24 เมษายน 2551 15:52 น.
โคลอน
ลองถามใจตัวเองดูสักหน่อย
ผิดหวังบ่อยหรือเราไม่เข้มแข็ง
เสียน้ำตาทุกคราที่โรยแรง
ปล่อยเวลาให้แซงชีวิตไป
นั่งจับเจ่าเรื่องเก่าไม่ยอมจบ
พิงไหล่ซบหาหลักไม่ไปไหน
วนเวียนอยู่แค่เพียงความเสียใจ
อนาคตเป็นไงไม่ไยดี
ชีวิตที่เหลืออยู่จะกู่กลับ
ฤาจะหลับตาสิ้นซึ่งแสงสี
เพียงเพราะเสี้ยวเวลาที่เคยมี
แต่วันนี้ไม่มีหรืออย่างไร
ครึ่งชีวิตมองดูในกระจก
ผมเผ้าปรกจะมองเห็นใครไหม
คนที่เคยมองข้ามอยู่นั่นไง
เพียงเปิดตาเปิดใจให้กว้างดู
..............................................................................
***เพลง ครึ่งชีวิต-แอม เสาวลักษณ์***
เมื่อความรักมันพังลง เราเหมือนคนไม่เต็มคน
เหมือนครึ่งหนึ่งชีวิตนี้หล่นหาย
แบ่งชีวิตให้เขาแล้ว เขาก็พามันจากไป
ไม่มีทางจะทำใจได้เลย
ไม่เคยหันมองดูตัว มัวเสียดายวันเวลา
ฝันว่าอาจจะคืนมาเหมือนเคย
เพิ่งจะรู้ว่ารักแท้ มันไม่ไกลไม่ห่างเลย
แค่เพียงกลับมาสนใจตัวเอง
ครึ่งหนึ่งของชีวิต ที่เราทำหายไป
ต่อให้นอนเสียดายไปจนตายมันก็เท่านั้น
เหลืออีกครึ่งชีวิต ที่มันยังต้องการ
ความรักตัวเองกลับมา ชีวิตมันมีคุณค่ากว่านี้
นั่งดูแขนมองดูมือ ดูหน้าตามองตัวเอง
จ้องกระจกดูสักครั้งนั่นใคร
เก็บชีวิตที่เหลือๆ ทำให้ดีจะได้ไหม
แล้วไม่นานจิตใจจะเต็มเหมือนเดิม
ครึ่งหนึ่งของชีวิต ที่เราทำหายไป
ต่อให้นอนเสียดายไปจนตายมันก็เท่านั้น
เหลืออีกครึ่งชีวิต ที่มันยังต้องการ
ความรักตัวเองกลับมา ชีวิตมันมีคุณค่ากว่านี้
นั่งดูแขนมองดูมือ ดูหน้าตามองตัวเอง
จ้องกระจกดูสักครั้งนั่นใคร
เก็บชีวิตที่เหลือๆ ทำให้ดีจะได้ไหม
แล้วไม่นานจิตใจจะเต็มเหมือนเดิม
เก็บชีวิตที่เหลือๆ ทำให้ดีจะได้ไหม
แล้วไม่นานจิตใจจะเต็มเหมือนเดิม
22 เมษายน 2551 12:23 น.
โคลอน
ถ้าไม่เคยรู้จักความผิดหวัง
ก็มิรู้พลังแห่งความสุข
ณ นาทีที่ได้ปลดเปลื้องทุกข์
ล้มแล้วลุกขึ้นได้เป็นอย่างไร
ถ้าไม่เคยเสียน้ำตาเพียงหยด
คอยแต่กดและเก็บความอ่อนไหว
วันนี้จะเรียนรู้หรือหัวใจ
ต้องเข้มแข็งเท่าไรจึงจะพอ
ถ้าไม่เคยฟันฝ่าอุปสรรค
ปัญหาหนักเข้ามาคงระย่อ
และไม่รู้รสชาติของการรอ
ว่าคุ้มพอกับแสงแห่งศรัทธา
............................................................
