***บ่ายวันอาทิตย์*** เริ่มได้รับข้อความแรกจากท้องฟ้าและแค่ไม่กี่วินาที ก็เห็นข้อความถัดมา
ทำให้ไม่อาจละสายตาไปไหนได้
............................................................ ***บ่อยครั้งที่ความบังเอิญทำให้เกิดเรื่องมหัศจรรย์***
ชอบรูปนี้มากเลยค่ะ เพราะไม่คาดคิดว่าจะมีนก มาขอร่วมเฟรมด้วย พอมาดูภาพแล้วต้องร้อง "ว้าว"ออกมาเลย ................................................................................. เซ็ทนี้ดูแล้วเหมือน "ห้วงอวกาศ"
อยู่ในช่วงเวลาบ่ายสี่โมงโดยประมาณ เพราะกำลังไปเก็บผ้าปูที่นอนที่ตากไว้ที่ระเบียง พอแหงนหน้ามองฟ้าเท่านั้นแหละ....วิ่งลงบันไดเสียงดังตึ่กตั่กๆ....แล้วก็ขึ้นไปพร้อมกล้องคู่ใจอีกครั้ง....เลยเก็บภาพได้อีกหลายเซ็ทเลย.....
และอีกแค่พริบตาเดียวที่เอี้ยวตัวไปอีกด้าน ก็ได้รับข้อความจากท้องฟ้าอีกครั้ง .................................................................................. ข้อความน่ารักๆจากท้องฟ้าในบ่ายวันนั้นที่สื่อถึง "หัวใจ"
................................................................. รูปนี้ดูแล้วเหมือนแมงกระพรุน
..................................................................... หมวด อ่านข้อความไม่ออก
.................................................... เซ็ทสุดท้าย "ยามเย็นย่ำ" ก่อนที่ ข้อความจากท้องฟ้าจะขาดหาย
................................................................................. "ข้อความจากท้องฟ้า"
ค่อยๆไล่ไปทีละภาพนะคะ ภาพสวยๆที่เหมือนจะหาดูได้ยาก (อันนี้คิดเอาเอง...อิอิ)แต่ความเป็นจริงแล้วคือ ธรรมชาติริมรั้วหลังบ้านนี่เอง
***สิ่งที่ได้เรียนรู้จากธรรมชาติ ริมรั้วคือ*** แหล่งที่มาเดียวกัน ถ้าจะมองมุมเดียว ก็ย่อมเห็นมุมเดียว แต่ถ้าปรับองศานิด เปลี่ยนตำแหน่งหน่อย เราจะมองเห็นด้านที่แตกต่างออกไปจากสิ่งที่มองเห็นครั้งแรก ถ้าเราไม่เปิดใจ มองมุมอื่นดูบ้าง ครั้งแรกที่เห็นภาพนี้คือ "หญ้าขึ้นรกปกคลุมจัง" พอลองเดินไปใกล้ๆ สำรวจอย่างรื่นรมย์ "ดูไปดูมา มีมุมให้น่าถ่ายเก็บไว้เยอะเหมือนกันนะเนี่ย" จากนั้นก็เริ่มมองเห็น ความงามที่ซ่อนอยู่ ภายใต้ความรกรุงรังนั้นชัดขึ้น ***มุมมองที่แตกต่าง*** สิ่งที่ท้าทายคนเราที่สุดคือ การยอมรับความแตกต่าง และเติมเต็มระยะห่าง ในความต่างนั้น ด้วยความเข้าใจ ............................................................ เรื่องต่อไปที่เรียนรู้ได้จากธรรมชาติมีชื่อว่า "ข้อความจากท้องฟ้า" หวังว่าจะติดสอยห้อยตามกันต่อไปนะคะ (o*^___________________^*o) ขอบคุณที่เข้ามาอ่านค่ะ
ลองดูแต่ละภาพไปก่อนนะคะสีขาวๆที่ มด ใช้ความพยายามและความสามัคคีช่วยกันแบกกลับบ้านเพื่อเป็นอาหารประทังชีวิตก็คือ เศษซาลาเปาที่ติดอยู่ก้นกระดาษที่เราคิดว่านิดหน่อย....แต่กลับเป็นอาหารมื้อสำคัญต่อชีวิตน้อยๆอีกหลายชีวิต
