31 กรกฎาคม 2551 15:25 น.
โคลอน
อยากจะเขียนเรียงความเหมือนคนอื่น
ต้องสะอื้นทุกครั้งน้ำตาไหล
ตัวหนังสือที่จดจารลงไป
จะมีเรื่องราวใดมาต่อเติม
กระดาษเปล่าแผ่นนั้นคงว่างอยู่
ยังไม่รู้เมื่อไหร่จะได้เริ่ม
เขียนเรียงความถึงแม่กับวันเดิม
ด้วยมิอาจเสริมสร้างสรรค์วจี
อยากจะหยิบยืมฝันแค่เพียงนิด
ช่วยมาเปลี่ยนความคิดที่บู้บี้
ให้รู้สึกถึงสิ่งที่ดีดี
ในวันนี้ที่ใครเขาพูดกัน
จะขอเขียนเรียงความถึงท้องฟ้า
แล้วกู่ก้องไปว่านั่นแม่ฉัน
ถึงอยู่ไกลแต่ใจยังผูกพัน
หวังสักวันแม่จักกลับหวนคืน
..............................................................................................
เพลง เรียงความเรื่องแม่ ขับร้อง : น้องๆจากบ้านราชวิถี บ้านมหาเมฆ
คุณครูสั่งให้เขียน เรียงความเรื่องแม่ฉัน บอกให้ส่งให้ทันวันพรุ่งนี้
มันยากจังทำไม่ไหว หนูแม่ไม่มี แล้วจะเขียนให้ดียังไง
*เป็นห่วงก็ไม่รู้ ดูแลก็ไม่คุ้น กอดแม่อุ่นจริงๆมันจริงไหม
พร้อมหน้ากันทานอาหาร เคยมีแค่ฝันไป ไม่มีเพลงกล่อมใดไม่มี
**ห่มผ้าไม่เคยอุ่นเลย กอดหมอนไม่เคยอุ่นใจ นอนหลับไปอย่างเดียวดายทุกที
ไม่มีอะไรจะเขียน ให้ครูได้อ่านพรุ่งนี้ บนหน้ากระดาษก็เลอะน้ำตา
*** ถ้าแม่ฟังอยู่ไม่ว่าแม่อยู่ไหน ไม่ว่าแม่เป็นใคร ช่วยส่งรักกลับมา
ถ้าแม่ฟังอยู่คิดถึงหนูหน่อยหนา หนูขอสัญญาว่าหนูจะเป็นเด็กดี
26 กรกฎาคม 2551 12:59 น.
โคลอน
เหนื่อยไหมผู้กล้า...
ณ เวลาที่เจออุปสรรค
ถาโถมจนมิอาจหยุดพิงพัก
มากมายนักปัญหาที่หนักใจ
อยากไถ่ถาม...
เพื่อติดตามข่าวคราวเป็นไฉน
จะทดท้อถดถอยแรงลงไป
หรือยังสู้ด้วยใจที่มั่นคง
พายุฝน...
กระหน่ำปนเศษดินและฝุ่นผง
แต่ทว่าผู้กล้ายังยืนยง
มิยอมลงให้กับความปรวนแปร
แสงแดดร้อน...
ฤาจะคลอนดวงจิตที่แน่วแน่
อุดมการณ์ยิ่งใหญ่มิเชือนแช
แม้จะถูกลอยแพกลางคลื่นลม
ฉันมองเห็น...
ว่ายากเย็นเพียงใดที่จะถม
รอยแตกของแผ่นดินที่ใกล้จม
ก่อนที่ลมหายใจจะแผ่วเบา
อยากให้รู้...
ฉันจะอยู่กับเธอเช่นวันเก่า
แค่ได้เห็นรอยยิ้มระหว่างเรา
ความสุขที่ซบเซาก็กลับมา
ผืนแผ่นดิน....
คงได้ยินและเป็นพยานว่า
พวกเรารักชาติศาสน์กษัตรา
ด้วยวิญญาเฉกเช่นบรรพชน
.............................................................
