8 สิงหาคม 2545 00:08 น.
โคลอน
มองโทรศัพท์ที่โต๊ะตัวเก่า
กรอบรูปวัยเยาว์ยังคงสดใส
แต่หัวใจฉันสิไม่รู้เป็นไง
วันนี้พเนจรไปที่ไหนกัน
ตอนที่เธออยู่ก็ไม่รู้สึกอะไร
แต่พอห่างกันไปกลับคิดฝัน
อยากได้ยินเสียงคนเดิมที่คุ้นกัน
แต่ไม่มีเลยสักวันที่ต่างไป
ฉันก็ยังอยู่ในโลกใบเดิม
แต่ความเหงากลับเพิ่มไม่ไปไหน
จวนจะรุ่งเช้าเริ่มวันใหม่
แต่ฉันกลับไม่มีใครเหมือนเดิม
1 สิงหาคม 2545 23:01 น.
โคลอน
หากเธอหมดฝันหากเธอหมดไฟ
ฉันจะเป็นแรงใจให้อยู่เสมอ
อย่าเพิ่งท้อถอยกับสิ่งที่เจอ
แม้ฝันพร่าเบลออย่าเผลอลืมเลือน
ความมุ่งมั่นที่เคยเห็นในแววตา
ฉันจำได้ว่าไม่มีใครเหมือน
จุดมุ่งหมายที่เธอไม่เคยแชเชือน
ทุกสิ่งย้ำเตือนสติได้ดี
ฉันมั่นใจว่าเธอต้องทำได้
ผ่านพ้นมันไปอุปสรรคเหล่านี้
อาจมีไขว้เขวไปบ้างบางที
แต่ฉันรู้ดีว่าเธอแกร่งพอ
เดินต่อไปเถอะนะเพื่อนรัก
หากเหนื่อยนักพักความทดท้อ
ลุกขึ้นเมื่อไรมาสานฝันต่อ
ฉันจะคอยรอแสดงความยินดี