สบายดีไหม...

โคลอน

ทุกครั้งที่พบต้องมีพราก ทุกครั้งที่จากต้องมีเศร้า 
ทุกครั้งที่ไกลต้องมีเหงา แต่มีสิ่งหนึ่ง...ช่วยบรรเทา
คือคำว่า "เราสบายดี"



ทุกครั้งที่ห่างต้องคิดถึง ทุกครั้งที่ซึ้งใจล้นปรี่
เพียงเอ่ยถาม... "เป็นไงบ้าง".....
... "สบายดี"...
คำตอบสั้นๆเท่านี้... "สบายใจ"...

แม้ไม่ใช่ทุกสิ่งที่รู้สึก
แต่ลึกลึกขอเพียงเอาใจใส่
จึงได้ถามความมา เพื่อตอบไป
เป็นตัวแทนความห่วงใยไม่เปลี่ยนแปลง



ในวันที่โลกแสนวุ่นวาย ฟ้ามยามสาย ยิ่งดูยิ่งเหี่ยวเฉา
ฟ้ามิใช่สีฟ้ากลับทึมเทา มีแค่เพียงบางเงาชุ่มชื่นใจ

สายฝนโถมกระหน่ำค่ำจวบเช้า ข้างหน้าต่างบานเก่าเงาวูบไหว
เพียงสายลมพัดผ่านบานหัวใจ ก็ไล่เหงาให้ไกลนอนฝันดี



คนขี้เซาจำใจตื่นแต่เช้า หยิบกาแฟถ้วยเก่าซีดแล้วสี
แต่กาแฟยังคงกลมกล่อมดี  แม้ผ่านไปกี่ปีก็เหมือนเดิม

ยังคงขมปะแหล่ม แต้มความหวาน
ด้วยน้ำตาลทรายแดงไม่เคยเพิ่ม
หนึ่งต่อหนึ่งค่อยค่อย จิบเพื่อเจิม
ก่อนหามุมเดิมเดิม นั่งทอดตา

นี่ล่ะหนอ รสชาติของชีวิต
ปล่อยความคิดลอยไปถึงภูผา
ใกล้เกือบชิด สนิทแม้เมฆา
จะบดบังสายตาให้พร่าเลือน

ก่อนจะมีหยดน้ำมาแตะแต้ม
ให้สองแก้มรู้สึกตะวันเคลื่อน
อีกไม่นานแดดเช้าจะมาเยือน
ช่วยย้ำเตือนปลายฝนต้นหนาวแล้ว



"สบายดีไหม"

"สบายดี"