน
ขอให้ฉันได้ระบาย..
6 กันยายน 2547 14:34 น.
โปษยาเรมุส
มีมือใว้ข้างใจ
ซุกเอาใว้แนบนิทรา
อุ่นอุ่นกรุ่นกายา
พักสายตานะคนดี
เรามีกันสองคน
อย่ากังวลฉันอยู่นี่
หลับเถิดหลับฝันดี
เธอยังมีฉันทั้งคน
ปวดร้าวมาจากใหน
เจ็บจากใครโดนใครบ่น
ฉันพร้อมจะสู้ทน
ไปด้วยกันเท่าที่มี
วันนี้ที่มีกัน
สุดสุขสันต์สุขล่นปรี่
สุขใจที่ได้มี
เธอคนนี้ใว้ฝากใจ
จะกล่อมให้บรรเทา
ทุกข์หนักเบาให้สดใส
ที่รักคนของใจ
ให้หลับใหลเริงนิทรา...
หน้าส่วนตัว
1366
