26 พฤศจิกายน 2544 16:33 น.
โคลอน
อย่าห่วงเลยว่าจะทำร้ายจิตใจกัน
แม้ใจเธอไม่ตรงกับใจฉันดั่งฝันไว้
เมื่อคนเรามีสิทธิ์รักใครก็ได้ในหัวใจ
และไม่ผิดอะไรหากจะไม่ได้รับรักกลับคืน
ไม่จำเป็นต้องตอบแทนความรู้สึก
เพราะลึก-ลึกขอแค่ได้รักไม่ได้ฝืน
ไม่เคยคิดไขว่คว้าเพื่อให้ได้รักกลับคืน
แค่ขอเป็นเพียงคนอื่นที่รักเธออย่างไม่ฝืนหัวใจ
25 พฤศจิกายน 2544 16:48 น.
โคลอน
อาจดูเหมือนฉันห่างหายไป
แท้จริงแล้วอยู่ไม่ไกลจากตรงนี้
ยังคงห่วงหาและมีความรู้สึกดีๆ
แต่ที่ห่างเหินไปแบบนี้อยากให้เข้าใจ
เมื่อก่อนฉันอาจมีสิทธิ์คิดรักเธอ
แต่วันนี้ความจริงที่เจอนั้นไม่ใช่
เธอยังมีอีกคนที่ดีซ่อนอยู่ในใจ
และฉันไม่ควรฝันใฝ่ความห่างไกลที่เป็นจริง
25 พฤศจิกายน 2544 14:09 น.
โคลอน
ไม่ถึงกับน้ำตาเช็ดหัวเข่าหรอก
แค่หัวใจโดนหลอกเพียงแค่นี้
อย่าคิดเลยว่าจะฟูมฟายสักนาที
เจ็บปวดบ้างก็คงดีจะได้เรียนรู้ใจ
เมื่อก่อนไม่เคยจะรักตัวเอง
ทุ่มเทไม่เกรงใจจะหม่นไหม้
วันนี้เริ่มเรียนรู้และเห็นความเป็นไป
ซึ่งเป็นเหตุผลที่ควรจะดีใจหรือเสียน้ำตา
25 พฤศจิกายน 2544 13:26 น.
โคลอน
ตัวอักษรเพียงไม่กี่บรรทัด
แค่อ่านแล้วกลับกัดกร่อนใจ
น้ำตาไม่รู้หล่นมาจากไหน
เจ็บแปลบข้างในร้าวใจเกินทน
แต่พออ่านไปถึงบรรทัดสุดท้าย
เอ๊ะ! ชักยังไงเริ่มจะสับสน
นี่จดหมายใคร? ส่งลาใครอีกคน
เล่นเอาใจแทบหล่นนึกว่าคนกันเอง
ถ้าหากใครที่พอรู้ตัว
ว่าส่งจดหมายมั่วเร็วรีบเร่ง
กลับมาเอาคืนซะนะพ่อคนเก่ง
บอกลาทั้งทีไม่เจ๋งเลยพ่อพวงมาลัย
24 พฤศจิกายน 2544 00:43 น.
โคลอน
ชุลมุนชุลเก
หัวใจหักเหไปไหน
จะไปทิศเหนือหรือทิศใต้
ตะวันออกเฉียงไปทิศทางใด
หรือตะวันตกแดนไกลไม่รู้เลย
ปั่นป่วนรวนเร
หัวใจเกเรไม่ยอมอยู่เฉย
สงสัยอากาศแปรปรวนแน่ๆเลย
เพราะรู้ดีว่าไม่เคยเผลอใจให้ใคร