เพลง ยังยิ้มได้
พลพล
หลายครั้งที่ชีวิต เจอกับปัญหา
ทำให้ใจเธออ่อนล้าลงบ้างไหม
ฉันถามด้วยความรัก ถามด้วยความห่วงใย
ไม่ได้ดูถูกเธอ
หวังแล้วก็ผิดหวัง มาตั้งกี่ครั้ง
เธอก็ยังอยู่ตรงนี้ไม่จากไป
ฉันรู้มันยากนัก
ที่รักฉันนั้นขอบใจ เธอเหลือเกิน
เหนื่อยหน่อยนะ อยู่กับฉัน
เมื่อสิ่งที่ฝัน นั้นมันไม่ง่ายเลย
แหละวันนี้ฉันรู้ ต้องเหนื่อยหนักกว่าที่เคย
แต่เธอก็ยังยิ้มได้
ไม่คิดจะยอมแพ้ เราก็ไม่แพ้
แค่เพียงทาง ไม่มีดอกไม้ให้ก้าวเดิน
ขุนเขาหรือขวากหนาม ด้วยรักมันคงไม่ยากเกิน
ที่จะเดินไปให้ถึงปลายทาง
เหนื่อยหน่อยนะ อยู่กับฉัน
เมื่อสิ่งที่ฝัน นั้นมันไม่ง่ายเลย
แหละวันนี้ฉันรู้ ต้องเหนื่อยหนักกว่าที่เคย
แต่เธอก็ยังยิ้มได้
ไม่คิดจะยอมแพ้ เราก็ไม่แพ้
แค่เพียงทาง ไม่มีดอกไม้ให้ก้าวเดิน
ขุนเขาหรือขวากหนาม ด้วยรักมันคงไม่ยากเกิน
ที่จะเดินไปให้ถึงปลายทาง
......................................................................
ฉัน ในที่นี้ คือ ประเทศไทย
และ เธอ คือ ผู้กล้าทุกท่าน ที่ทำหน้าที่เพื่อแผ่นดิน
24 กรกฎาคม 2551 13:49 น.
โคลอน
ฉันทำสิ่งสำคัญตกหล่นหาย
เจอผู้คนหลากหลายจึงไถ่ถาม
เหตุใดหนอสิ่งที่เฝ้าติดตาม
ยิ่งพยายามเท่าไหร่ไม่พานพบ
มองผู้คนปนเปและแตกต่าง
ระยะห่างที่ว่างยากบรรจบ
เดินต่อไปแม้ฝันอาจเลือนลบ
ฤา ตะวันชิงพลบหลบแสงจันทร์
โลกใบเก่าเทาทึบหรืออย่างไร
จึงมิเห็นคนไกลในฝั่งฝัน
อยู่ที่ไหนความรักนิจนิรันด์
ที่จะมาผูกพันคนรอคอย
...........................................................
เพลงอยู่ที่ไหน - ปุ๊ อัญชลี จงคดีกิจ
ในวันที่ฟ้าซึมเศร้ามัวหม่นอย่างวันนี้
เป็นวันที่ฝนโปรยๆไม่ยอมหยุดซะที
มองไปทางไหนไม่พบอะไรที่ดี
ที่จะทำให้ใจมีความหวัง
อยู่ที่ไหนหรือความรัก ช่วยเข้ามาทักหัวใจของฉันดูบ้าง
ให้ได้รู้สิ่งที่ค้นหามาเนิ่นนาน ที่ฉันต้องการนั้นรออยู่ที่ใด
ซึมๆ เพ้อๆ ลำพังนั่งอยู่ที่ตรงนี้
รอคอยไม่รู้วันใดจะพ้นไปซักที
มองไปทางไหนไม่พบอะไรที่ดี ที่จะทำให้ใจมีความหวัง
อยู่ที่ไหนหรือความรัก ช่วยเข้ามาทักหัวใจของฉันดูบ้าง
ให้ได้รู้สิ่งที่ค้นหามาเนิ่นนาน ที่ฉันต้องการนั้นรออยู่ที่ใด
มองไปทางไหนไม่พบอะไรที่ดี ที่จะทำให้ใจมีความหวัง
อยู่ที่ไหนหรือความรัก ช่วยเข้ามาทักหัวใจของฉันดูบ้าง
ให้ได้รู้สิ่งที่ค้นหามาเนิ่นนาน ที่ฉันต้องการนั้นรออยู่ที่ใด
ให้ได้รู้สิ่งที่ค้นหามาเนิ่นนาน ที่ฉันต้องการนั้นรู้สึกเช่นไร
23 กรกฎาคม 2551 14:41 น.
