28 มิถุนายน 2554 15:53 น.
โคลอน
เธอกับฉันนานวันยิ่งสนิท
เกินกว่าสิทธิ์ของคนควรรู้จัก
แต่เก็บเงียบมิเอ่ยคำว่า"รัก"
เพียงผ่อนพักรู้สึกนึกผ่อนคลาย
ฉันกับเธอพบเจอกันเมื่อไหร่
คำว่า"ใคร"ค่อยค่อยลบเลือนหาย
เปลี่ยนเป็นความคุ้นเคยแสนสบาย
มิรู้กลายเมื่อไหร่ความสัมพันธ์
เธอกับฉันหมดสิ้นข้อสงสัย
กับหัวใจที่เคยนึกหวาดหวั่น
ความห่วงใยมิตรภาพสิ่งเหล่านั้น
เรารู้กันคือความรู้สึกดี
แม้วันหนึ่งอาจจำต้องไกลห่าง
ยิ้มบางบางส่งมา ณ ที่นี่
ไม่ต้องพึ่งแสตมป์ไปรษณีย์
ณ ดินแดนแห่งนี้มีแค่เรา
ไม่ต้องจ่าหน้าซองกันให้วุ่น
ไม่ต้องหมุนโทรศัพท์เวลาเหงา
ไม่ต้องส่งข้อความตามเป็นเงา
แค่เธอเอาหัวใจมาเยี่ยมเยือน
ฉันและเธอ เธอและฉันต่างก็รู้
ณ ดินแดนที่อยู่ดั่งเสมือน
โลกความฝันแสนสั้นแลลางเลือน
คอยย้ำเตือนอยู่ทุกวินาที
จึงบอกใจอยู่อย่างมีความสุข
อย่าแบกทุกข์ถมทับฤาถอยหนี
กล้าเผชิญเวลาที่ยังมี
สร้างพื้นที่ความสุขปลอบปลุกใจ
พรุ่งนี้เป็นอย่างไรเธอกับฉัน
แล้วแต่วันเวลาหมุนมาใหม่
เมื่อชีวิตยากหยุดกาลผ่านไป
เพียงแค่ใจคงอยู่ ณ ที่เดิม
=========================
เพลงประกอบ เธอกับฉัน - เลิฟ(Love)
24 มิถุนายน 2554 18:01 น.
โคลอน
กว่าจะบอกหัวใจ"อย่าคิดถึง"
ก็รู้ซึ้งซึมซับคำว่าเหงา
กว่าจะบอกหัวใจ"อย่าซบเซา"
ก็แสนเศร้าสุดจะพรรณา
กว่าจะบอกหัวใจ"ให้ยิ้มสู้"
ก็เสียรู้ความรักนานนักหนา
กว่าจะมองโลกได้เต็มสองตา
ภาพก็พร่าเลือนลางเกือบจางไป
กว่าจะบอกพร้อมแล้ว"ความโดดเดี่ยว"
ก็กรำเคี่ยวรู้สึกจนป่วยไข้
กว่าจะบอกตัวเองให้เตรียมใจ
ก็อ่อนไหวเรี่ยวแรงเริ่มล้าโรย
กว่าจะบอก"พรุ่งนี้ก็เช้าแล้ว"
ลมหายใจก็แผ่วอ่อนระโหย
กว่าจะรอสายฝนมาปรายโปรย
ก็เหมือนกับถูกโบยนานชั่วกัลป์
กว่าจะหลับเต็มตื่นแล้ว"ยืนหยัด"
ดั่งถูกคลื่นสาดซัดจนเหหัน
กว่าจะรับความจริงรู้เท่าทัน
ความเป็นฉันก็เกือบถูกกลืนกิน
อยากขอโทษจริงหนอ"ง้อหัวใจ"
จากนี้ไปความอ่อนแอมลายสิ้น
มิยอมพ่ายให้กับความชาชิน
ที่เกาะกินกัดกร่อนรอนชีวา
=====================
เพลงประกอบ โอ้ใจเอ๋ย - เนย ซินญอริต้า
ภาพประกอบ - http://www.2how.com/board/picture/0705/02fgy347.jpg
15 มิถุนายน 2554 15:02 น.
โคลอน
นั่งพับเพียบเรียบร้อยคล้อยหลังย่า
หยิบตระกร้าหมากพลูแลปูนใส
สารพัดของว่างอยู่ข้างใน
สำรวจไปสักพักชักอยากลอง
เคยเห็นย่าเอาพลูห่อกับหมาก
ใส่ปูนนิดไม่มากเดี๋ยวเสียของ
เราก็นั่งข้างข้างคอยเมียงมอง
แอบจับจ้องจำจดทุกวิธี
โอกาสมาถึงแล้วย่าไม่อยู่
แค่ชิมดูสักคำไม่ผิดนี่
ของก็อยู่ตรงหน้าเราพอดี
คิดแล้วได้ดังนี้จึงลงมือ
เอาหมาก ปูน ห่อด้วยใบพลูสด
แล้วชิมรสค่อยเคี้ยวเตรียมถังถือ
บ้วนน้ำหมากด้วยอยากจะฝึกปรือ
เกือบสิ้นชื่อเสียแล้วแห้วพิกล
รสชาติแปลกแหวกตลาดพลาดแล้วหนอ
คำว่า"พอ"ลอยเข้าบ้านพาลฉงน
ทั้งฝื่นฝาดฝืนเคี้ยวอย่างอดทน
โอ้ใครดลให้ทำช้ำชอกทรวง
ย่ากลับมาตายล่ะหว่ายากหลบ
ของไม่ครบดันทำผิดใหญ่หลวง
ต่อแต่นี้คงขึ้นอยู่กับดวง
หากถูกท้วงถามไถ่ฤาติติง
"กินอะไรทำไมปากแดงแจ๋"
โอ้ตายแน่รีบสวมหัวใจสิงห์
"กินหมากพลูอู้ฮู้อร่อยจริง"
ย่าหัวร่อ...รีบชิ่งจรลี
================================
ฟิ้วววววววววววววววววววววววววว
11 มิถุนายน 2554 21:49 น.
