4 มีนาคม 2547 15:38 น.

ฉันน้อยใจเธอ

โปษยาเรมุส

ฉันเหนื่อยมานาน
ฉันเดินไม่ใหว
ฉันยืนไม่ได้
ฉันหลับไม่ลง
   ฉันน้อยใจเธอ
ฉันเพ้อลุ่มหลง
ฉันบอกตามตรง
ฉันหมดแล้วใจ
   เธอเอ่ยถึงเขา
ปวดร้าวแค่ใหน
ฉันอยู่ข้างกาย
แต่เธอลืมมอง
    ฉันให้ทุกอย่าง
ฉันเลยหม่นหมอง
ฉันน้ำตานอง
ฉันต้องรับฟัง
  เธอเล่าถึงเขา
ที่เฝ้ามุ่งหวัง
ฉันได้แต่นั่ง
ฟังแล้วเจ็บใน
   บอกฉันคนดี
ฉันดีแล้วใง
รักก็ไม่ได้
เธอไม่ต้องการ				
3 มีนาคม 2547 12:52 น.

ฉันหนาวเพราะเธอใกล

โปษยาเรมุส

หนาวเอยหนาวกาย        ในใจก็หนาว
หนาวจนรวดร้าว            หนาวอยู่ในใจ
     ไม่เคยหายหนาว          หนาวมากเพราะใคร
ก็หนาวอยู่ได้                  หนาวถึงกายเธอ
    เธอทำให้หนาว           หนาวอย่างเพ้อเพ้อ
หนาวใจใกลเธอ              ละเมอหนาวกาย
    เธอมาหายหนาว           หนาวจะต้องหาย
หนาวเพราะเธอใกล          หนาวในใจเอย...


                หนาวใจเหลือเกิน....ยามที่ไร้เธอมาคลายหนาว...
                                      ...โปษยาเรมุส...				
2 มีนาคม 2547 11:55 น.

ขอพักริมทาง

โปษยาเรมุส

มีความทรงจำ           คืนค่ำผันผ่าน
ย่ำเดินเนิ่นนาน         วันคืนวกวน
     น้ำตาเคยหลั่ง        หนทางสับสน
วันนั้นสุดทน              เลยร้องไห้ไป
     อาจเพราะอ่อนแอ     งอแงหวั่นใหว
หันไปพึ่งใคร                ใครก็ซ้ำเติม
     หรือเลวตรงใหน       ทำใมทุกข์เพิ่ม
เจอเรื่องเดิมเดิม            รังควาญหัวใจ
      จนมาวันนี้               พบความสดใส
หมอกควันจางได้           เพราะใจอดทน
      ย้อนมองไปดู           หดหู่เหลือล้น
วันนั้นมืดมน                 วันนี้เห็นทาง
      รู้สึกเหนื่อยล้า           ผ่านมาทุกอย่าง
ขอพักริมทาง                  เพื่อก้าวต่อไป...				
2 มีนาคม 2547 11:40 น.

กายเราร่างเดียว

โปษยาเรมุส



      ลืมตาขึ้นมา      ล้างหน้าล้างหัว
แล้วก็เตรียมตัว      รับวันใหม่มา
      ลุกขึ้นแล้วย่ำ     ก้าวนำซ้ายขวา
มุ่งไปข้างหน้า         ค้นหาจุดยืน
      ไปใช้ชีวิต        ผิดผิดอย่าฝืน
แม้ต้องขมขื่น          กล้ำกลืนจำเป็น
      อย่าได้กังวล        ใจคนซ่อนเร้น
เรียนรู้จัดเจน          เรียนเป็นนายคน
      มีผิดมีถูก            พันผูกวกวน
จำไว้เบื้องต้น            ระคนสับวาง
      คุณค่าชีวิต          จิตใจสรรสร้าง
ให้รางวัลบ้าง            กายเราร่างเดียว....				
1 มีนาคม 2547 19:17 น.

หยุดร้องเถอะใจ

โปษยาเรมุส

ใจเอ่ยเจ้าป่วย
ข้าป่วยเยี่ยงเจ้า
สุดเหน็บสุดหนาว
สุดเหงาทรมาน
  ร้องให้ทำใม
ให้ใครสงสาร
ใครใครเหล่านั้น
มีหรือเข้าใจ
  หยุดร้องเสียที
พอทีได้ใหม
โถใจหนอใจ
หยุดได้ซะที
  น้ำตาก่อมา
ใหลมาคราวนี้
พอทีพอที
ใจเอ๋ยใจเรา....				
Calendar
Lovers  0 คน เลิฟโปษยาเรมุส
Lovings  โปษยาเรมุส เลิฟ 0 คน
Calendar
Lovers  0 คน เลิฟโปษยาเรมุส
Lovings  โปษยาเรมุส เลิฟ 0 คน
Calendar
Lovers  0 คน เลิฟโปษยาเรมุส
Lovings  โปษยาเรมุส เลิฟ 0 คน
ไม่มีข้อความส่งถึงโปษยาเรมุส