22 พฤษภาคม 2551 15:55 น.
โคลอน
ใช้ชั้นเชิง เชิญชวน ชนชมเชื่อ
พ่นพจน์เพื่อ พูดพล็อต โพล่งโผงผาง
กบฏกฏ กัดกร่อน กรอบกึ่งกลาง
จิตจืดจาง จดจ่อ จราจล
คนคิดคด คอยขัด ขวางขอบเขต
หมั่นหาเหตุ หลบหลีก หลากหลายหน
ไตร่ตรองตรวจ ตระเตรียม ตกแต่งตน
ปกปิดปน ป้องปัด ปมปรวนแปร
20 พฤษภาคม 2551 15:10 น.
โคลอน
จินตนาการเว้าแหว่งแบ่งข้าง
สุขทุกข์บ้างเจือจางความอ่อนไหว
หวานปนขมอารมณ์เตลิดไกล
กวักมือเรียกให้ไวรีบกลับมา
ตัวอักษรจ่อมจมบ่มความคิด
เช่นชีวิตปักหลักเผชิญหน้า
อาจมีบ้างรอยยิ้มปริ่มน้ำตา
แต่ทุกอย่างเยียวยาด้วยไมตรี
ณ วันที่ความสดใสเลือนลาง
แค่เพียงบางถ้อยคำก็เหมือนจี้
ความรู้สึกส่วนลึกได้พอดี
เหมือนกับบทกวีสื่อถึงใจ
ใช่เพียงอ่านผ่านผ่านแล้วเลยล่วง
แต่ทุกช่วงอักขระกลับไข
ช่องว่างที่คงยากจะมีใคร
มาเข้าใจความนัยบทกวี
...................................................................................
Title / เพลง : ใส่ใจ
ศิลปิน / Artist :อัยย์ พรรณี วีรานุกูล
ถึงฉันไม่เคยบอกให้รู้ ... แต่รู้มั้ยฉันรู้สึก
หลายครั้งในใจส่วนลึกลึก อยากให้รู้ว่าตื้นตัน
เธอเคยว่ามันเล็กน้อย เพียงความห่วงใยให้กัน
แค่เท่านั้นที่เธอมี ...
ถึงแม้แค่เพียงสิ่งเล็กน้อย แต่โปรดรู้ไว้ฉันชื่นใจ
ทุกครั้งที่เธอมีน้ำใจ อยากให้รู้ว่าตื้นตัน
ความดีที่เธอมีมา เป็นแรงส่งมาให้กัน ให้ฉันก้าวเดินไป
สิ่งเล็กน้อยที่เธอให้มาด้วยใจของเธอ นั่นแหละสำคัญ
สิ่งเล็กน้อยที่เธอให้มาด้วยความเข้าใจ นั่นคือสิ่งสำคัญ
เพราะฉันรับรู้ว่าเธอใส่ใจ ..
สิ่งเล็กน้อยที่เธอให้มาด้วยใจของเธอ นั่นแหละสำคัญ
สิ่งเล็กน้อยที่เธอให้มาด้วยความเข้าใจ นั่นคือสิ่งสำคัญ
เพราะฉันรับรู้ว่าเธอใส่ใจ
เพราะฉันรับรู้ว่าเธอใส่ใจ...
15 พฤษภาคม 2551 11:36 น.
โคลอน
หากว่าเธอกำลังหวาดหวั่นไหว
เพราะกลัวใจของฉันจะว้าเหว่
เมื่อเราอยู่ท่ามกลางคลื่นทะเล
ที่ซัดจนโซเซไร้ทิศทาง
อยากบอกเธอว่าฉันไม่เคยกลัว
แม้จุดหมายมืดมัวในโลกกว้าง
เพียงมีแสงดวงดาวเป็นสื่อกลาง
โอบอุ้มรักเปราะบางของพวกเรา
แม้ต้องฝ่าคลื่นลมที่ถาโถม
แค่เธอปลอบประโลมเหมือนวันเก่า
ฉันก็พร้อมฟันฝ่าฟ้าทึมเทา
ขอเพียงเราเป็นเงากันและกัน
...................................................................................
***เพลง ทะเลสีดำ*** - ลุลา ต้า paradox
ทะเลสีดำ ไม่มีแสงไฟ
มองไม่เห็นทาง เธอกลัวหรือไม่
ได้ยินเสียงเธอ จะกลัวอะไร
จับมือฉันไว้ ฉันก็อบอุ่นหัวใจ
เธออาจเหน็บหนาวทุกคราวที่เจอะคลื่นลม
ก็ห่มใจฉันด้วยความอบอุ่นของเธอ
อาจมองไม่เห็นเส้นของขอบฟ้าไกล
ยังมีแสงดวงดาวจะคอยนำทาง..ให้เราก้าวไป
เธอแน่ใจ ?
