4 ตุลาคม 2550 14:58 น.
โคลอน
น้ำพริกเผาทำเอาลอนดอนป่วน
พ่อครัวง่วนคั่วพริกเหนื่อยเหลือหลาย
ไม่ทันเสร็จตำรวจบุกกระจาย
ใจจะวายมากมายคนเมียงมอง
ต้นเหตุคงมาจากกลิ่นคละคลุ้ง
ที่ลอยฟุ้งออกไปให้สยอง
มิใช่สารเคมีน่าขนพอง
ไฉนจึงไม่ตรองก่อนเข้ามา
น้ำพริกเผาสูตรเราเขาเผยแพร่
เพียงเพราะแค่อยากรู้ก่อนถอยล่า
เคล็ดไม่ลับเสียแล้วน้องกานดา
ต่อไปคงต้องหาสูตรใหม่ดู
พอเขากลับฉึบฉับเดินลับหาย
ร้านเราขายไม่ออกเพราะขาดคู่
ขนมปังหน้ากุ้งในเมนู
ขาดน้ำจิ้มดู๊ดูเป็นเพราะใคร
3 ตุลาคม 2550 13:23 น.
โคลอน
ไม่สำคัญว่าเราเกิดเป็นใคร
เติบโตเป็นอะไรสิแน่กว่า
อย่าท้อถอยตามแต่โชคชะตา
ร่ำเรียนมาเสาะหาคุณค่าคน
อันวิชาความรู้ประสบการณ์
ให้เชี่ยวชาญก่อนเถิดจะเกิดผล
อุปสรรคผ่านมาให้ผจญ
อย่าร้อนรนตั้งสติไตร่ตรอง
พลิกวิกฤติให้เป็นดั่งโอกาส
ถ้าหากพลาดพลั้งไปเหนื่อยซ้ำสอง
เมื่อปัญหาเข้ามาควรกลั่นกรอง
สิ่งใดที่ใจปองลองคิดดู
ไม่สำคัญคนอื่นเกิดเป็นใคร
จะยิ่งใหญ่แค่ไหน ฤ จะอยู่
เทียบเทียมฟ้าได้เฉกเช่นกับภู
แหละเชิดชูความดีสิยั่งยืน
"สิ่งสำคัญไม่ได้อยู่ที่คนเราเกิดมาเป็นอะไร
แต่อยู่ที่เติบโตขึ้นมาเป็นอะไร"
อัลบัส ดัมเบิลดอร์
2 ตุลาคม 2550 16:38 น.
โคลอน
ฉันอาจเป็นความทรงจำสีจาง
ที่นับวันเลือนลางแลหมองหม่น
คงสักวันที่ถูกปล่อยปะปน
กับภาพความสับสนในใจเธอ
แต่เธอเป็นความทรงจำแจ่มชัด
แม้พรากพลัดหรือต้องหลงคอยเก้อ
ก็ไม่เคยปล่อยให้ภาพพร่าเบลอ
หรือไผลเผลอลืมเธอไปจากใจ
อาจจะเป็นคนเดียวที่คิดถึง
เวลาหนึ่งที่ซึ่งเคยอ่อนไหว
เธอคือหนึ่งคนนั้นที่ห่วงใย
และใส่ใจคราใดที่อ่อนแอ
แต่จะมีวันนั้นอีกหรือเปล่า
คนที่ฟังเรื่องราวคราวท้อแท้
และคอยปลอบประโลมใจดูแล
ที่วันนี้เหลือแต่ความทรงจำ
27 กันยายน 2550 09:45 น.
โคลอน
รสชาติของกาแฟ ณ เช้านี้
กำลังดีกลมกล่อมแหละหอมหวาน
ไม่เหมือนถ้วยที่จิบเมื่อวันวาน
ช่างขมขื่นเลยพาลไม่รื่นรมย์
รสชาติของกาแฟสูตรของใคร
แล้วแต่ใจชงไปใคร่ผสม
ถ้าหากหวานเกินไปไม่นิยม
เติมกาแฟก่อนชมชิดชิมเชย
รสชาติของกาแฟหากลงตัว
แม้อากาศมืดมัวก็เฉยเฉย
เหม่อมองฟ้าไม่อ่อนล้าอย่างเคย
ไม่ลืมเลยแอบเผยถึงความนัย
รสชาติของกาแฟช่างนุ่มนวล
แหละเชิญชวนให้หยุดไม่ไปไหน
ขอซึมซับความละมุนละไม
ให้อุ่นใจก่อนไกลคงได้เจอ
20 กันยายน 2550 07:56 น.
โคลอน
สูดอากาศเข้าปอดนอนกอดเมฆ
ปลีกวิเวกบนฟ้าเลิกคว้าไขว่
ค่ำลงนอนนับดาวสบายใจ
เช้าวันใหม่ยิ้มให้ดวงตะวัน
เมื่อสายฝนโปรยปรายก็หายโศก
ปล่อยใจให้บินโบกในความฝัน
ซุกตัวอยู่ในหมู่เมฆหมอกควัน
ท่ามกลางความเงียบงันมิหวั่นกลัว
อยากหามุมสงบหลบไปพัก
มากมายนักปัญหาน่าปวดหัว
ต่างรุมเร้าเข้ามาอย่างเมามัว
จนเซซัวเซซังมิสร่างซา
โลกเรานี้เห็นทีจะเวียนวน
ค่าของคนวัดกันยากนักหนา
ฤา ต้องอยู่นิ่งเฉยคอยเวลา
ไม่รู้สึกรู้สาน่าตรอมตรม
Calendar
Lovers
25 คน เลิฟโคลอน
หน้าส่วนตัว
3386