********************************************************************* ***สิ่งที่ได้เรียนรู้จากวิถีชีวิตของมดคือ*** ถึงแม้มดจะเป็นสัตว์ที่มีขนาดเล็กมากถ้าเทียบกับโลกใบนี้ และทุกวินาทีต้องเจอกับอันตรายทุกย่างก้าว แต่มดก็ยังคงก้าวเดินไปข้างหน้า ทั้งที่ไม่รู้ว่าจะได้กลับมาอีกหรือเปล่า..... สิ่งหนึ่งที่ช่วยให้มดมีความมั่นใจในการใช้ชีวิตและต่อสู้กับอุปสรรคคือ"น้ำใจ" การช่วยเหลือซึ่งกันและกันในสังคม สิ่งเหล่านี้แม้จะมาจากความรู้สึกเล็กๆของมดตัวน้อยๆ แต่กลับยิ่งใหญ่จนมนุษย์อย่างเราอดที่จะค้อมตัวลงนั่งสังเกตุและชื่นชมกับภาพตรงหน้าไม่ได้ ความรู้สึกแรกที่เอาเศษซาลาเปาวางไว้ ก็แค่อยากดูว่ามดจะใช้เวลานานไหมกว่าจะขนย้ายซาลาเปาหมด แต่ความรู้สึกต่อมากลับกลายเป็นว่าเราได้มองเห็นความพยายามและความอุตสาหะของมดแต่ละตัวที่จะแบกซาลาเปาที่มีน้ำหนักมากกว่าตัวเองกลับบ้านให้ได้ พอแบกไปได้สักพัก ระหว่างทางเวลาที่เจอกันแต่ละตัวก็จะหยุดคุยกันนิดนึง.... จากนั้นไม่นาน ก็จะมีมดอีกหลายตัวมาช่วยกันแบกซาลาเปาที่เพื่อนแบกมาแต่ละก้อนนั้น เดินตามกันไปเป็นสาย...โดยเราก็ไม่รู้ว่าจุดหมายปลายทางอยู่ไกลไหม และแต่ละตัวจะกลับทางเดียวกันหรือเปล่า แล้วจะแบ่งกันยังไง นี่แหละความคิดมนุษย์มักจะคิดถึงผลประโยชน์มาก่อนเสมอ เหมือนจะยิ่งตอกย้ำให้เราได้มองเห็นว่า สิ่งเล็กๆน้อยๆที่มนุษย์ตัวใหญ่อย่างเราๆคิดว่าไม่สำคัญตั้งแต่แรก...ความจริงแล้วมันสำคัญ และตระหนักได้ว่ามันกำลังจะเหือดหายไปจากสังคมของมนุษย์แล้วคือ"น้ำใจ" จากหนึ่ง
เป็นสอง
เป็นสาม
เป็นสี่ ห้า หก เพิ่มขึ้นเรื่อยๆ
จากกลุ่มหนึ่ง ไปอีกกลุ่มหนึ่ง
คงจะดีไม่น้อย ถ้ามนุษย์อย่างเราๆท่านๆ หันมามองมดตัวเล็กๆที่อยู่รอบตัว ว่าพวกเขามีหัวใจที่ยิ่งใหญ่แค่ไหน ********************************************************************* เช้าวันเสาร์ที่ผ่านมา ขณะที่กำลังรดน้ำต้นไผ่อยู่ จู่ๆก็มีภาพมดแตกรังวิ่งพล่านไปทั่ว แต่ละตัวจะแบกไข่สีขาวๆแทบจะทุกตัวเลยก็ว่าได้ เพื่อหนีตาย เหมือนคนเราเวลาน้ำจะท่วมโลกก็คงจะความรู้สึกประมาณนี้.... เรารีบปิดน้ำแทบไม่ทัน และเฝ้าดูเหตุการณ์สำคัญที่เกิดกับชีวิตของมดในเช้าวันนั้นอย่างใจหาย.....และอยากจะขอโทษเหลือเกินที่ทำให้วุ่นวายแต่เช้า
อีกเหตการณ์หนึ่งถ่ายเก็บไว้เพราะเป็นครั้งแรกที่เห็นมดช่วยกันแบกอาหารเม็ดที่เราวางไว้ให้แมวขนกลับบ้าน
นอกจากแมว มด แล้ว ยังมี นกอีกที่ชอบกินอาหารเม็ด แต่กดชัตเตอร์ไม่ทันซักที ********************************************************************* อืม....มีรูปมดแถมต่อท้ายอีกนิด มีใครทราบมั๊ยคะว่า มดชนิดนี้ชื่ออะไร เพิ่งเคยเห็นครั้งแรกค่ะ ช่วงบั้นท้ายสีเขียวๆเหมือนใบไผ่เลย เคยเห็นแต่สีส้มๆ ไม่ก็ดำๆ เอ...หรือว่ามดชนิดนี้ก็เปลี่ยนสีตามสภาวะแวดล้อมที่ตัวเองอยู่เหมือนจิ้งจก....
