30 เมษายน 2550 16:49 น.
โคลอน
คนบ้านเฮาบ่ะเด่วนี้ใจ๋ฮ้อน
อยากหื้อนึกถึงตะก่อนนัก-นัก
ไผมาถึงเฮือนชานก็น่าฮัก
ยิ้มทายทักป๊ะกั๋นแสนม่วนใจ๋
คนบ้านเฮาเด่วนี้เป๋นอะหยัง
อู้บ่ะค่อยฮู้ฟังบ่ะว่าไผ
แล้วจะหื้อบ้านเฮาเป๋นจะได
บ่ะเข้าใจ๋คนเฮาบ่ะเด่วนี้
คนบ้านเฮาฮักกั๋นไว้เหียเต๊อะ
บ่ะดีทำตั๋วเผ้อะอายน้องปี้
ล่ะอ่อนผ่อคนใหญ่ไผทำดี
ก็จะมีคนไหว้สาน่าชื่นชม
คนบ้านเฮาตะก่อนเปิ้นทำดี
ก็เลยมีคนมาแอ่วบ่ะขื่นขม
ถ้าอยากหื้อบ้านเฮาน่านิยม
บ่ะดีอู้พกลมจุ๊กั๋นไป
พยายามใช้คำที่คนส่วนใหญ่เข้าใจง่าย
แต่คิดว่ามีคำหนึ่งที่อาจจะยังไม่รู้กันคือ
เผ้อะ แปลว่า เลอะเทอะ
27 เมษายน 2550 15:30 น.
โคลอน
รู้สึกอะไรไหมเมื่อมองฟ้า
ลองเพ่งมองช้าช้าอาจจะเห็น
เมฆที่ล่องลอยแต่เช้าจรดเย็น
กำลังรวมตัวเป็นพื้นแผ่นเดียว
รู้สึกอะไรไหมเมื่อมองฝน
ลองละทิ้งเหตุผลสักประเดี๋ยว
ฝนที่โปรยปรายดูแล้วกลมเกลียว
ใช่เพียงหยดเดียวที่หล่นลงมา
รู้สึกอะไรไหมเมื่อมองดู
ธรรมชาติเหมือนครูคอยเตือนว่า
เราไม่ได้ยิ่งใหญ่แต่ไรมา
ทุกสิ่งล้วนพึ่งพากันและกัน
รู้สึกอะไรไหมเมื่อลองคิด
เกิดมาหนึ่งชีวิตนั้นช่างสั้น
ทำไมไม่สรรค์สร้างความสัมพันธ์
และทำดีต่อกันทุกวันไป
19 เมษายน 2550 18:14 น.
โคลอน
ขอฉันยืนตากฝนอีกสักหน่อย
ให้น้ำตาปลดปล่อยความผิดหวัง
ขอให้ฉันยืนอยู่ตามลำพัง
เพื่อเจือจางความหลังด้วยตัวเอง
ขอฉันยืนนิ่ง-นิ่งอย่าหันกลับ
ให้ฉันปรับหัวใจที่โหวงเหวง
ขอให้ฉันรู้จักความวังเวง
เพื่อลดความหวั่นเกรงภายในใจ
ขอฉันยืนหยัดอยู่ใต้แผ่นฟ้า
ให้ใจที่เหว่ว้าไม่หวั่นไหว
ขอให้ฉันมองฟ้าอันกว้างไกล
เพื่อเรียกความสดใสให้กลับมา
ขอฉันยืนลำพังฟังหัวใจ
ให้ความเจ็บห่างไกลความอ่อนล้า
ขอให้ฝนช่วยชะคราบน้ำตา
ก่อนก้าวเดินออกมาอย่างมั่นคง
Calendar
Lovers
25 คน เลิฟโคลอน
หน้าส่วนตัว
6140
