13 มีนาคม 2550 13:41 น.

ไฟป่า...น่าคิด

อยู่ท่ามกลางเมฆหมอกบอกใจนิ่ง
แม้นยากยิ่งมองฟ้าน่าใจหาย
ควันคละคลุ้งฝุ่นผงรายรอบกาย
แสนเสียดายฟ้ากลายยากกลับคืน

อยู่ท่ามกลางไฟป่าน่าพิโรธ
ใจคิดโทษมนุษย์สุดจะฝืน
หากเกิดแล้วดับได้ไหนจุดยืน
ธรรมชาติเอาคืนจักเสียใจ

จะกี่ปีล่วงผ่านกาลกลืนกล้ำ
ยิ่งตอกย้ำว่าเราถูกผลักไส
ไม่มีฝนขาดน้ำน่ะเพราะใคร
ตรองดูใหม่ด้วยใจสักนิดนึง

ถ้าเรารักษ์ธรรมชาติสักหน่อย
คงไม่ปล่อยให้ป่าไร้ที่พึ่ง
ฝนตกไม่ทั่วฟ้าบ่นอื้ออึง
จักรำพึงอยู่ไยไม่ช่วยกัน

น้ำพึ่งเรือเสือพึ่งป่าตรองดู
โบราณรู้ชีวิตคนเราสั้น
หากไม่คอยดูแลกันและกัน
คงสักวันธรรมชาติพรากไป

หากเราเป็นผู้ให้แล้วค่อยรับ
ธรรมชาติจะปรับสมดุลย์ใหม่
เมื่อเรียนรู้ที่จะให้ด้วยใจ
ทุกสิ่งย่อมจะเป็นไปด้วยดี

7347

love

comment

4 มีนาคม 2550 18:31 น.

ขอโทษที่เหมือนเดิม

ขอโทษนะที่ยังคงร้องไห้
หยุดน้ำตาไม่ได้จนวันนี้
พยายามเข้มแข็งขึ้นซะที
กลับไม่มีพลังจะอดทน

รู้นะถ้าหากเธอมองผ่านมา
คงจะเห็นแววตาคนสับสน
ที่ยังคงปล่อยใจให้เวียนวน
อยู่กับความทุกข์จนยากดูแล

ฉันเคยบอกตัวเองเช็ดน้ำตา
อย่าให้ไหลลงมารู้สึกแย่
เตือนตัวเองอย่าให้ความอ่อนแอ
เข้ามาเกาะติดแจกับตัวเรา

ขอโทษนะที่ยังคงไม่เปลี่ยน
แม้เวลาหมุนเวียนมาที่เก่า
จะกี่รอบก็ยังคงเห็นเงา
ภาพของเราที่ยังอยู่เหมือนเดิม