30 สิงหาคม 2550 10:11 น.

จินตกวี

นั่งลงคิดขีดเขียนประดิษฐ์คำ
เรียบเรียงลำนำกลอนก่อนห่างหาย
แต่ไฉนเหมือนลืมแสนเสียดาย
คงมิวายใช้กาลไปเปล่าเปลือง

จินตภาพมลายกลายปรับเปลี่ยน
หลงวนเวียนแม้เพียรไม่ครบเครื่อง
หยิบตำราเสาะหาแสงรองเรือง
เผื่อจะเปรื่องปราดได้อย่างใครใคร

ยังวาดหวังวนเวียนอยากเรียนรู้
และนั่งกู้จินตไม่หวั่นไหว
ก่อนวสันต์ร้างลาห่างกันไกล
เหมันต์ใกล้หัวใจอาจชินชา

เมื่อความหนาวยะเยือกเยื้องย่างกราย
มิละลายจินต์จับคลับคล้ายฝ้า
เหมือนมีหมอกหมองหม่นทาบทับมา
ยากจะหาแสงทองส่องจิตใจ

1616

love

comment

17 สิงหาคม 2550 14:50 น.

สายลม

อยู่กับความเงียบงันในหัวใจ
ไม่เห็นใครข้างเคียงเมียงมองหา
คงคลับคล้ายสายลมที่พัดมา
แล้วหายไปลับตาเช่นก่อนเคย

ยามสัมผัสสายลมเย็นยิ่งนัก
แวะเวียนทักสักพักก็ชาเฉย
หากสายลมผ่านมาแล้วละเลย
ก่อนจากไปช่วยเผยเอ่ยความนัย

บอกให้คนที่รอรู้สักนิด
ในความคิดมีสิทธิ์อยู่ใช่ไหม
ที่เฝ้ารออย่างนี้อยู่เรื่อยไป
หรือว่าไม่วานบอกตอกย้ำที

เมื่อถึงคราที่ลมหมุนทวนกลับ
จะได้ปรับหัวใจที่เต้นถี่
ลดจังหวะหัวใจให้พอดี
ไม่ไหวหวั่นยามที่ลมพัดมา