28 มิถุนายน 2545 11:59 น.
โคลอน
ฉันคิดถึงเธอจริง-จริง
ไม่รู้บางสิ่งหายไปไหม
ยังหวาดหวั่นลึกๆในใจ
กลัวความเปลี่ยนไปของเรา
เธออยู่ทางโน้นแสนไกล
คิดถึงบ้างไหมภาพเก่า-เก่า
ที่เคยผ่านมาระหว่างเรา
ยามที่ต่างเป็นเงาข้างกาย
ถ้าหากเธอก็คิดไม่ต่างกัน
ว่าความทรงจำนั้นมีความหมาย
ถึงจะเงียบเหงาแต่ไม่เดียวดาย
เพราะรักเราไม่เลือนหายไปจากใจ
27 มิถุนายน 2545 08:30 น.
โคลอน
ฉันเป็นเพียงกรวดดินที่ค่าน้อย
ใช่เพชรพลอยที่ใครๆแสวงหา
เป็นแค่เศษเสี้ยวหนึ่งของเวลา
ที่ไม่อาจเติมเต็มค่าในหัวใจ
ฉันขอเป็นในสิ่งที่ฉันเป็น
แม้ไม่มีใครเห็นสักเท่าไหร่
ไม่จำเป็นต้องเก็บไปเจียระไน
เพื่อจะให้เปลี่ยนไปเป็นเพชรพลอย
ฉันขออยู่ในที่ๆควรอยู่
แม้จะรู้มีแต่ความเหงาหงอย
ยังดีกว่าปะปนกับเพชรพลอย
กรวดน้อยๆควรค่าอยู่แค่เพียงดิน
21 มิถุนายน 2545 13:26 น.
โคลอน
ไม่อยากให้เธอสัญญาอะไร
อนาคตยังอีกไกลไปไม่ถึง
หากเราต้องห่างกันในวันหนึ่ง
จะไม่ขออะไรลึกซึ้งจากเธอ
..............................................
ให้เวลาเป็นเครื่องพิสูจน์
แทนคำพูดว่ารักเสมอ
ใช้ใจสัมผัสใจดูนะเธอ
แล้วจะเจอความหมายที่แท้จริง
..................................................
ไม่ต้องมีคำตอบหรือคำถาม
ไม่ต้องมีนิยามเหนือทุกสิ่ง
คำว่ารักไม่ต้องมีสิ่งอ้างอิง
เพราะความจริงขึ้นอยู่กับคนสองคน
18 มิถุนายน 2545 13:44 น.
โคลอน
เวลาอยู่เฉยๆก็น่ารัก
แต่พอตอนยึกยักน่าหมั่นไส้
มีอะไรเข้าสิงเธอหรือไง
ถึงมาแหย่รังแตนได้ทุกที
ถ้าหากมีเวลาว่างบ่อยๆ
ช่วยหลีกหน่อยอย่าเฉียดมาที่นี่
เตือนเธอเอาไว้ด้วยความหวังดี
เพราะอาจจะมีโอกาสเท่งทึง
18 มิถุนายน 2545 08:15 น.
โคลอน
ความรักของฉันนั้นเป็นสีขาว
แม้ไม่แพรวพราวกว่าสีไหนๆ
ไม่หวานลึกซึ้งหรือสวยจับใจ
แต่ไม่หม่นไหม้รักเราเข้าที
ความรักของฉันไม่ซับไม่ซ้อน
เติมสีเข้มอ่อนแต่งแต้มสันสี
เป็นสีเดียวกันทุกวันเดือนปี
แต่รักที่มีไม่เคยจืดจาง
Calendar
Lovers
25 คน เลิฟโคลอน
หน้าส่วนตัว
976
