วันนี้ว่างพอจะนินทาน้องหมาได้จริงๆสักที ที่เรียกแฝดจุ้น เพราะ น้องหมาเป็นพี่น้องท้องเดียวกัน เกิดห่างกัน หนึ่งนาที ถ้าเป็นคนก็แฝดคนละฝาล่ะเนอะ...อิอิ ^ ^ ^ รูปข้างบนนี้ตอนอายุเดือนครึ่งค่ะ ^ ^ ^ พี่สาว ชื่อ ฮานะ สีจะอ่อนกว่า ฉายา "หนูฮะ" ไว้อีกเดี๋ยวคงทราบที่มาห่ะ...เอ๊ย ค่ะ ^ ^ ^ น้องชาย เอ๊ย...น้องสาวชื่อ นานะ สีเข้มกว่าและมีจุดเด่นอยู่ตรงใต้คางที่เป็นสีดำ ฉายา "หมูนะ" พอจะเดาที่มา ของฉายากันออกแล้วใช่มั๊ยคะ... มาติดตามดูพัฒนาการของเจ้าตัวเล็กไปด้วยกันนะคะ... ***วัยน่ารัก*** เดือนครึ่ง ^ ^ ^ นานะ กินไม่พอห่อด้วยนะนั่น...อิอิ ^ ^ ^ ฮานะ อิ่มแล้วหมดสภาพ555 ^ ^ ^ หน้าตา นานะ ตอนถูกจับเข้าบ้าน....ฮ่า... ^ ^ ^ โดน ฮานะ สั่งสอนให้เป็นกุลสตรีต้องอ่อนหวาน.....งับขาเข้าให้ ^ ^ ^ ท่านอนนานะ จะมีมุมตลกๆตลอดเลยสำหรับนานะไม่ค่อยเป็นกุลสตรีเหมือนฮานะ แต่โตมาจะเป็นกุนสตรีแทน :p ส่วนฮานะ ก็ใช่ย่อยมาดูที่มาของคำว่า"นอนผึ่งพุง"กัน....อิอิอิ v v v ตอนที่พาออกไปเดินเล่นข้างบ้านตลกๆมากๆเลย เพราะไม่มีตัวไหนกล้าก้าวขาเลย เราต้องดึงสายจูงแต่เจ้าตัวเล็กก็ไม่ยกขาดูไปดูมาเหมือนเล่นสกีบก ยังไงยังงั้น...อิอิ สองเดือนความซนเริ่มฉายชัด ช่วงสองเดือนถึงสามเดือนเป็นวัยที่ ปอมฯน่ารักมากๆ ต้องเก็บภาพไว้เยอะๆ เพราะ สี่เดือนก็จะเริ่มผลัดขนแล้ว มาดูวัยน่ารักของเจ้าตัวเล็กกัน ฮานะ นานะ อายุสามเดือน น้าพาไปเล็มขนค่ะ น่ารักไปอีกแบบเนาะ พอเล็มขนเสร็จ เวลาเราอุ้มขนจะนุ่มสุดๆเลยค่ะ ^ ^ ^ ท่าประจำของ นานะ เวลาเราตั้งกล้องถ่ายรูป เค้าจะทำท่าเอียงหัวเหมือนจะถามว่า "ทำอะไรเคอะ" ^ ^ ^ สาวน้อยหน้าหวาน นาม ฮานะ ค่ะ สู้กล้องตั้งแต่เด็ก...อิอิ ^ ^ ^ โชว์บั้นท้าย โปรดสังเกตุ วอลเปเปอร์ไปแล้วค่ะ จากสภาพที่เห็นเป็นแค่ส่วนหนึ่งในวีรกรรมของเจ้าตัวเล็ก ปฏิเสธไม่ได้ด้วยเพราะเวลาอึออกมานะ ก้อนวอลเปเปอร์จะม้วนรอบอุนจิ ดูคล้ายแยมโรลยังไงยังงั้น สรุป ฝีมือสองตัวเลย...เอิ๊กส์...มิรอดพ้นสายตาหน่วยพิสูจน์หลักฐานไปได้ ^ ^ ^ บั้นท้ายเดี่ยวๆของ นานะ เพราะ ฮานะไม่ยอมเข้ากล้องแล้ว...อิอิ ช๊อตนี้ของนานะ ดูเพลินๆ พอเอามาต่อกันเหมือนภาพเคลื่อนไหวเลยเนาะ
เมื่อวานเป็นวันที่ฟ้าปิด และแสงตะวันดูอ่อนโยนอย่างไม่น่าเชื่อ ทั้งๆที่ปกติแล้วดวงตะวันจะส่องแสงราวกับจะเผาผลาญทุกสิ่งให้เป็นจุณได้ในพริบตา ยามที่ท้องฟ้าปิดแบบนี้ ทำให้ฉันกล้าที่จะเงยหน้ามองดูดวงตะวันได้อย่างเต็มตา และได้ทันมองเห็นเมฆสีดำรูปทรงแปลกๆลอยผ่านดวงตะวันไปอย่างช้าๆ ราวกับจงใจจะบดบังแสงสว่างที่เลือนลางให้มืดมิด ทำให้ชวนคิดว่า คงเหมือนมนุษย์เราที่ต้องพานพบกับอุปสรรค ไม่ว่าจะหนักหนาเพียงใด สักวันมันก็จะผ่านไป แค่หนักแน่น และอดทน ต้นไม้ที่เห็นในรูป ก็เปรียบเหมือน "กำลังใจ" ที่พร้อมอ้าแขนรับ เวลาที่ดวงตะวันรู้สึกอ่อนล้า