********************************************************************* เรามาทำความรู้จัก"มด" สัตว์โลกน่ารักชนิดนี้ให้ดีขึ้นกว่านี้อีกหน่อยนะคะ ขอบคุณข้อมูลต่อไปนี้จากเว็บ - วิกิพีเดีย (สารานุกรมเสรี) http://th.wikipedia.org/wiki/%E0%B8%A1%E0%B8%94
มด เป็นสัตว์ในวงศ์ Formicidae อันดับ Hymenoptera มีจำนวนชนิดมากกว่า 12,000 ชนิด โดยพบมากในเขตร้อนของโลก มดมีการสร้างรังเป็นอาณาจักรขนาดใหญ่ บางรังมีจำนวนประชากรมากถึงล้านตัว มีการแบ่งวรรณะกันทำหน้าที่คือ วรรณะมดงาน เป็นมดเพศเมียเป็นหมัน ทำหน้าที่หาอาหาร สร้างและซ่อมแซมรัง ปกป้องรังจากศัตรู ดูแลตัวอ่อน และงานอื่นๆ ทั่วไป เป็นวรรณะที่พบได้มากที่สุด วรรณะสืบพันธุ์ เป็นมดเพศผู้ และราชินี เพศเมีย มีหน้าที่สืบพันธุ์ เนื่องจากมดเป็นสัตว์ในวงศ์ Formicidae จึงสามารถผลิตกรดมดหรือกรดฟอร์มิกได้เป็นลักษะเฉพาะของสัตว์ในวงศ์นี้ ***วรรณะมด*** - มดราชินี (queen) เป็นมดเพศเมียที่มีขนาดใหญ่ที่สุด ก่อนที่จะเป็นมดราชินี จะเป็นมดเพศเมีย (female) ธรรมดาก่อน เป็นมดมีปีก เมื่อผสมพันธุ์แล้วจะสลัดปีกทิ้งไป แล้วเริ่มสร้างรังวางไข่ มดราชินีจะเป็นผู้กำหนดชะตาชีวิตของมดทั้งรัง ตั้งแต่กำหนดเพศ จำนวนประชากร และพฤติกรรมต่างๆ เปรียบเหมือนเป็นศูนย์รวมของมดทุกชีวิตเลยก็ว่าได้ หากมดราชินีถูกฆ่าตาย มดตัวอื่นๆ จะขาดที่พึ่งและแตกกระจายกันไปไม่มีจุดหมาย อยู่เพื่อรอวันตายซึ่งอาจจะตายเองหรือถูกสัตว์อื่นกินเป็นอาหาร โดยทั่วไปมดรังหนึ่งจะมีมดราชินีเพียงตัวเดียวเท่านั้น - มดเพศผู้ (male) เป็นมดตัวผู้ มีปีกมีขนาดใกล้เคียงกับมดงาน มีหน้าที่เพียงแค่ผสมพันธุ์อย่างเดียว ในรังหนึ่งมีมดเพศผู้อยู่ไม่มาก และจะเกิดเพียงรุ่นเดียวเท่านั้นในรอบปี - มดงาน(worker) เป็นมดตัวเมียที่เป็นหมัน ไม่มีปีก มีหน้าที่คอยหาอาหารป้องกันศัตรู ดูแลรังไข่และตัวอ่อนรวมทั้งมดราชินี มดที่เราเห็นส่วนใหญ่ล้วนเป็นมดงานทั้งสิ้น มดรังหนึ่งจะมีมดงานจำนวนมากเพราะเกิดได้หลายรุ่นในรอบปี มดบางชนิดยังอาจแบ่งมดงานเป็น มดทหาร ซึ่งมีขนาดลำตัวใหญ่ (แต่เล็กกว่ามดราชินี) อาจพบได้ภายในรังและบริเวณใกล้รังเพื่อป้องกันศัตรูต่างๆ อีกประเภทหนึ่งคือ มดกรรมกร มีขนาดเล็กกว่ามดทหาร พบได้ในบริเวณที่ห่างรังออกไปเนื่องจากต้องไปหาอาหารตามที่ต่างๆ อ่านข้อมูลเพิ่มเติมได้ที่เว็บ วิกิพีเดียนะคะ ********************************************************************* บทเรียนต่อไปที่เรียนรู้ได้จากธรรมชาติชื่อว่า "มองต่างมุม" โปรดติดตามอย่างใกล้ชิด.....เพราะถ้าพลาดอาจเสียดาย(โฆษณาชวนชื่น เอ๊ย ชวนเชื่อไว้ก่อน...อิอิ) สำหรับวันนี้ขอบคุณทุกท่านที่เข้ามาอ่านค่ะ (o*^_______________^*o)