เพลง : ฤดูที่แตกต่าง
ศิลปิน : บอยด์ โกสิยพงษ์
หากเปรียบกับชีวิตของคน
เมื่อยามสุขล้นจนใจมันยั้งไม่อยู่
ก็คงเปรียบได้กับฤดู
คงเป็นฤดูที่แสนสดใส
(และ/แต่) ถ้าวันหนึ่งวันไหน
ที่ใจเจ็บทนทุกข์ ดังพายุที่โหมเข้าใส่
บอกกับตัวเองเอาไว้
ความเจ็บต้องมีวันหาย
ไม่ต่างอะไรที่เราต้องเจอทุกฤดู
อดทนเวลาที่ฝนพรำ
อย่างน้อยก็ทำให้เราได้เห็นถึงความแตกต่าง
เมื่อวันเวลาที่ฝนจาง
ฟ้าก็คงสว่างและทำให้เราได้เข้าใจ
ว่ามันคุ้มค่า(แค่ไหนที่เฝ้ารอ)
เมื่อวันที่ต้องเจ็บช้ำใจ
จากความผิดหวังจนใจมันรับไม่ทัน
เป็นธรรมดาที่เราต้องไหวหวั่น
กับวันที่อะไรมันเปลี่ยนไป
(และ/แต่) ถ้าวันหนึ่งวันไหน
ที่ใจเจ็บทนทุกข์ ดังพายุที่โหมเข้าใส่
บอกกับตัวเองเอาไว้
ความเจ็บต้องมีวันหาย
ไม่ต่างอะไรที่เราต้องเจอทุกฤดู
อดทนเวลาที่ฝนพรำ
อย่างน้อยก็ทำให้เราได้เห็นถึงความแตกต่าง
เมื่อวันเวลาที่ฝนจาง
ฟ้าก็คงสว่างและทำให้เราได้เข้าใจ
ว่ามันคุ้มค่า (แค่ไหนที่เฝ้ารอ)
อย่าไปกลัวเวลาที่ฟ้าไม่เป็นใจ
อย่าไปคิดว่ามันเป็นวันสุดท้าย
น้ำตาที่ไหลย่อมมีวันจางหาย
หากไม่รู้จักเจ็บปวดก็คงไม่ซึ้งถึงความสุขใจ
อดทนเวลาที่ฝนพรำ
อย่างน้อยก็ทำให้เราได้เห็นถึงความแตกต่าง
เมื่อวันเวลาที่ฝนจาง
ฟ้าก็คงสว่างและทำให้เราได้เข้าใจ
ว่ามันคุ้มค่า (แค่ไหนที่เฝ้ารอ)
อดทนเวลาที่ฝนพรำ
อย่างน้อยก็ทำให้เราได้เห็นถึงความแตกต่าง
เมื่อวันเวลาที่ฝนจาง
ฟ้าก็คงสว่างและทำให้เราได้เข้าใจ
ว่ามันคุ้มค่า (แค่ไหนที่เฝ้ารอ)
ที่เฝ้ารอ
23 มีนาคม 2551 13:27 น.
โคลอน
"คิดถึง"
คำคำหนึ่งซึ่งสื่อนัยความหมาย
แม้ไม่ซึ้งเท่ากับ"รักมายมาย"
ก็มิคลายเลยความรู้สึกนี้
เพราะเธอ...
จึงอยากมาพบเจอทุกครั้งที่
ความเหงารุมเร้าทิวาราตรี
ณ ห้วงฤดีมิมีเปลี่ยนไป
ห่างหาย...
แม้เสียดายวันคืนสักเท่าไหร่
เมื่อถึงคราที่ต้องจำจากไกล
มีแต่ใจที่ยังอยู่ที่เดิม
ฝากคำ...
ให้จดจำไมตรี ณ แรกเริ่ม
ถึงห่างไปจะคอยเฝ้าต่อเติม
มิตรภาพคงเดิมไม่เปลี่ยนแปลง
รู้ค่า...
ในวันที่ร่ำลามิอาจแฝง
ความรู้สึกส่วนลึกจึงแสดง
หวังให้เธอเป็นแรงบันดาลใจ
สักวัน...
จะแบ่งปันถ้อยคำและขานไข
สาเหตุที่คิดถึงเธอกว่าใคร
ไร้ข้อแม้อันใดจะปิดบัง
...............................................................................................
***เพลง จดหมายจากพระจันทร์ ***
: แอนธิติมา
สวัสดีดวงตะวัน คืนนี้มีดาวเต็มฟ้าทอประกาย
ภาระฉันจึงไม่มีมากมาย พอมีเวลานั่งเขียนถึงเธอ
อยู่สบายไหมตะวัน เราไม่ค่อยได้เจอะกันเลยใช่ไหม
ทั้งๆที่ฟ้าเดียวกันเหมือนใกล้ แต่เพราะภาระของเราต่างกัน
แม้จะไม่ได้พบเจอเธอ ก็รู้เสมอว่าเธออยู่ตรงไหน
และฉันก็รู้ว่างานเธอหนักเพียงใด เธอต้องดูแลใครๆมากมาย
อยากบอกเธอว่าคิดถึง มีฉันซึ่งยังเป็นห่วงเสมอ
แม้ฉันไม่รู้เมื่อไหร่จะพบเธอ แต่ฝันถึงเธอทุกคืน
แม้จะไม่ได้พบเจอเธอ ก็รู้เสมอว่าเธออยู่ตรงไหน
และฉันก็รู้ว่างานเธอหนักเพียงใด เธอต้องดูแลใครๆมากมาย
อยากบอกเธอว่าคิดถึง มีฉันซึ่งยังเป็นห่วงเสมอ
แม้ฉันไม่รู้เมื่อไหร่จะพบเธอ แต่ฝันถึงเธอทุกคืน
รู้ไหมพระจันทร์ดวงนี้รอพบเธอ และคิดถึงเธอเหลือเกิน
16 มีนาคม 2551 19:03 น.
