17 ธันวาคม 2544 07:40 น.
โคลอน
ตะวันที่ทอแสงแรงกล้า
ยังมีวันที่ต้องลาลับไป
เพียงเพื่อรอเช้าวันใหม่
กลับมาส่องแสงสดใสดังเดิม
เหมือนกับชีวิตคนเราทั่วไป
เมื่อมีจุดสิ้นสุดได้ก็ต้องมีจุดเริ่ม
ชีวิตอาจขึ้น-ลงก็เพียงเพื่อแต่งเติม
ให้ผันเปลี่ยนตามตะวันดวงเดิมที่ทอแสงไป
16 ธันวาคม 2544 16:19 น.
โคลอน
มะระ....ไม่เห็นอร่อย
รสชาติก็กร่อยไม่เห็นอยากกิน
ขึ้นโต๊ะทีไรแอบสงสารลิ้น
แต่จำต้องกินเพราะแม่สั่งมา
มะระไม่เคยแปรเปลี่ยน
รสชาติปุเลี่ยน-ปุเลี่ยนนักหนา
แม่บอก*หวานเป็นลม ขมเป็นยา*
แอบคิดในใจว่า*ก็ยานั่นแหละแม่จ๋าที่ไม่อยากกิน*
14 ธันวาคม 2544 23:16 น.
โคลอน
กลับมาเดินบนถนนสายเก่า
แม้ความทรงจำจะรุมเร้าในหัวใจ
แต่ไม่อาจเลือกทางเดินอื่นใดได้
เพราะหวาดกลัวกับความเดียวดายที่เข้ามา
เคยเดินเรื่อยไปจนเกือบถึงทางแยก
แล้วความเหงาก็ซึมแทรกเข้ามาหา
หวาดหวั่นกับความหนาวเหน็บจนเจ็บชา
แม้จะพยายามหลับตาแต่ก็ยังรู้สึกตัว
เกลียดตัวเองที่เหมือนคนอ่อนแอ
ยอมพ่ายแพ้ให้แก่ความขลาดกลัว
จึงต้องยอมรับสภาพที่ดูหมองมัว
กับชีวิตที่มืดสลัวบนเส้นทางเดิม
9 ธันวาคม 2544 13:55 น.
โคลอน
ไม่อยากรู้ว่าความรักคืออะไร
เพราะรับรู้ได้ด้วยใจที่มีให้เสมอ
แม้ใครๆจะมองภาพต่างที่พบเจอ
แต่ฉันจะมองเธอด้วยสัมผัสของหัวใจ
ความรักอาจทำให้คนเราตาบอด
แต่ก็ยังมีชีวิตรอดอยู่ต่อไปใช่ไหม
เพราะรักเป็นส่วนหนึ่งของลมหายใจ
ที่ช่วยต่อเติมชีวิตให้พบความหมายที่ดีงาม
มุมมองของความรักมักมีมากมาย
ไม่มีคำอธิบายแม้อยากจะไต่ถาม
รู้แค่เพียงหากมีรักในทุกโมงยาม
ชีวิตก็ถูกติดตามไม่ว่าจะไปทิศทางใด
7 ธันวาคม 2544 12:43 น.
โคลอน
หนาวนี้อยากจะลองแต่ง...ดู
แต่บางทีไม่รู้จะแต่งยังไง
ยังไม่ได้แต่งก็กังวลใจ
แต่กลัวแต่งไปจะเสียเวลา
กลัวว่าถ้าหากใจร้อน
รีบแต่งไปก่อนอาจไม่มีค่า
บางคนแต่งแล้วเศร้าเคล้าน้ำตา
บ้างก็สุขนักหนาปนเปกันไป
ถึงยังไงก็จะอดทนรอ
แต่ถ้าแต่งตามคำขอก็อาจคิดใหม่
ขอเพียงคนอ่านช่วยเป็นกำลังใจ
ก็พร้อมจะนำเสนอกลอนบทใหม่ให้ถูกใจทุกคน
Calendar
Lovers
25 คน เลิฟโคลอน
หน้าส่วนตัว
3593
