29 มกราคม 2551 14:31 น.
โคลอน
ฝากสายลมผ่านไปถามทะเล
ถ้าเห็นใครโยเย ณ ที่นั่น
ช่วยกลับมาส่งข่าวคราวถึงกัน
ว่าปลายขอบฟ้านั้นเป็นเช่นไร
มีคนที่แอบเหงาอยู่หรือเปล่า
เขาบอกกล่าวอะไรกับเธอไหม
อยากให้รู้ภูเขายังห่วงใย
แม้ทะเลห่างไกลสุดสายตา
วันใดที่สายฝนหล่นโปรยปราย
วานหาดทรายช่วยบอกเขาทีว่า
ใครคนหนึ่งคิดถึงทุกเวลา
ช่วยพัดพาคำปลอบโยนไปที
แม้เราอาจอยู่กันคนละทิศ
เส้นชีวิตต่างกันไม่คงที่
ขอแค่เธอพบเจอสิ่งที่ดี
กำลังใจยังมีให้เหมือนเดิม
๑๑๑๑๑๑๑๑๑๑๑๑๑๑๑๑๑๑๑๑๑๑๑๑๑๑๑๑๑
***เพลง เล่าสู่กันฟัง***
เบิร์ด ธงไชย แมคอินไตย์
ฉันยังจำเสมอ ที่เธอเคยบอกกับฉัน
คิดแล้วยังตื้นตัน เกิดอธิบาย
นึกถึงคำคำนั้น ทุกวันที่ห่างกันไป
เหมือนมันเป็นโยงใย ที่ส่งถึงกัน
ไม่ว่าเราจะโชคดี หรือบางทีที่ร้องไห้
ต่างคน สนใจจะฟัง
เพราะว่าในชีวิตเรื่องจริงมันต่างจากฝัน
ฝันไม่เคยมีวันที่เจ็บช้ำใจ
มีผู้คนอยู่รอบกาย เหมือนไม่มี ไม่เห็นใคร
แต่ใจ ใจฉันยังมีเธอ
* คืนที่ไร้แสงไฟ วันที่ใจมัวหม่น
ขอเพียงใครสักคน ห่วงใยกัน
วันที่เสียน้ำตา วันที่ฟ้าเปลี่ยนผัน
เธอก็ยังมีฉันอยู่ทั้งคน
ฝนที่ตกทางโน้น หนาวถึงคนทางนี้
ยังอยากได้ยิน (ทุก) เรื่องราว
ยังนอนดึกอยู่ใช่ไหม เธอผอมไปหรือเปล่า
อย่าลืม เล่าสู่กันฟัง
( ซ้ำ * )
ฝนที่ตกทางโน้น หนาวถึงคนทางนี้
ยังอยากได้ยิน (ทุก) เรื่องราว
เธอลำบากอะไรไหม เธอสู้ไหวหรือเปล่า
อย่าลืม เล่าสู่กันฟัง
เธอยังขาดอะไรไหม เธอสู้ไหวหรือเปล่า
อย่าลืม เล่าสู่กันฟัง
เธอยังมีฉันอยู่ทั้งคน
17 มกราคม 2551 16:05 น.
โคลอน
โลกของฉันอาจดูไม่สดใส
มีแค่เพลงเคลื่อนไหวในวันเหงา
เมโลดี้อบอุ่นคลอเบาเบา
ก็คลายความซึมเซาที่เข้ามา
ไม่เคยฝันอยากมีใครสักคน
อยู่คนเดียวเสียจนลืมคิดว่า
แต่ละวันผ่านไปความเย็นชา
มิสามารถเยียวยาอะไรเลย
แล้ววันหนึ่งชีวิตก็เปลี่ยนแปร
เหมือนอ่อนแอขึ้นมาได้เฉยเฉย
กลัวเวลาไม่พอให้ชดเชย
มิคุ้นเคยกับการคิดถึงใคร
บอกตัวเองทำใจให้ชินหน่อย
เพราะจากนี้คงบ่อยความอ่อนไหว
จะเข้ามาทักทายจนหัวใจ
อาจหยุดเต้นลงไปได้สักวัน
ขอบคุณความอ่อนโยนในตัวเธอ
ที่ดูแลเสมอจนใจฉัน
ซึมซับความรู้สึกและผูกพัน
ตราบจนวันที่เราต้องจากไกล
15 มกราคม 2551 13:38 น.
โคลอน
พระคุณครูยากนักจะบรรยาย
มีนิยามมากมายที่คิดถึง
จากวันนั้นจวบวันนี้ตราตรึง
หวนคะนึงคำสอนเสมอมา
ครูช่วยส่งเสริมศิษย์ให้เรียนรู้
ครูคือผู้แนะแนวการศึกษา
ครูเหมือนพ่อแม่เราบางเวลา
คอยปกป้องนำพาเราห่างภัย
ครูคือแสงเทียนส่องให้สว่าง
ยามหนทางมืดมนจนสงสัย
ครูคือผู้ผลักดันให้เดินไป
ศิษย์อุ่นใจทุกครั้งที่หวั่นกลัว
ครูไม่ใช่เรือจ้างดั่งใครว่า
เพราะคุณค่านัยความต่างสุดขั้ว
ครูคือผู้ที่ยอมอุทิศตัว
ช่วยดึงบัวให้โผล่พ้นน้ำมา
12 มกราคม 2551 13:30 น.
โคลอน
จ่าหน้าถึงผู้ใหญ่โกงกินชาติ
มุ่งหมายมาดอำนาจน่าปวดหัว
ผลประโยชน์เอื้อให้พรรคพวกตัว
ต่างหน้ามืดตามัวกลั้วเกลือกตม
เข้ามากี่สมัยคอรัปชั่น
ทุ่มไม่อั้นงบงาบที่สั่งสม
ผุดโครงการวานบอกโง่บรม
ชาติล่มจมถามหน่อยฝีมือใคร
สำนึกรักบ้านเกิดเถิดทุกท่าน
ช่วยปิดกั้นกิเลสที่สั่นไหว
บรรพบุรุษจะได้ชื่นใจ
ที่ชาติไทยยังเป็นไทอย่างแท้จริง
ลงท้ายจากผู้ใหญ่ในวันหน้า
หวังเพียงว่าประเทศไม่ดำดิ่ง
ก่อนพวกเราเติบโตได้พึ่งพิง
จึงอ้างอิงจดหมายฉายความนัย
5 มกราคม 2551 16:03 น.
โคลอน
โลกใบโปรดที่ทั้งเธอและฉัน
แบ่งปันฝัน ณ วันที่หม่นหมอง
จารจดถ้อยคำร้อยท่วงทำนอง
ทุกข์สุขปรองดองเพื่อนพ้องห่วงใย
โลกใบโปรดที่ทั้งเธอและฉัน
ยิ่งนับวันลึกซึ้งฤาไฉน
จึงรู้สึกหวาดหวั่นหากต้องไกล
กลัวสิ่งใดกันหนอจึงเอ่ยความ
โลกใบโปรดที่ทั้งเธอและฉัน
ยังมุ่งมั่นฝ่าไปแม้ขวากหนาม
อาจขีดข่วนจนเจ็บพยายาม
เดินก้าวตามรอยฝันอย่าผันแปร
โลกใบโปรดที่ทั้งเธอและฉัน
ร่วมสร้างสรรค์ผลงานอย่างแน่วแน่
ร้อยเรื่องราวฝากไว้ให้ดูแล
หากวันหนึ่งเหลือแต่อักษรา
Calendar
Lovers
25 คน เลิฟโคลอน
หน้าส่วนตัว
4205
