25 ตุลาคม 2552 21:10 น.
โปติกา
น้ำไหล ไหลไป ไม่กลับ
เลยลับ ลับหาย ไม่หัน
อายุ ล่วงไป ไปพลัน
ไม่ผัน กลับคืน คืนมา
เวลา นาที ชีวิต
อุทิศ ทำดี ดีกว่า
ดีคุ้ม คุ้มค่า เวลา
ชีวา คุ้มค่า ค่าคน
18 ตุลาคม 2552 17:59 น.
โปติกา
เคยรู้ไหมในการรักแต่ละครั้ง
ต้องใช้ใจจารจำสักเพียงไหน
ให้คำรักสลักลึกในหัวใจ
แม้ยามร้างแรมไกลให้คนึง
แม้นรักแปรเปลี่ยนไปใจเงียบเหงา
หัวใจเหลือเพียงเงารักให้นึกถึง
เสน่าหาครั้งวันวานยังตราตรึง
ไยเธอจึงแปลกไปไม่เหมือนเคย
คิดคำนึงพร่ำเพ้อละเมอหา
วอนเธอเมตตาเอ่ยถ้อยคำเฉลย
ไยมิเอ่ยเอื้อนพรอดคำรักดั่งที่เคย
ฤาเป็นใจฉันเองที่แปลกไป
18 ตุลา 52
18 ตุลาคม 2552 17:18 น.
โปติกา
ถึงจะสิ้นวิญญาณกี่ครั้ง
ฉันก็ยัง รักเธอฝังใจ
ถึงจะสิ้น ดวงจันทร์ไฉไล
ไม่เป็นไร เพราะยังมีเธอ
ฟ้าจะมืด จะมัวช่างฟ้า
ขอให้มี สายตาหวานละเมอ
ถึงจะสิ้น แผ่นดินนะเออ
ให้ได้เจอยิ้มเธอชื่นใจ
ไม่ได้ชิด ก็ขอเพียงได้ชม
ไม่ได้สม ไม่เห็นแคร์อะไร
ขอให้ได้รัก ข้างเดียวเอาไว้
ไม่เช่นนั้น ใจฉันคงหลุดลอย
ถึงโลกแตก แหลกรานสิบครั้ง
ฉันก็ยังฝังใจรอคอย
แม้จะสิ้น วิญญาณเลื่อนลอย
ก็จะคอยพบเธอ ชาติอื่นเอย
ถึงจะสิ้นวิญญาณกี่ครั้ง
ฉันก็ยัง รักเธอฝังใจ
ถึงจะสิ้น ดวงจันทร์ไฉไล
ไม่เป็นไร เพราะยังมีเธอ
ฟ้าจะมืด จะมัวช่างฟ้า
ขอให้มี สายตาหวานละเมอ
ถึงจะสิ้น แผ่นดินนะเออ
ให้ได้เจอยิ้มเธอชื่นใจ
ไม่ได้ชิด ก็ขอเพียงได้ชม
ไม่ได้สม ไม่เห็นแคร์อะไร
ขอให้ได้รัก ข้างเดียวเอาไว้
ไม่เช่นนั้น ใจฉันคงหลุดลอย
ถึงโลกแตก แหลกรานสิบครั้ง
ฉันก็ยังฝังใจรอคอย
แม้จะสิ้น วิญญาณเลื่อนลอย
ก็จะคอยพบเธอ ชาติอื่นเอย
หน้าส่วนตัว
4205
