30 พฤศจิกายน 2544 22:19 น.
โคลอน
ถ้าหากฉันรู้สักนิดว่าคืนวัน
ที่เราเคยมีกันและกันชิดใกล้
ไม่มีวันจะหวนคืนกลับมาใหม่
และไม่มีเธออีกต่อไปใต้ฟ้าเดียวกัน
ฉันคงจะรักเธอให้มากกว่านี้
คงไม่ปล่อยทุกวินาทีที่ผ่านผัน
ทำให้เธอต้องอ้างว้างยามที่อยู่ไกลกัน
เพียงเพื่อไปไขว่คว้าความฝันให้เป็นจริง
แต่ในวันนี้เมื่อฉันได้กลับมา
ไม่มีเธออยู่เป็นเงาของเวลาเหมือนบางสิ่ง
เหลียวมองรอบกายเธอเลือนหายจากความจริง
และดูเหมือนทุกสิ่งจะเหลือเพียงความทรงจำ
ฉันไม่อาจรู้ได้ว่าเธอเจ็บปวดแค่ไหน
ในช่วงเวลาที่หัวใจต้องทนทุกข์บอบช้ำ
ถ้าหากสักเสี้ยววินาทีที่ฉันจะเอ่ยได้สักคำ
ฉันขอโทษที่ไม่รู้ว่าใจเธอนั้นคิดอย่างไร
30 พฤศจิกายน 2544 12:57 น.
โคลอน
ปล่อยใจลอยลอยใจไปไหนหนอ
เฝ้าแต่รอ รอแต่ใครคนนั้น
เขาจากไปไปจากนิจนิรันด์
ใจเปลี่ยนผันผันเปลี่ยนเวียนตามกาล
ยังคงมั่นมั่นคงในความรัก
ด้วยใจภักดิ์ภักดิ์ใจแม้กาลผ่าน
ลมหายใจใจหายของวันวาน
ไม่พบพานพานพบลบเลือนไป
28 พฤศจิกายน 2544 16:19 น.
โคลอน
มีอารมณ์อ่อนไหวอยู่ลึก-ลึก
ทั่งที่คอยฝึกหัวใจให้กล้าแกร่ง
เจอปัญหาอย่ามัวอ่อนล้าโรยแรง
แม้บางครั้งยากเกินจะแบ่งความทุกข์ใจ
เก็บเอารอยยิ้มหวานใสใส่ใบหน้า
เพื่อหลอกตัวเองว่าแค่นี้พอรับได้
น้ำใสไว้ข้างนอกน้ำขุ่นไว้ข้างใน
แต่บางครั้งยากที่จะทัดทานไหว
เมื่อมาถึงจุดหนึ่งกลับต้องกลบเกลื่อนไว้
กลั้นน้ำตาราวกับว่าจะสะกดใจ
เพียงเพื่อสะกัดกั้นความหวั่นไหว
ให้ตกอยู่ภายใต้ความเงียบงัน
27 พฤศจิกายน 2544 22:04 น.
โคลอน
เพราะโลกนี้ไม่ได้มีเราเพียงแค่สองคน
แต่ละวันยังต้องเวียนวนบนโลกใบใหญ่
หนทางข้างหน้าไม่รู้ว่าหนักหนาแค่ไหน
ถ้าหากวันหนึ่งจะต้องพานพบกับอะไร
ขอแค่ได้รู้ว่ามีเธอที่ยังรักและคอยห่วงใย
ฉันก็พร้อมจะก้าวต่อไปเพราะอุ่นใจที่มีเธอ
27 พฤศจิกายน 2544 12:00 น.
โคลอน
ซื่อสัตย์ต่อหน้าที่ที่มี
หยัดยืนทั้งที่ต้องเสี่ยงภัย
ไม่หวาดหวั่นภยันตรายไกลใกล้
เพื่อนำเสนอข่าวไปตามความเป็นจริง
รู้ทั้งรู้ว่าต้องผจญกับอะไร
แต่เพื่อความโปร่งใสไม่เคยเกรงกริ่ง
นักข่าวสงครามต้องปฏิบัติหน้าที่จริง
นี่แหละวิญญาณนักข่าวหัวใจสิงห์ที่น่าชื่นชม