24 เมษายน 2545 16:04 น.
โคลอน
เราไม่เคยรู้จักกันมาก่อน
และแน่นอนเธอคือคนแปลกหน้า
ในช่วงขณะหนึ่งที่บังเอิญผ่านมา
คล้ายกับโลกหยุดเวลาให้ทักทายกัน
เราต่างแลกเปลี่ยนความคิดเห็น
ทั้งร้อน-เย็นรวมถึงเรื่องขำขัน
เพียงแค่เสี้ยววินาทีที่ได้รู้จักกัน
กลับเป็นกำลังใจสำคัญในวันต่อไป
แม้ตอนนี้ต่างแยกกันไปคนละทิศ
ความทรงจำยังต่อเติมชีวิตให้สดใส
แปลกจริงหนอมิตรภาพจากคนไกล
ก็ทำให้รู้สึกว่าอุ่นใจได้เหมือนกัน
23 เมษายน 2545 09:07 น.
โคลอน
อย่าใช้แววตาที่มองมา
เพื่อชดเชยคำว่าลาก่อนจะจากไป
เพราะฉันคงไม่ซึ้งกับสิ่งที่เธอให้
และคงไม่หันกลับไปเพื่อมองหน้าเธอ
ขอร้องเถอะนะ!อยากไปไหนก็เชิญ
เพราะแววตาที่หมางเมินกำลังล้นเอ่อ
ถ้าหากเธอเตรียมคำปลอบโยนเพ้อเจ้อ
ฉันจะเป็นคนเดินไปจากเธอเวลานี้เอง
23 เมษายน 2545 08:38 น.
โคลอน
ฉันคงเป็นได้เพียงเท่านี้
อดีตที่เธอเคยมีซึ่งดูไร้ค่า
เพราะเธอเต็มใจให้เขาเข้ามา
แทรกวันเวลาที่เราเคยมีกัน
แม้ไม่อยากเข้าใจหรือรับรู้
แต่ภาพที่เห็นอยู่ไม่ใช่ความฝัน
เธอและเขาเหมือนภาพซ้อนคืนวัน
ของเธอและฉันที่เคยผ่านพ้นมา
22 เมษายน 2545 13:12 น.
โคลอน
ฉันเป็นคนเดียวที่ยังมีน้ำตา
และรู้สึกเหว่ว้ากับวันเก่า-เก่า
เหมือนมีภาพเธอตามติดเป็นเงา
ทั้งที่ไม่มีเรามานานแสนนาน
ฉันยังแอบหวังลึก-ลึกในใจ
ว่าที่เธอจากไปเป็นแค่ลมผ่าน
คงมีสักวันที่เธอพัดหวนตามกาล
เพื่อปัดเป่าความทรมานให้พ้นจากใจ
แต่ก็เป็นแค่ความหวังเลื่อนลอย
ของคนเฝ้าคอยที่แอบวาดฝันไว้
ไม่เคยมีข่าวคราวคนที่ลาจากไป
และไม่อาจคว้าไขว่ใจเธอกลับคืน
19 เมษายน 2545 14:09 น.
โคลอน
***One measure of leadership is the caliber of people who choose to follow you.***
***สิ่งหนึ่งที่วัดความเป็นผู้นำได้ คือคุณภาพของคนที่จะเลือกเดินตามท่าน***
Calendar
Lovers
25 คน เลิฟโคลอน
หน้าส่วนตัว
1201