ฉันแน่ใจ
ทะเลสีดำ
ไม่นานก็เช้า
ค่ำคืนเหน็บหนาว
จับมือฉันไว้
ทะเลสีดำ
ไม่ต้องหวั่นไหว
จะทำเช่นไร
กอดฉันไว้..เธอ
ทะเลสีดำ ทำให้ฉันกลัว อาจทำให้เธอ นั้นต้องลำบาก
ไม่เห็นเป็นไร อย่าไปคิดมาก มันคงไม่ยาก เพียงเธอจับมือฉัน
เธออาจเหน็บหนาวทุกคราวที่เจอะคลื่นลม
ก้อห่มใจฉันด้วยความอบอุ่นของเธอ
อาจมองไม่เห็นเส้นของขอบฟ้าไกล
ยังมีแสงดวงดาวจะคอยนำทาง ให้เราก้าวไป
เธอแน่ใจ
ฉันแน่ใจ
ทะเลสีดำ
ไม่นานก็เช้า
ค่ำคืนเหน็บหนาว
จับมือฉันไว้
ทะเลสีดำ
ไม่ต้องหวั่นไหว
จะทำเช่นไร
กอด..ฉันไว้เธอ
6 พฤษภาคม 2551 16:28 น.
โคลอน
ความสุขของพ่อมีไม่กี่อย่าง
พวกเราต่างก็รู้อยู่ใช่ไหม
หากจะมีบางคนหลงลืมไป
แล้วแต่ใจช่างเขาเราไม่ตาม
จงยึดถือถึงคำที่พ่อสอน
เพราะคือพรประเสริฐอย่ามองข้าม
รักกันไว้คนไทยพยายาม
มิวู่วามต่อความให้วุ่นวาย
หากคิดดี พูดดี และทำดี
แม้จะมีความต่างและหลากหลาย
ในสังคมที่รวมคนมากมาย
แต่สุดท้ายจุดหมายคือหนึ่งเดียว
อยากให้พ่อของเรามีความสุข
อย่าสร้างทุกข์ให้ท่านควรเฉลียว
ประเทศไทยอยู่ได้ถ้ากลมเกลียว
อย่าให้ขวานบิ่นเบี้ยวแม้นเสี้ยวนึง
.....................................................................................
***ของขวัญจากก้อนดิน***
ธงไชย แมคอินไตย
เราทุกคนก็เหมือนก้อนดินแค่ก้อนหนึ่ง
เปราะบาง ไร้ค่า ไร้ความหมาย
อ่อนแอเหมือนโคลน ไหลไปตามทางเรื่อยไป
เมื่อน้ำแห้งไป ก็แตกระแหง
มีพลัง เพียงแค่แรงเดียวที่ยึดเรา
เหนี่ยวรั้ง เราไว้ ให้กล้าแข็ง
รวมผู้คนมากมาย ให้ทรงพลังแข็งแรง
รวมเม็ดดินทุกเม็ด ให้เป็นแผ่นดิน
เราก็รู้ พ่อต้องเหนื่อยสักเพียงไหน
ต้องลำบากใจกาย ไม่เคยสิ้น
เพราะพ่อรู้ พ่อคือ... พลังแห่งแผ่นดิน
ให้เราพออยู่พอกินกันต่อไป
หากจะหา ของขวัญ ให้พ่อสักกล่อง
เราทั้งผอง จะพร้อมกันได้ไหม
บวกกันเป็นดินเดียว ให้พ่อได้สุขใจ
ไม่ต้องเหนื่อยเกินไป อย่างที่เป็นมา
เราก็รู้ พ่อต้องเหนื่อยสักเพียงไหน
ต้องลำบากใจกาย ไม่เคยสิ้น
เพราะพ่อรู้ พ่อคือ... พลังแห่งแผ่นดิน
ให้เราพออยู่พอกินกันต่อไป
หากจะหา ของขวัญ ให้พ่อสักกล่อง
เราทั้งผอง จะพร้อมกันได้ไหม
บวกกันเป็นดินเดียว ให้พ่อได้สุขใจ
ไม่ต้องเหนื่อยเกินไป อย่างที่เป็นมา
ช่วยกันทำความดี ให้พ่อได้สุขใจ
ไม่ต้องเหนื่อยเกินไป อย่างที่แล้วมา
3 พฤษภาคม 2551 12:22 น.
โคลอน
เช้าวันที่ทุกสิ่งยิ่งเคลื่อนไหว
โลกสดใสเหมือนใจที่เป็นอยู่
แม้ฟ้ามัวหม่นยามฝนพรั่งพรู
แต่ทุกอณูรู้สึกดีดี
นกที่ส่งเสียงสำเนียงน่ารัก
ยังแวะพักทักทายคนที่
เพิ่งลืมตาตื่นจากห้วงราตรี
เมื่อแสงสุรีย์สาดส่องอีกครา
ลุกขึ้นจากเตียงเรียบเรียงความคิด
ณ ช่วงชีวิตที่เติบโตกว่า
ยิ้มรับวันใหม่ใช้ใจนำพา
เหมือนนาฬิกาที่หมุนเรื่อยไป
Calendar
Lovers
25 คน เลิฟโคลอน
หน้าส่วนตัว
2388