โคลอน
ฉันตกอยู่ในหลุมของความเศร้า
ผ่านเรื่องเล่ามากมายที่กรายผ่าน
เหมือนจมอยู่ ณ ห้วงของวันวาน
ช่างเนิ่นนานจนยากจะลืมเลือน
ฉันอยากตกในหลุมของความรัก
จะได้พักหัวใจที่ปนเปื้อน
หยดน้ำตาที่มักมาเยี่ยมเยือน
เฉกเช่นเพื่อนที่ชอบมาแกล้งเรา
จะมีใครบ้างหนอพร้อมจะหยุด
มาช่วยฉุดและดึงคนโง่เขลา
ที่เดินหล่นตกหลุมความซึมเซา
จนต้องนั่งจับเจ่าไร้เรี่ยวแรง
หากมีคนใจดีหลงผ่านมา
คืนชีวิตชีวากลับแข็งแกร่ง
จะยื่นมือให้จับไม่ระแวง
ขอเพียงเธอออกแรงดึงสักที
16 กรกฎาคม 2551 15:18 น.
โคลอน
ฉันไม่อาจจำกัดนิยามรัก
ที่รู้จักเพียงแค่คำคำหนึ่ง
เพราะเธอคือทุกสิ่งซึ่งลึกซึ้ง
อยู่ในความคำนึงทุกเวลา
อาจมีใครบางคนมองหยาดฝน
นึกถึงคนที่รักและใฝ่หา
เกินจะหยุดยับยั้งหยดน้ำตา
ที่ไหลรินออกมานาทีนั้น
ฤา อาจมีหลายคนเมื่อมองฟ้า
สมมุติว่ามีใครอยู่ที่นั่น
กำลังส่งข้อความคิดถึงกัน
อยู่ทุกวันที่โลกยังหมุนไป
หากจะค้นคว้าหาค่าความหมาย
รักนั้นมีหลากหลายพร้อมจะไข
นิยามรักเริ่มจากที่แห่งใด
ตอบได้ว่าห้วงใจของฉันเอง
..................................................................................
เพลง : รักไม่จำกัดนิยาม
เพลงประกอบภาพยนตร์รักไม่จำกัดนิยาม
ได้ยินคำที่ใครเขาบอกกัน
คำว่ารักนั้นหมายถึง อย่างไร
ยิ่งต่างคนก็ ยิ่งเห็นต่างไป
สิ่งที่มีที่บรรยาย มันมากเหลือเกิน
บางคนว่า รักคือหยาดฝน
บางคนว่า รักคือเปลวไฟ
ไม่ว่าใครว่าไง กับฉันความหมายมีเท่านี้
คำว่ารักฉัน หมายถึงแต่เธอผู้เดียว
แค่เธอคำเดียวก็เกิน คำพูดใด
นี่คือนิยาม มาจากหัวใจ
ไม่มีแล้วคำใด ที่ดีเท่าเธอ
สิ่งดีดีที่ใครเขา พูดกัน
คำเหล่านั้น ล้วนหมายถึงแต่เธอ
คำมากมายที่ช่างสวย เลิศเลอ
รวมกันแล้วก็คือเธอ เพียงแค่คำเดียว
บางคนว่า รักคือหยาดฝน
บางคนว่า รักคือเปลวไฟ
ไม่ว่าใครว่าไง กับฉันความหมายมีเท่านี้
คำว่ารักฉัน หมายถึงแต่เธอผู้เดียว
แค่เธอคำเดียวก็เกิน คำพูดใด
นี่คือนิยาม มาจากหัวใจ
ไม่มีแล้วคำใด ที่ดีเท่าเธอ
ไม่ว่านานเท่าไร
ทุกอย่างจะเป็นอย่างเดิม ยังเหมือนเคย
จะไม่เปลี่ยนและผันเลย
คำว่ารักคือคำเดิม คือเพียงคำว่า..เธอ
Calendar
Lovers
25 คน เลิฟโคลอน
หน้าส่วนตัว
3187