***เพิ่มเติมข้อมูลใหม่*** 25/09/52 18.15 น. ขอขอบคุณข้อมูลและภาพประกอบจาก http://www.panyathai.or.th/wiki/index.php/%E0%B8%A1%E0%B8%94 ***ชีวิตของมด ***
ชีวิตของมดโดยทั่วไปเริ่มด้วย ราชินี 1 ตัวจะบินออกจากรังที่เป็นบ้านอาศัยพร้อมด้วยราชินีและมดเพศผู้ตัวอื่นๆด้วยและจากรังอื่นๆในบริเวณใกล้เคียง ราชินีจะค้าหาที่สำหรับผสมพันธุ์ โดยปกติจะถูกดึงดูดด้วยวัตถุขนาดใหญ่ ตัวอย่างเช่น ต้นไม้สูงๆ ไม้พุ่มขนาดใหญ่ และยอดเนินเขา บริเวณเหล่านี้จะเป็นที่พบกันสำหรับราชินีและมดเพศผู้ที่มาจากหลายรัง ทำให้สามารถพบกัน ราชินีก็จะผสมพันธุ์กับมดเพศผู้ 1 ตัว หรือ 2-3 ตัว ขณะยังคงบินอยู่ในอากาศแต่เป็นช่วงสั้นๆ หลังจากนั้นก็จะทิ้งตัวลงสู่พื้นดิน ราชินีจะค้นหาพื้นที่ทำรังที่เหมาะสม พื้นที่ราชินีค้นหานั้นแตกต่างกันขึ้นอยู่กับชนิดและสามารถมีขอบเขตตั้งแต่ยอดไม้จนถึงใต้ดิน ข่วงที่ราชินีค้นหาหรือขณะที่พบพื้นที่ที่เหมาะสมแล้วราชินีจะกัดปีกหรือสลัดปีกออกเนื่องจากไม่ ต้องการใช้แล้วจากนั้นราชินีจะห่อหุ้มตัวเองด้วยปลอกขนาดเล็กๆและวางไข่เป็นกลุ่มเล็กๆ ราชินียังคงอยู่ในรังกับครอบครัว ขณะที่กำลังเจริญเติบโต ตัวหนอนที่กำลังเจริญเติบโตจะกินไข่ที่ไม่ได้ผสมซึ่งราชินีจะวางไข่โดยเฉพาะสำหรับเป็นอาหาร มดงานรุ่นที่ 1 มีขนาดเล็กกว่ามดงานรุ่นถัดๆมาเพราะว่าราชินีสามารถจัดเตรียมอาหารในปริมาณที่กำจัด เมื่อเปรียบเทียบกับการหาอาหารของมดงาน เมื่อมดงานเป็นตัวเต็มวัย ก็จะเริ่มออกจากรังและหาอาหาร โดยการจับเหยื่อกลับมาให้ราชินีและครอบครัวที่เพิ่มขึ้น กลุ่มมดพัฒนาขึ้น เพราะว่ามีมดงานตัวเต็มวัยมากขึ้น มดงานรุ่นใหม่ควบคุมดูแลครอบครัวรวมทั้งนำอาหารเพิ่มขึ้น ที่ระยะนี้ ราชินีจะลดกิจกรรมในการวางไข่และมดงานเข้ารับหน้าที่ทั้งหมดภายในรัง ราชินียังคงมีความจำเป็นสำหรับการดำรงชีวิตกลุ่มมดทั่วไป เพราะว่าราชินีจะควบคุมกิจกรรมของมดงานทั้งหมดในรังด้วยการส่งสารเคมี รูปแบบการค้าหารังตามข้างบนเป็นรูปแบบหนึ่งที่พบทั่วไปและแพร่กระจายมากที่สุด อย่างไรก็ตาม ยังมีมดอีกจำนวนมากที่แตกต่างไปจากนี้ ตัวอย่างเช่น การผสมพันธุ์อาจเกิดขึ้นบนหรือในรัง ราชินีหลายตัวสร้างรังร่วมกันและอาศัยอยู่ร่วมกันหรือต่อมาก็ต่อสู้กันในการกำหนดราชินีที่เหลืออยู่ภายในรัง ส่วนราชินีตัวอื่นๆถูกบังคับให้ออกไปหรือถูกฆ่าตาย ส่วนในบางชนิดนั้นกลุ่มใหม่ถูกสร้างเมื่อราชินีใหม่ออกจากรังไปพร้อมกับมดงานจำนวนหนึ่งและกำหนดถิ่นฐานใหม่ที่ห่างไกลออกไป ราชินีหาอาหารข้างนอกรังก่อนที่มดงานรุ่นที่ 1 จะเกิดขึ้น เป็นต้น ขณะที่กลุ่มมดงานจะเข้าสู่วัยแก่ ราชินีจะเริ่มผลิตราชินีและมดเพศผู้ในรุ่นถัดไป ปัจจัยหลายประการที่เป็นตัวกำหนดการผลิตราชินีใหม่ประกอบด้วย เวลาในรอบปี อาหารที่เป็นประโยชน์สำหรับการเจริญเติบโตของตัวอ่อน ขนาดและที่บรรจุไข่ที่วาง ฟีโรโมนหรือฮอร์โมนที่ผลิตโดยราชินีและอายุของราชินี ส่วนการผลิตมดเพศผู้นั้นถูกกำหนดโดยกลไกอย่างง่ายๆกว่าราชินี ตัวหนอนของราชินีและมดเพศผู้ใหม่จะคล้ายกับตัวหนอนของมดงานแต่โดยทั่วไปมีขนาดใหญ่กว่า เมื่อเป็นตัวเต็มวัยระยะแรกจะยังคงอยู่ในรังก่อนเพื่อคอยภาวะแวดล้อมที่เหมาะสมในการเริ่มต้นออกจากรัง สภาพที่เหมาะสมนี้จะเป็นสาเหตุสำคัญในการกระตุ้นการออกจากรังของราชินีและมดเพศผู้เมื่อออกจากรังไปแล้ว ราชินีจะผสมพันธุ์และสร้างรังใหม่ภายใน 2-3 วันเท่านั้น ขณะที่มดเพศผู้โดยทั่วไปจะตายภายใน 2-3 วันหลังออกจากรัง
