18 กรกฎาคม 2545 07:41 น.
โคลอน
***กลอนหก***
คนใด คิดคดปดโป้
คนนั้น ชั่วโช่ฉ้อฉล
คนใด คิดผลาญพร่าคน
คนนั้น อับจนปัญญา
คนใด กินบ้านกินเมือง
คนนั้น ต้นเรื่องปัญหา
คนใด ไร้ซึ่งธรรมา
คนนั้น บาปหนาน่าอาย
คนใด ไม่ทำหน้าที่
คนนั้น รู้ดีเมื่อสาย
คนใด มักง่ายเกลื่อนกลาย
คนนั้น ห่างหายวินัย
คนใด ใจใสซัตย์สื่อ
คนนั้น ควรยึดถือไว้
คนใด ปกป้องผองไทย
คนนั้น ยิ่งใหญ่รุ่งเรือง
คนใด รักความสงบ
คนนั้น น่าคบปราดเปรื่อง
คนใด ฉลาดฟูเฟื่อง
คนนั้น ครบเครื่องนำพา
คนใด คิดด้วยเหตุผล
คนนั้น คือคนคุณค่า
คนใด คิดด้วยปัญญา
คนนั้น ควรค่าเหนือคน
กลบท หงส์ทองลีลา
จุดบังคับที่สำคัญ
2 คำแรกของวรรคคี่ จะเหมือนกันตลอด และ 2 คำแรกของวรรคคู่ ก็ทำนองเดียวกัน โดยที่คำของทุกวรรค 1 หรือ 2 ก็จะซ้ำกันอย่างใดอย่างหนึ่ง
16 กรกฎาคม 2545 17:28 น.
โคลอน
กุหลาบงามย่อมมีหนามแหลมคม
เหมือนคนเจ้าคารมอาจมีรักขมแฝงไว้
ก่อนจะคิดมอบความรักให้กับใคร
ลองใคร่ครวญก่อนไหมเพิ่มความมั่นใจอีกที
(o^____^o)
16 กรกฎาคม 2545 17:07 น.
โคลอน
แจกันใบเก่าที่อยู่ตรงหน้า
ลายดอกไม้คุ้นตาสีเทาหม่น
แต่มีความสดใสมาปะปน
เพราะมีใครบางคนมาแต่งเติม
เธอและดอกไม้ช่องามนั้น
เข้ามาในใจฉันยามแรกเริ่ม
เพื่อมาแต่งเติมโลกใบเดิม
และเข้ามาเพิ่มความอบอุ่นใจ
ฉันนั่งมองดอกไม้ของเธอ
ยามใดที่เผลอส่งใจไปให้
ดอกไม้ที่สื่อแทนความห่วงใย
แม้แห้งกรอบไปยังไม่เก่าเลย
15 กรกฎาคม 2545 22:17 น.
โคลอน
อย่าบอกเลยว่าเธอยังมีฉัน
น้ำเสียงที่คุ้นเคยนั้นยังแว่วอยู่
ห่างหายกันไปก็นานพอดู
ไม่ส่งข่าวไม่รับรู้ความเป็นไป
ฉันก็อยู่ของฉันแบบเดิม
อย่าถามว่ามีใครเพิ่มมาอีกไหม
เจ้าหญิงน้อยที่เธอเคยบอกว่าห่วงใย
แต่สุดท้ายก็ร้างแรมไปไกลลับตา
อย่ากลับมาทำให้ฉันใจอ่อน
แค่คำพูดเว้าวอนว่าห่วงหา
ไม่อาจกลบ ลบภาพที่ติดตา
วันที่เธอไปไม่ลาในความทรงจำ
ฉันไม่ใช่เด็กน้อยอีกต่อไป
คงไม่ซื่อใสให้คนมาตอกย้ำ
แต่อภัยให้เธอนะคนใจดำ
ที่วันนี้อุตส่าห์มาทำความเข้าใจ
15 กรกฎาคม 2545 01:06 น.
โคลอน
อย่าทรมานฉันด้วยรอยยิ้ม
น้ำตาที่ล้นปริ่มเกินจะทนไหว
ไม่อยากเล่นละครตบตาใคร
ทั้งที่หัวใจไม่มีเรี่ยวแรง
อย่าทรมานฉันด้วยสายตา
ที่แสดงออกมาอย่างเสแสร้ง
ยังรักยังห่วงลิ้นที่พลิกแพลง
ไม่ต้องแสดงเกินความเป็นจริง
อย่าทรมานฉันด้วยคำลา
ที่ตระเตรียมมาอย่างยากยิ่ง
ไม่ต้องมาทำลีลาไม่ไหวติง
อยากจะไปก็แค่ทิ้งไม่ต้องมอง