โคลอน
โลกของเรายามนี้บอบช้ำแล้ว
แผลเป็นแนวยากเกินจะรักษา
แม้นพบพานกับหมอเทวดา
ก็ยากจักเยียวยาโดยลำพัง
น่าใจหายเมื่อเห็นโลกถูกเหวี่ยง
แกนเอนเอียงแผ่นดินที่เคยหวัง
มิอาจอยู่ยั่งยืนแลจีรัง
จะมีใครยอมฟังดังก่อนเคย
ใต้แผ่นฟ้ายังมีสิ่งงามงด
สวยเกินพจน์ของคนจักเอื้อนเอ่ย
โลกใบนี้เปราะบางเกินเปรียบเปรย
โอ้ใจเอยคิดแล้วน่าเสียดาย
ต่างคนต่างเกิดมาอยู่ร่วมโลก
เผชิญโศกเศร้าสุขทุกความหมาย
ก่อนจะลาจากกันด้วยความตาย
หวังเพียงหยดสุดท้ายหยาด"น้ำใจ"
ฉันและเธอ...เธอและฉันนับจากนี้
มาร่วมสร้างวันดีดีด้วยกันไหม
พกพาความรู้สึกเดินทางไกล
พร้อมรักษ์และห่วงใยโลกของเรา
หันกลับไปมองหลังระวังบ้าง
เว้นช่องว่างวันนี้กับวันเก่า
ปล่อยให้ความทรงจำเป็นสีเทา
ลางเลือนเบาบางไปกับสายลม
เริ่มต้นใหม่แต้มความบริสุทธิ์
หยุดเถิดหยุดหยิบยื่นความปร่าขม
โลกใบเล็กที่เห็นเป็นทรงกลม
คงน่าชมรื่นรมย์ดุจดังจินต์
ช่วยส่งลูกหลานเราสู่โลกกว้าง
ดั่งนกน้อยเริ่มกางปีกผกผิน
ด้วยหัวใจฝันใฝ่อยากยลยิน
พร้อมโผบินด้วยรักและศรัทธา
โลกของเราใช่เป็นโลกของใคร
อนาคตยาวไกลเถิดคนกล้า
ปฐมพยาบาลโลกขื่นชื้นน้ำตา
เพียงเอาใจใส่มาคนละดวง
เพลงขาดอะไรในใจคน - เจี๊ยบ วรรธนา
แผ่นฟ้าเบื้องบนเป็นผืนเดียวกัน
แผ่นน้ำก็คงเป็นผืนเดียวกัน
แผ่นดินรองรับเรื่องราวร้อยพัน
กับคนบนโลกที่ต่างสีกัน
ดอกไม้ดอกนี้จะบานเพื่อใคร
นกตัวน้อยๆจะทำรังที่ใด
ลมจะพัดพาสิ่งใดแกว่งไกว
หากโลกใบนี้ไม่เหลืออะไร
ใจหากจะกว้างใหญ่ได้ดั่งแผ่นฟ้า
หากจะใสเย็นเหมือนดั่งน้ำ
หากจะหนักแน่นดั่งพื้นดิน
หลายอย่างคงไม่สิ้นไป
ขาดอะไรไปในใจของคน
โลกจึงร้อนรนไม่เหมือนวันเก่า
บทเพลงหลายเพลงต้องคร่ำครวญเศร้า
ขาดอะไรไปในใจคน
ใจหากจะกว้างใหญ่ได้ดั่งแผ่นฟ้า
หากจะใสเย็นได้ดั่งน้ำ
หากจะหนักแน่นดั่งพื้นดิน
หลายอย่างคงไม่สิ้นไป
ขาดอะไรไปในใจของคน
โลกจึงร้อนรนไม่เหมือนวันเก่า
บทเพลงหลายเพลงต้องคร่ำครวญเศร้า
ขาดอะไรไปในใจคน
บทเพลงหลายเพลงต้องคร่ำครวญเศร้า
ขาดอะไรไปใจของคน
3 มิถุนายน 2554 06:36 น.
โคลอน
คงไม่ต้องคิดมากอะไรแล้ว
เมื่อแน่แน่วตรงมั่นมิหวั่นไหว
เธอจะมองว่าฉันเป็นอย่างไร
อยู่ที่ใจเท่านั้นยากควบคุม
ฉันก็ยังเป็นฉันนี่แหละฉัน
ไม่มีวันท้อแท้แม้ทุกข์สุม
ยังยิ้มได้แม้เรื่องราวเร้ารุม
เพราะเลือกกุมชะตาของตัวเอง
หนทางที่ฉันเลือกแค่เปลือกนอก
เธออาจบอกแค่คิดก็ไม่เก่ง
แล้วแต่ใจวันนี้พร้อมครื้นเครง
ปล่อยวันคืนวังเวงให้ผ่านเลย
คงไม่ต้องคิดมากอะไรอีก
มิเลี่ยงหลีกแม้นพบความชาเฉย
สิ่งที่เห็นแม้ไม่ค่อยคุ้นเคย
ฉันจะมองผ่านเลยเผยสิ่งดี
=========================
เพลงประกอบ อยู่ที่ใจ - นิโคล
ภาพประกอบhttp://play.kapook.com/photo/show-108228
Calendar
Lovers
25 คน เลิฟโคลอน
หน้าส่วนตัว
4933