ถ้าดูที่ส่วนปากของมดแล้วพบว่า จะมีส่วนที่ใช้กัดและกินรวมไปถึงส่วนที่ใช้ดูดด้วย ดังนั้นมดส่วนมากสามารถดูดน้ำเลี้ยงพืชหรือของเหลวจากแมลงที่ขับถ่ายออกมาได้ รวมไปถึงการกัดและกินพืชที่ตายแล้วหรือชิ้นส่วนของสัตว์ มดงานส่วนใหญ่เป็นพวกตัวห้ำหรือกินซากสัตว์ (scavengers) อาหารของมดนั้นค่อนข้างกว้าง ประกอบด้วย สัตว์ที่ขาเป็นปล้องและเมล็ดพืช มดตัวเต็มวัยกินอาหารที่เป็นของเหลว โดยสะสมของเหลวจากเหยื่อที่จับได้หรือขณะที่ดูแลพวกเพลี้ยต่างๆ และแมลงกลุ่มอื่นๆ เหยื่อที่เป็นของแข็งนั้นก็จะนำกลับไปที่รังโดยมดงาน ตามปกติจะเป็นอาหารของตัวอ่อนมด ตัวเต็มวัยที่อยู่ในรังได้แก่ ราชินีได้รับอาหารจำนวนมากหรือทั้งหมดจากมดงานที่หาอาหารได้โดยตรง ระหว่างที่หาอาหาร มดงานจะสะสมของเหลวซึ่งจะเก็บสะสมไว้ที่ส่วนบนของระบบย่อยอาหาร เมื่อกลับไปยังรัง มดงานเหล่านี้จะสำรองของเหลวที่สะสมไว้และผ่านเข้าไปยังมดงานตัวอื่นๆ ขณะที่มดงานส่วนมากจะกินอาหารแตกต่างกันออกไป มีมดบางชนิดเจาะจงอาหารในวงแคบๆ มดจำนวนมากชอบกินพวกแมลงหางดีดเป็นอย่างมาก ส่วนมดบางชนิดชอบกินไข่ของสัตว์ที่มีขาเป็นปล้อง มดบางชนิดจะเข้าไปยังรังมดชนิดอื่นอย่างรวดเร็วเพื่อจับตัวอ่อนมดและดักแด้ มดจำนวนมากที่มีความจำเพาะกับอาหารที่กินนั้นจะมีการดัดแปลงลักษณะทางสัณฐาน ตัวอย่างเช่น กรามที่พบในพวกกลุ่มตัวห้ำชั้นสูงจะเรียวยาวมากและมีฟันขนดใหญ่ โดยเฉพาะตอนปลาย เมล็ดของพืชจำนวนมาก มีอาหารที่จำเพาะเรียกว่า elaiosomes ซึ่งจะดึงดูดมดให้เข้ามา มดจะสะสมเมล็ดโดยกินส่วนนี้เป็นอาหาร บางครั้งกินเมล็ดด้วย เมล็ดจำนวนมากยังคงงอกได้หลังจากส่วนที่มีอาหารถูกกินไป เมล็ดจะถูกวางไว้ภายในรังหรือบนกองตรงกลางที่มดสร้างขึ้นมา เป็นบริเวณที่เมล็ดจะมีการงอกในเวลาต่อมา มีความเชื่อว่าเมล็ดที่สะสมโดยมด มีโอกาสสูงมากในการงอกและรอดชีวิตเมื่อเปรียบเทียบกับเมล็ดที่ไม่ได้มีการสะสมจากมด เนื่องจากเมล็ดถูกทำลายน้อยมากโดยพวกกินเมล็ด และเนื่องจากเมล็ดถูกเก็บไว้ในร่มใกล้กับกองดินที่มีธาตุอาหาร โดยทั่วไป มดชอบออกหากินไม่ช่วงกลางวันก็กลางคืน การออกหากินของมดบางชนิดเกิดขึ้นทั้งกลางวันและกลางคืน ในบริเวณที่แห้งแล้ง กิจกรรมการหาอาหารของมดจำนวนมากขึ้นอยู่กับอุณหภูมิ บางชนิดมีกิจกรรมระหว่างช่วงเช้าหรือเย็นเท่านั้น ส่วนบางชนิดมีกิจกรรมระหว่างตอนที่ร้อนที่สุดของวัน
เช้านี้ฉันตื่นขึ้นมาด้วยความรู้สึกที่ว่า "วันนี้จะทำเรื่องดีดีให้ชีวิต" ฉันใช้เวลาอยู่หน้ากระจกห้องน้ำนานเป็นพิเศษ ทั้งแปรงฟัน สครับ และล้างหน้า แต่ละขบวนการที่ผู้หญิงส่วนใหญ่จะทำหลังจากตื่นนอน... อืม....ฉันน่าจะทำแบบนี้มาตั้งนานแล้วนะเนี่ย เพราะหลังจากที่เช็ดหน้าแล้ว รู้สึกว่าหน้านุ่มเนียนขึ้น หรือจะเป็นอุปทานไปเองหว่า แต่ยังไงก็ช่างเถอะ...นี่คือเรื่องแรก ที่ทำสิ่งดีดีให้ชีวิต หลังจากบิดไล่ความขี้เกียจให้ออกไปจากตัว แม้จะไม่หมดก็หดไปบ้างล่ะน่า.....ฉันก็จัดแจงเปลี่ยนเสื้อผ้าที่ดูทะมัดทะแมงที่สุด เพื่อให้เหมาะสำหรับภารกิจที่จะทำในวันนี้ ก็ไม่มีอะไรมาก แค่เสื้อยืด และกางเกงขายาว (ใครบอกว่ากางเกงขาสั้นฉันเถียงขาดใจ ก็ใส่แล้วมันทำให้เห็นขาเรายาวขึ้นจริงๆอ่ะเนอะ มีใครคิดเหมือนกันป่ะ...อิอิ...