22 พฤศจิกายน 2547 12:36 น.
โปษยาเรมุส
หวังใจได้ดั่งหวัง
สิ่งที่ตั้งต้องทำได้
หวังแล้วทุ่มลงไป
แต่ไม่ได้ดั่งต้องการ
แค่หวังคงไม่พอ
ฉันเลยท้อที่สังขาร
หวังเอยทำซมซาน
ทรมานฉันเซซม
พอแล้วพอกันที
เล่นอย่างนี้บทไม่สม
พอกันฉันสุดตรม
พอแล้วพอพอกันที
ฉันเหนื่อยเหนื่อยจริงจริง
ทนอย่างยิ่งได้แค่นี้
ลาแล้วความหวังดี
จบตรงนี้อย่ามีเรา
18 พฤศจิกายน 2547 20:28 น.
โปษยาเรมุส
หนึ่งใจไว้ข้างข้าง
สองใจสั่งให้สับสน
สามใจใครจะทน
สี่ตัวตนคงไม่มี
วันวันเป็นอย่างเก่า
วันวันเหงาเข้าแทนที่
วันวันมันไม่ดี
วันวันที่ต้องทุกทน
ฝืนฝืนขมขื่นขัด
ฝืนฝืนจัดไม่เคยบ่น
ฝืนฝืนด้วยจำทน
ฝืนฝืนจนมีน้ำตา
ปวดร้าวอยู่ข้างใน
ปวดร้าวใจจนแทบบ้า
ปวดร้าวเหงาอุรา
ปวดร้าวมาไม่มีใคร
เหงาเหงาอยู่อย่างนี้
เหงาเหงามีสุดหวั่นใหว
เหงาเหงาไม่มีใคร
เหงาเหงาใดไซร้ตรอมตรม
2 พฤศจิกายน 2547 13:10 น.
โปษยาเรมุส
เหนื่อยใจใครมาเห็น
อย่างที่เป็นเป็นอย่างนี้
เป็นบ้าบ้าสิ้นดี
อย่างนี้ใครเข้าใจ
ฟุ้งซ่านมันสับสน
วกวนพาลหวั่นใหว
สาเหตุเป็นยังใง
ไม่รู้หาไม่เจอ
ร้อนรนมันรุมเร้า
เล่นเอาตอนที่เผลอ
มันเป็นตอนที่เบลอ
ละเมอจนวุ่นวาย
บอกทีช่วยฉันหน่อย
ค่อยๆทำให้หาย
อยากอยู่ไม่อยากตาย
หัวใจมันซมซาน...
1 พฤศจิกายน 2547 12:24 น.
โปษยาเรมุส
เหนื่อยใจทำไงได้
ถลำในห้วงความรัก
อยากลองอยากรู้จัก
ทีนี้รักเป็นยังใง
วันวันมันพาลท้อ
พอแล้วพอขอได้ไหม
รักเอ๋ยไปใกลใกล
ใกลเท่าไหร่ได้ยิ่งดี
ไม่เข็ดแต่ไม่เอา
ไม่อยากเศร้าอยู่อย่างนี้
ความรักบ้าสิ้นดี
พอกันทีรักตรอมตรม...
หน้าส่วนตัว
1527
