18 มิถุนายน 2550 14:28 น.
โคลอน
ฉันยังคงก้าวเดินไปข้างหน้า
แม้ในใจอ่อนล้าสักแค่ไหน
ถนนทอดยาวราวจะวัดใจ
หากสะดุดเมื่อไรคงหมดแรง
เส้นทางที่เดินไปไกลเหลือเกิน
เป็นเพราะความบังเอิญหรือฟ้าแกล้ง
ให้วันคืนหมุนผ่านน่าเคลือบแคลง
คล้ายกับเส้นทแยงแฝงเป็นนัย
เพราะโลกนี้ใช่มีแต่สีขาว
ชีวิตคงยืนยาวพอจะไข
ปริศนาแห่งเส้นทางที่ยังไกล
ก่อนสิ้นลมหายใจไร้ตัวตน
จะขอแต่งแต้มฝันให้เต็มฟ้า
และทายท้าชะตาดูสักหน
ขีดเส้นชีวิตที่เคยวกวน
เพื่อให้คนมีฝันฟันฝ่าไป
1 มิถุนายน 2550 12:56 น.
โคลอน
อย่าทำตัว ให้คนเขาตราหน้า
เช่นคนที่ ไร้ค่าน่าสงสัย
ปากอย่างใจอย่างแม้นเอ่ยคำใด
ดูห่างไกลจากโลกความเป็นจริง
ได้เกิดมาเป็นมนุษย์สุดประเสริฐ
ควรรักชาติกำเนิดกว่าทุกสิ่ง
แผ่นดินแม่คือถิ่นพำนักพิง
อย่าได้คิดช่วงชิงเป็นของตัว
อย่าทำตัวเหมือนคนบ้าอำนาจ
เช่นทรราชย์คิดการกระทำชั่ว
เปิดใจให้กว้างก่อนชาติหมองมัว
อย่าได้หวั่นกลัวถ้าหากคิดดี
แม้ใครปลุกกระแสรักองค์กร
ตบตาเล่นละครวอนหลีกหนี
อย่าได้ตกเป็นทาสพวกอัปรีย์
คิดชิงเด่นชิงดีในบ้านเมือง
ถ้าแม้นรักชาติศาสน์กษัตริย์ตรา
ให้ใช้ธรรมนำพาใจปราดเปรื่อง
คงไม่นานประเทศจักรุ่งเรือง
รักบ้านเมืองอย่างสงบกลบอธรรม