ไม่วายจะหาพวก) หลังจากลงมาข้างล่างก็ตรงไปที่แหล่งเสบียงเป็นอันดับแรก ห้องครัวที่ฉันรักเป็นหนักหนา เริ่มทำตัวเป็นนักสำรวจแยกหมวดหมู่อาหารในตู้เย็น...อืม....หิว....หาอะไรง่ายๆกินก่อนดีกว่า ว่าจะรอให้กาต้มน้ำร้อนที่เพิ่งเสียบปลั๊กเดือดก่อน แต่คงรอไม่ไหวแล้ว....เวลาทุกนาทีมีค่าเกินกว่าจะมานั่งถ่างตารอเฉยๆ...อิอิ ว่าแล้วก็เอาหม้อเล็กๆสีขาวสะอาดตาที่ซื้อมาแต่ไม่ค่อยได้ใช้ออกมาต้มน้ำ....เร็วได้ใจจริงๆ
ไม่ถึงหนึ่งนาทีก็ได้นั่งจิบกาแฟสมใจ จิบกาแฟไปดูข่าวไป จนหมดถ้วย ก็ลุกขึ้นไล่ตัวขี้เกียจที่มาทำเนียนนั่งอยู่ด้วย...ชิชิไปได้แล้ว ฉันเป็นคนแปลกนะเรื่องนี้ไม่ได้ตั้งสมญานามเอง แต่น้าเป็นคนตั้งให้ ฉันมักจะค่อยๆละเลียดจิบกาแฟไปจนหมดถ้วย แล้วถึงลุกมาหาขนมปังกินทีหลัง คนอื่นเค้าจะจิบกาแฟไป กินขนมปังไป ดูทีวีไป เคยทำเหมือนกันนะ....แต่สุดท้าย กาแฟก็หมดก่อน และทิ้งให้ขนมปังปิ้งกรอบๆอ่อนตัวจนเหนียวเคี้ยวยากทุกทีเลย สุดท้ายฉันก็เลยคิดว่าเป็นตัวเองดีกว่า ว่าแล้วก็ลุกเอาถ้วยกาแฟไปบรรจงล้าง พลางคิดในใจว่า ขอบคุณนะที่เป็นส่วนหนึ่งสำหรับช่วงเวลาดีดีในทุกๆเช้าของชีวิต ฉันเหลือบไปเห็นขนมปังที่เรียงกันเป็นแถวอยู่ในถุง....อืม....วันนี้ทำแซนวิชทูน่ากินดีกว่า....
ใครทำก็อร่อยเมนูนี้ แค่ทาแซนวิชสเปรดให้ทั่ว แล้วเอาทูน่ากระป๋องที่เราผสมกับมายองเนสนิดหน่อย มาเกลี่ยให้ทั่วแผ่น นำอีกแผ่นมาประกบทับอีกทีจากนั้นก็นำไปปิ้งให้ออกเหลืองหน่อยๆ....อร่อยอย่าบอกใครเชียว "กองทัพต้องเดินด้วยท้อง" อืม....จำไม่ได้แระว่าใครเป็นคนคิดประโยคนี้....อยากบอกว่า "เจ๋งมาก" พออิ่ม ก็สอดส่ายสายตาไปรอบๆ อย่าเพิ่งเข้าใจผิดว่า ยังจะกินอีกเหรอ หาได้เป็นเช่นนั้นไม่
แต่เพราะนี่คือภารกิจที่สองที่จะทำในวันนี้ "ทำความสะอาดห้องครัว" แยกหมวดหมู่ อาหาร ผัก ผลไม้ ให้เป็นระเบียบ ใช้เวลาไปนานพอดู แต่ก็คุ้มกับหยาดเหงื่อของมดงานอย่างเรา การได้ใช้เวลาเช้านี้ในห้องครัว เป็นการแสดงความขอบคุณ ที่ตลอดเวลาที่ผ่านมา ห้องครัวเปรียบเสมือนตัวแทนของ แม่ ที่คอยดูแลเราทุกครั้งที่หิวให้อิ่มท้อง
สิ่งที่ดีที่จะทำเป็นอันดับสามในวันนี้คือ "ซักผ้า" ในตระกร้ามีเสื้อผ้ามากมายถมทับกันอยู่ เหมือนจะย้ำเตือนว่า การเดินทางย่อมมีวันสิ้นสุด และมีวันใหม่เสมอ ขอบคุณเสื้อผ้าทุกชิ้นที่ช่วยโอบอุ้ม และสร้างความมั่นใจให้เกิดขึ้นกับฉันในทุกๆครั้งที่เราเดินทางไปเผชิญโลกภายนอกด้วยกัน อันดับสี่ คงหนีไม่พ้นแหล่งที่เก็บรวบรวมเสื้อผ้า นั่นคือ ตู้เสื้อผ้านั่นเอง ฉันจัดการแยกหมวดหมู่เสื้อผ้าให้เป็นระเบียบ หลังจากที่อยู่ปะปนกันมานาน จัดโต๊ะ เก้าอี้ หนังสือ ในห้องนอน ให้เข้าที่เข้าทาง เปิดหน้าต่างรับแสงแดดที่สาดส่องเข้ามาตรงเตียงนอนพอดี
คงไม่ทำให้อายหรอกนะ เพราะฉันเอาผ้าปูที่นอน ปลอกหมอนไปซัก ดูๆไปเตียงนอนก็เหมือนคนที่ไม่ได้ใส่อะไร (แต่อยู่ในห้องนอนจะใส่ไปทำไม เจ๊ย....ล้อเล่น....) อีกไม่ถึงชั่วโมงก็คงแห้งแล้วล่ะ ก็แดดเปรี้ยงออกปานนี้ รอนิดนะ ที่นอน หมอนข้าง ขอบคุณที่เป็นเสมือนที่พักพิงยามเหนื่อยล้า และเป็นเหมือนเพื่อนที่คอยซับน้ำตาอยู่เสมอ
