20 กุมภาพันธ์ 2550 19:20 น.
โซโล่
มันก็เป็นเพียงความฝัน
ที่ไม่อาจไขว่คว้าเอามาได้
เอื้อมมือจะจับทีไร
ปลิวคว้างหายไปทุกที...
20 กุมภาพันธ์ 2550 13:31 น.
โซโล่
สายฝน...
ย่ำค่ำ...
หยาดน้ำตา...
เดินร้องไห้กลางสายฝน
จะได้ไม่มีคนเห็นน้ำตาเรา
ยิ่งขณะมืดฟ้าเป็นสีเทา
ยิ่งไม่เห็นแม้เงา..เงาของน้ำตา
20 กุมภาพันธ์ 2550 13:24 น.
โซโล่
จะหลับได้อย่างไรในคืนนี้
ด้วยคิดถึงคนดีเป็นหนักหนา
ซบหมอนนอนสะอื้นกลืนน้ำตา
ปวดอุราในคราต้องไกลกัน
ยอดชีวิต...
อยากใกล้ชิดสนิทแนบอิงแอบขวัญ
แต่จะเป็นไปได้อย่างไรกัน
เธอจากฉันไปแล้วโอ้แก้วตา
ลาก่อน...
ยังอาวรณ์ อาลัย และห่วงหา
อยากจะได้เธอนั้นคืนกลับมา
ตัดใจลาเพื่อความสุขของเธอ
แม้จะไม่ได้อยู่ใกล้ชิด
ฉันก็จะคิดถึงเธอเสมอ
ไม่ว่านานเท่าไรไม่ได้เจอ
ฉันก็จะรักเธอมิเปลี่ยนแปลง
19 กุมภาพันธ์ 2550 12:50 น.
โซโล่
เกิดเป็นคน ต้องอดทน ต้องเข้มแข็ง
ต้องต่อสู้ กว่าหมดแรง อย่าท้อถอย
เพื่อก้าวไป ถึงที่หวัง ตั้งใจคอย
อย่างน้อยๆ ก็เพื่อตัว ของเราเอง
19 กุมภาพันธ์ 2550 11:34 น.
โซโล่
ใยวันนี้จึงเงียบเหงา
คนข้างๆเราหายไปไหน
ไปหลบซ่อนอยู่ที่ใด
ทำไมไม่มาอยู่ใกล้ๆฉันเหมือนเคย
ส่งความรัก ความคิดถึงไปให้
สิ่งที่ได้รับคือความเงียบเฉย
ทำไมเธอจึงปล่อยปละละเลย
และทำเฉยเมยกับฉันอย่างนั้น
คงลืมสิ้นแล้วใช่ไหม
ความรัก ความเข้าใจ และความฝัน
ลืมง่ายจริงหนอ..คืนวัน
เพิ่งผันผ่านไปไมนาน
ทำไมหนอฉันจึงลืมไม่ได้
ความรัก ความเข้าใจ ในวันหวาน
แม้เวลาจะผ่านไปอีกแสนนาน
ฉันคงไม่ลืมวันวานที่ผ่านเลย
หน้าส่วนตัว
953
