3 กรกฎาคม 2550 17:07 น.
โคลอน
ขอบคุณที่ทำให้ฉันยิ้มออก
ทุกสิ่งที่แสดงออกฉันรับรู้
ถ้อยคำจดจำไว้นานพอดู
อาจไม่พรั่งพรูทว่าจริงใจ
ในวันที่ฉันห่างเหินละเลย
เธอกลับไม่เคยลืมเอาใจใส่
เล็กๆน้อยๆฝากความห่วงใย
แม้ห่างหายไปเหมือนเช่นผ่านมา
ฉันอาจดูเหมือนไม่คิดอะไร
แต่ภายในใจซึมซับคุณค่า
จากมิตรภาพที่ไม่โรยรา
ที่เธอมีมาอยากบอกขอบคุณ
ถ้าเกิดวันหนึ่งเราต้องลาจาก
พบกันเพื่อพรากหากโลกยังหมุน
ฉันจะกลับมาสัญญาเป็นทุน
แม้ใจเซซุนไม่หุนหันไกล
18 มิถุนายน 2550 14:28 น.
โคลอน
ฉันยังคงก้าวเดินไปข้างหน้า
แม้ในใจอ่อนล้าสักแค่ไหน
ถนนทอดยาวราวจะวัดใจ
หากสะดุดเมื่อไรคงหมดแรง
เส้นทางที่เดินไปไกลเหลือเกิน
เป็นเพราะความบังเอิญหรือฟ้าแกล้ง
ให้วันคืนหมุนผ่านน่าเคลือบแคลง
คล้ายกับเส้นทแยงแฝงเป็นนัย
เพราะโลกนี้ใช่มีแต่สีขาว
ชีวิตคงยืนยาวพอจะไข
ปริศนาแห่งเส้นทางที่ยังไกล
ก่อนสิ้นลมหายใจไร้ตัวตน
จะขอแต่งแต้มฝันให้เต็มฟ้า
และทายท้าชะตาดูสักหน
ขีดเส้นชีวิตที่เคยวกวน
เพื่อให้คนมีฝันฟันฝ่าไป
1 มิถุนายน 2550 12:56 น.
โคลอน
อย่าทำตัว ให้คนเขาตราหน้า
เช่นคนที่ ไร้ค่าน่าสงสัย
ปากอย่างใจอย่างแม้นเอ่ยคำใด
ดูห่างไกลจากโลกความเป็นจริง
ได้เกิดมาเป็นมนุษย์สุดประเสริฐ
ควรรักชาติกำเนิดกว่าทุกสิ่ง
แผ่นดินแม่คือถิ่นพำนักพิง
อย่าได้คิดช่วงชิงเป็นของตัว
อย่าทำตัวเหมือนคนบ้าอำนาจ
เช่นทรราชย์คิดการกระทำชั่ว
เปิดใจให้กว้างก่อนชาติหมองมัว
อย่าได้หวั่นกลัวถ้าหากคิดดี
แม้ใครปลุกกระแสรักองค์กร
ตบตาเล่นละครวอนหลีกหนี
อย่าได้ตกเป็นทาสพวกอัปรีย์
คิดชิงเด่นชิงดีในบ้านเมือง
ถ้าแม้นรักชาติศาสน์กษัตริย์ตรา
ให้ใช้ธรรมนำพาใจปราดเปรื่อง
คงไม่นานประเทศจักรุ่งเรือง
รักบ้านเมืองอย่างสงบกลบอธรรม
18 พฤษภาคม 2550 17:26 น.
โคลอน
หากใครถูกยุงกัดเป็นต้องตบ
ให้เลือดกลบสยบความเคลื่อนไหว
ใครเห็นว่าใจร้ายช่างปะไร
เมื่อตั้งใจเพ่งมองลองง้างมือ
เจ้ายุงลายตัวร้ายบินฉวัด
สองมือปัดแหมทำมากล้าหือ
ให้โอกาสอีกนิดไปหารือ
ว่าใครคือคนแกร่งแรงกว่ากัน
บินแว๊บไปแว๊บมาเสียงหึ่ง-หึ่ง
คิดว่าใจไม่ถึงเถอะว่างั้น
เดินไปหยิบไม้ช๊อตยุงรู้ทัน
รีบเปลี่ยนแผนทันควันมันรู้เรา
สูงสุดสู่สามัญพึ่งแรงตัว
ยุงเริ่มกลัวบินหนีอย่างขลาดเขลา
สงครามไม่จบนับศพเบาเบา
เสร็จแล้วนั่งเกาไม่เอาแล้วยุง
ยิ่งตบยิ่งมาท่าจะบ้าเลือด
ชักเริ่มเดือดแล้วนะเจ้าตัวยุ่ง
หรือเพราะใส่เสื้อดำเลยมามุง
คิดไปเรื่อยเป็นคุ้งเป็นแคว
สงครามจบไม่มีผู้ชนะ
เมื่อจบการปะทะทิ้งรอยแผล
ฝากข้อคิดว่าอย่าไปตอแย
ศัตรูที่ตามแหย่และรังควาน
11 พฤษภาคม 2550 15:43 น.
โคลอน
ทหารไทย ใจกล้า น่ายกย่อง
คอยปกป้อง พวกเรา เหล่าแนวหลัง
ชีวิตเสี่ยง ขอเพียง ชาติคงยัง
แม้ชีพกลาย เป็นดั่ง เถ้าธุลี
หากพวกเรา ไม่ช่วย กันอีกแรง
เอาแต่คอย ยื้อแย่ง แข่งศักดิ์ศรี
ก็เหมือนลน หาที่ มิมีดี
ขวานทองนี้ จะอยู่ ได้อย่างไร
ทหารไทย แนวหน้า ใจองอาจ
พร้อมช่วยชาติ พลีชีพ มิหวั่นไหว
แล้วพวกเรา แนวหลัง ช้าอยู่ไย
มาร้อยใจ เป็นหนึ่ง พึงใคร่ครวญ
อยากให้หยุด ครุ่นคิด จิตสำนึก
ในส่วนลึก รู้สึก ก่อนผันผวน
อยู่เพื่อชาติ ใช่อยู่ อย่างเรรวน
พวกเราควร ตั้งมั่น ไว้สามัคคี
Calendar
Lovers
25 คน เลิฟโคลอน
หน้าส่วนตัว
1032
