23 กุมภาพันธ์ 2550 19:09 น.
โซโล่
จะลืมได้อย่างไรใจยังหลง
เฝ้าพะวงถึงอยู่มิรู้หาย
เคยมีเธอคลอเคล้าอยู่เคียงกาย
บัดนี้มาห่างหายคลายสัมพันธ์
โอ้ยอดดวงใจ...
ทำไมเธอต้องไปไกลจากฉัน
อยากให้เธอเคียงคู่อยู่ด้วยกัน
เหมือนเมื่อวานวันที่ผ่านมา
บัดนี้ฉันมีแต่ความเศร้าโศก
สุดวิโยคอาลัยและห่วงหา
อยู่กับเพื่อนเก่าๆคือ น้ำตา
รอเวลาเธอจะกลับมาเยือน
22 กุมภาพันธ์ 2550 20:23 น.
โซโล่
ก็เพราะว่ารักมาก
จึงไม่อยากจะจากไป
แต่เมื่อเธอไม่เข้าใจ
ก็จะไปให้ไกลตา
ก็เพราะว่าห่วงมาก
จึงไม่อยากจะจากลา
แต่เมื่อไม่เห็นค่า
ก็คิดว่าคงต้องไป
ทั้งรักทั้งเป็นห่วง
ทั้งหวงและอาลัย
แต่เพื่อเธอสบายใจ
ขอลาไกล จากใจเธอ...
21 กุมภาพันธ์ 2550 15:15 น.
โซโล่
บอกฉันสิว่า...
พรุ่งนี้ ดวงตะวัน ที่เพิ่งจะลาลับฟ้าไปนั้น
จะไม่ขึ้นมา เพื่อส่องแสงอีก
สายน้ำ ที่ไหลเอื่อยๆ ก็จะแห้งเหือดไป
ลม ที่เคยพัดพาความเย็นมาให้
ก็จะหยุดพัด...
แต่อย่าบอกฉันนะว่า...
พรุ่งนี้ ใจเธอ จะเปลี่ยนไป
21 กุมภาพันธ์ 2550 14:58 น.
โซโล่
เอาไปเถอะ ฉันให้ หัวใจฉัน
หัวใจที่แสนรั้น และอ่อนไหว
หัวใจที่จะรักเธอเสมอไป
หัวใจที่ห่วงใยเธอเสมอมา
แม้เธอจะไม่มอบตอบมาให้
ก็ไม่เป็นไร มิใฝ่หา
อย่าฝืนใจเลยหนอฉันขอลา
ฝากหัวใจไร้ค่าไว้กับเธอ
20 กุมภาพันธ์ 2550 19:26 น.
โซโล่
เมื่อมีความรัก
โลกก็สดใส
ไม่ว่ามองไปทางไหน
ก็มีแต่รอยยิ้ม
และความสดชื่น
เมื่อพบความผิดหวัง
และ ขมขื่น
ก็จะพบเพียงเงารื้น ในดวงตา
หน้าส่วนตัว
951