โคลอน
ทุกครั้งที่หลับตาเหว่ว้านัก
เมื่อนึกถึงความรักในครั้งก่อน
แผ่นหลังที่อบอุ่น ณ ยามนอน
วันนี้กลับรานรอนเหน็บหนาวใจ
แสงสว่างยามเช้าช่างเจิดจ้า
จนสายตาล้าเกินจะทนไหว
เหมือนตะวันอยากแกล้งหรืออย่างไร
จึงไล่ตามฉันไปทุกทิศทาง
ความทรงจำที่ก่อเกิดเรื่องเล่า
หวานปนเศร้าเกาะติดไม่ยอมห่าง
แม้เมฆหมอกหมองหม่นยังเจือจาง
แต่ใจที่เปราะบางกลับมืดมัว
หลับตาลงโอบกอดความรู้สึก
ที่ฝังรากหยั่งลึกใจสลัว
เริ่มต้นเช้าวันใหม่ไม่หวั่นกลัว
แม้รอบตัวว่างเปล่าและเดียวดาย
ฉันจะเปลี่ยนพลังความคิดถึง
ที่ซ่อนอยู่ก้นบึ้งสื่อความหมาย
วาดภาพเธอยิ้มให้อย่างผ่อนคลาย
เพื่อก้าวต่อถึงปลายความฝันเรา
14 มีนาคม 2551 07:34 น.
โคลอน
ขอแค่มองห่างห่างอย่างห่วงห่วง
เพียงบางช่วงเพื่อคลายความคิดถึง
ใครคนหนึ่งที่จิตยังตราตรึง
ณ คำนึงแอบซึ้งอยู่เรื่อยมา
ขอแค่มาซึมซับกับรอยยิ้ม
หลับตาพริ้มอย่างที่ถวิลหา
ก็สุขใจเกินกว่าคณานา
แม้มิเอ่ยวาจาที่ต้องใจ
เว้นช่องว่างตรงกลางให้เราเดิน
หากเผอิญวันหนึ่งได้ชิดใกล้
คงเป็นเพราะกามเทพนั้นมือไว
เล็งลูกศรตรงใจใครพอดี
..................................................................................................
***เพลง สายลมที่หวังดี ***
(สุเมธ)
แอบส่งดอกไม้ไปให้เธอไม่รู้หรอก
กับสิ่งดีดีให้เธอเธอไม่รู้
ยังคงปิดบังซ่อนอยู่
เธอไม่ต้องรู้ว่าฉันนั้นคือใคร
ส่งความคิดถึงไปให้เธอไม่รู้หรอก
เป็นกำลังใจให้เธออยู่เสมอ
แม้เราไม่ได้พบเจอ
อย่าเดาเลยเธอว่าฉันนั้นเป็นใคร
ฉันอาจเป็นสายฝนเมื่อเธอร้อนใจ
อบอุ่นเหมือนไฟเมื่อเธอเหน็บหนาว
อาจเป็นคนตรีกล่อมเธอเมื่อเหงา
อาจเป็นแสงดาวเมื่อเธอแหงนมอง
แค่เพียงช่วยรับมันไปในทุกทุกอย่าง
ก็เพียงต้องการให้เธอมีสุขเสมอ
แม้เราไม่ได้พบเจอ
อย่าเดาเลยเธอว่าฉันนั้นเป็นใคร
ฉันอาจเป็นสายฝนเมื่อเธอร้อนใจ
อบอุ่นเหมือนไฟเมื่อเธอเหน็บหนาว
อาจเป็นคนตรีกล่อมเธอเมื่อเหงา
อาจเป็นแสงดาวเมื่อเธอแหงนมอง
แล้วเมื่อถึงเวลาก็จะรู้
เหตุผลที่ฉันนั้นทำให้เธอไป
จะเขียนข้อความหนึ่งไปกับดอกไม้
ให้เธอเรียกฉันว่าสายลมที่หวังดี
ฉันอาจเป็นสายฝนเมื่อเธอร้อนใจ
อบอุ่นเหมือนไฟเมื่อเธอเหน็บหนาว
อาจเป็นคนตรีกล่อมเธอเมื่อเหงา
อาจเป็นแสงดาวเมื่อเธอแหงนมอง
Calendar
Lovers
25 คน เลิฟโคลอน
หน้าส่วนตัว
1709