ภารกิจอันดับห้า คงต้องเป็นห้องน้ำ ที่ช่วยปลดทุกข์ในทุกวันของชีวิต เป็นหน้าที่หนักหนาเอาการอยู่นะ....ขอโทษด้วยจริงๆที่ทำให้ต้องรับภาระหนัก....แต่วันนี้ขอให้ฉันได้ทำอะไรเพื่อตอบแทนกลับบ้างนะ.... ว่าแล้วก็จัดแจงทำความสะอาด สร้างบรรยากาศด้วยดอกไม้แห้งอบน้ำหอม เปลี่ยนพรมในห้องน้ำ และม่านอาบน้ำให้สีสันสวยสดใส จุดเทียนหอมกลิ่นลาเวนเดอร์....ให้หอมอ่อนๆอบอวลไปทั่วห้อง
...อ่า....เริ่มเวียนหัว......ดับก่อนๆ ท่าจะเยอะไป.... ขอบคุณสำหรับทุกๆวันที่ช่วยแบ่งเบาความทุกข์ของฉันให้หมดไป
อันดับหก คงต้องลงไปข้างล่างอีกที ตรงไปที่ตู้รองเท้า นำรองเท้าแต่ละคู่ออกมาสำรวจความเสียหาย "มอมเชียว" มาวันแรกรัศมีจับน่าดู แต่ทุกๆบาดแผลหรือร่องรอยต่างๆที่เหลืออยู่คือการพิสูจน์ว่า "เธอคือเพื่อนแท้" ที่ไม่มีข้อแม้ในการเดินทาง
หลังจากทำความสะอาด เก็บเข้าตู้ให้เป็นระเบียบแล้ว ก็อยากบอกว่าขอบคุณจริงๆ ที่พร้อมออกไปผจญภัยด้วยกันตลอดระยะเวลาที่ผ่านมาโดยไม่ปริปากบ่นสักคำ
อันดับเจ็ด คงเป็นเครื่องใช้ไฟฟ้าทุกชิ้น เทคโนโลยีทุกอย่าง ที่ช่วยให้ชีวิตสะดวกสบายขึ้นอย่างไม่ต้องสงสัย
ไม่ว่าจะเป็น -ทีวี ที่ร่วมแชร์ความสุข สนุกสนาน เพลิดเพลิน ทั้งรอยยิ้มและเสียงหัวเราะ -คอมพิวเตอร์ ที่เปิดหัวใจฉันให้กว้างขึ้นและย่อโลกใบนี้ให้เล็กลงจนรู้สึกว่าสัมผัสได้ถึงความแตกต่างในแต่ละมุม -พัดลม ต้องขอบคุณ พัดลมจริงๆ เพราะฉันไม่ค่อยชอบแอร์ เพราะมันมาจากรากศัพท์ว่า แอร์กี่(อย่ากลับคำ) 555 ล้อเล่น คู่นอนของฉันในทุกฤดู ไม่ว่าจะ หนาว ร้อน หรือ ฝนจะตกเพียงใดก็คือ พัดลมและผ้าห่ม จนมีคำติดปากว่า "เปิดพัดลมห่มผ้า" -โทรศัพท์ ที่ช่วยให้ฉันได้ติดต่อสื่อสารกับคนที่ฉันรักได้ตลอดเวลาแม้จะอยู่ไกลกัน...แค่ได้ยินเสียงตามสายความเหงาก็คลายได้ทุกครั้ง แต่ท้ายที่สุดแล้ว ฉันคงต้องขอบคุณ กระดาษ ปากกา ดินสอ ยางลบ สมุดบันทึกทุกเล่มที่ร่วมถ่ายทอดและแชร์ความรู้สึก จินตนาการทุกอย่างของฉันให้อยู่เป็นที่เป็นทาง ไม่ฟุ้งกระจายไปในอากาศอย่างไร้น้ำหนักและทิศทาง ขอบคุณจริงๆ
พอเขียนมาถึงตรงนี้.....ฉันคงต้องเฉลยแล้วว่าฉันทำทุกอย่างไปเพื่ออะไรและทำไม ฉันลองคิดเล่นๆว่า "หากไม่มีพรุ่งนี้" "หากชีวิตของฉันเหลืออยู่แค่วันเดียว" ฉันคงจะไม่ทำให้ทุกคนที่รักฉัน หรือ แม้แต่คนที่ฉันรัก ต้องมารับรู้ความรู้สึกหรือตกอยู่ในช่วงเวลาของการลาจากที่ไม่มีใครจะเปลี่ยนแปลงได้ ฉันคงไม่ใช้เวลาทั้งวันทำเรื่องพิเศษกับคนสำคัญในชีวิต เพียงเพราะว่า เหลือเวลาอีกแค่หนึ่งวัน แต่ฉันจะขอจัดการกับชีวิตของตัวเองด้วยตัวของฉันเอง และสิ่งสุดท้ายในชีวิตที่อยากจะทำก็คือ "อาบน้ำชำระร่างกาย" เปลี่ยนเสื้อผ้าและเขียนโน๊ตสุดท้ายว่า
"อาบน้ำแล้วขอบคุณค่ะ" ปล.อย่าเอาตังค์มาให้อมนะคะขอร้อง ................................................................................................................... โอ๊ะโอ....ฉันคงยังไปไหนไม่ได้ถ้าทิ้งให้สวนดอกไม้ ต้นไม้ ต่างๆไร้คนเหลียวแลคงต้องไปเอาใจหน่อยแล้วล่ะ ก่อนที่จะเกิดอาการน้อยใจขึ้น อืม.....ยังมีน้องหมาอีก....ฉันมองข้ามสิ่งเล็กๆน้อยๆที่สำคัญไปได้ยังไงเนี่ย....
อ่านๆไปก็ดูจะเป็นเรื่องไกลตัว...แต่ไม่แน่....วันหนึ่งคุณอาจจะคิดเหมือนกันกับฉันก็ได้
เพราะฉะนั้น ฉันจะทำวันนี้ให้ดีที่สุด....และทุกอย่างที่คิดจะทำในวันสุดท้ายของชีวิตจะไม่ใช่แค่ความคิดอีกต่อไป ยกเว้นเรื่องเขียนโน๊ตอมตังค์ กับ อาบน้ำแล้วค่ะ.....เหอๆ.... แค่อยากให้ฮา.....หวังว่าคงจะฮาบ้างในตอนท้าย หากใครไม่ฮา.....แสดงว่าคุณเป็น เสือยิ้มยากแล้วล่ะ.....ปรับปรุงตัวด่วน....อิอิอิ(มีแอบเคือง)
สุดท้ายนี้ฝากเพลงหนึ่งให้เพื่อนๆฟังกันค่ะ แรงบันดาลใจ ในการเขียนบทความเรื่องนี้ เพลง หากไม่มีพรุ่งนี้ ศิลปิน แอม เสาวลักษณ์ ลีละบุตร อัลบัม City Woman http://www.ijigg.com/songs/V2BCDE7DPD อาจจะมีสักครั้ง นั่งมองฟ้า แล้วนึกถึงวันเวลาที่เราปล่อยไป เหลือบมองคนข้างตัว ทำไมเกิดใจหาย พึ่งฉุกใจคิดทบทวน หากว่าชีวิตพลิกไปเจออะไร หรือเคราะห์ร้ายมาทำให้สูญเสียกัน สิ่งที่เคยคุ้นเหมือนไม่ค่อยสำคัญ ขาดหายไปพลันจะทำอย่างไร สิ่งที่เราลึกซึ้ง อยู่ในใจ ชีวิตมันดูวุ่นวายจนลืมบอกกัน กี่ทีที่เลอะเลือนทำลายจิตใจกัน จนนึกหวั่นพึ่งนึกกลัว หากว่าวันนี้เหลือเป็นวันสุดท้าย รักแค่ไหนได้ทันบอกเธอหรือยัง หากว่าพรุ่งนี้สายเกินไปทุกอย่าง เรารักเราดีต่อกันพอไหม พึ่งได้ซึ้งถึงความผูกพันธ์ ว่าส่วนลึกรักกันแค่ไหน เวลาผ่านไปกลับลืมว่าสำคัญ ต่อไปนี้ไม่ว่าอย่างไร จะทำให้มันดีกว่านั้น ดีกว่าจากกัน อย่างเสียใจจนตาย หากว่าวันนี้เหลือเป็นวันสุดท้าย รักแค่ไหนได้ทันบอกเธอหรือยัง หากว่าพรุ่งนี้สายเกินไปทุกอย่าง เรารักเราดีต่อกันพอไหม พึ่งได้ซึ้งถึงความผูกพันธ์ ว่าส่วนลึกรักกันแค่ไหน เวลาผ่านไปกลับลืมว่าสำคัญ ต่อไปนี้ไม่ว่าอย่างไร จะทำให้มันดีกว่านั้น ดีกว่าจากกัน อย่างเสียใจจนตาย ..........................................................
ขอบคุณทุกท่านที่เข้ามาอ่าน และร่วมรับรู้ความรู้สึก ขอบคุณภาพประกอบน่ารักๆจากเว็บ http://glitter.yooteenee.com/
Calendar
Lovers
25 คน เลิฟโคลอน
Lovings
โคลอน เลิฟ 41 คน
Calendar
Lovers
0 คน เลิฟโคลอน
Lovings
โคลอน เลิฟ 6 คน
หน้าส่วนตัว
1396
