8 พฤศจิกายน 2551 19:07 น.
โคลอน
รักแผ่นดินถิ่นเกิดเถิดทุกท่าน
ชีวิตคนช่างสั้นหาความหมาย
จะสุข ทุกข์ ลำบาก ฤา สบาย
ล้วนต้องตายตามกฏสัจธรรม
ไม่มีที่แห่งไหนจะอบอุ่น
เท่าแผ่นดินที่คุณเคยเดินย่ำ
นับตั้งแต่ก้าวแรกพึงจดจำ
โปรดจงทำความดีเพื่อทดแทน
หากว่ารักแผ่นดินควรคิดครุ่น
อย่าหมกมุ่นทิฐิแลหวงแหน
คำว่าศักดิ์ฤาศรีมิใช่แกน
ที่จะสร้างดินแดนให้เจริญ
สามัคคีกันเถิดนะพี่น้อง
อย่าแบ่งแยกพวกพ้องจนห่างเหิน
ไทยจะคงเป็นไทถ้าร่วมเดิน
ใช่บังเอิญเกิดมาใต้ฟ้าเดียว
เราต่างเป็นคนไทยโดยสายเลือด
อย่าให้รักแห้งเหือดจงแน่นเหนียว
เอกราชอยู่ได้เพราะกลมเกลียว
ขวานไทยมีด้ามเดียวโปรดตรึกตรอง
............................................................
เพลง แผ่นดิน - คาราบาว
ไม่มีดินผืนใดให้ไออุ่น เท่ากับดินที่คุณถือกำเนิด
ไม่มีดินผืนใดดูมั่นคง เท่ากับดินที่คุณลงสัมมะโนครัว
ไม่มีดินผืนใดให้คุณเดิน เท่ากับดินที่คุณเดินตอนตั้งไข่
ไม่มีดินผืนใดมีความหมาย เท่าแผ่นดินสุดท้ายของเผ่าพันธ์
ไม่มีชายหญิงใดมีชีวิต หมกมุ่นครุ่นคิดแค่สืบพันธ์
ไม่มีชายหญิงใดมัวแต่ฝัน เห็นแก่ตนทุกวันทุกเวลา
ไม่มีชายหญิงใดไม่เคยคิด ถึงชีวิตต่อไปภายภาคหน้า
ไม่มีชายหญิงใดไม่อ่อนล้า ร่วงโรยชราไปตามกัน
อย่ามัวแต่ฝัน อย่ามัวแต่คิด ฝันถึง คิดถึง แต่ประโยชน์ส่วนตัว
เห็นแก่ตัว คนเห็นแก่ตัว แผ่นฟ้าจะมัว แผ่นดินจะหมองนองน้ำตา
ไม่มีดินผืนใดให้ไออุ่น เท่ากับดินที่คุณถือกำเนิด
ไม่มีดินผืนใดดูมั่นคง เท่ากับดินที่คุณลงสัมมะโนครัว
ไม่มีดินผืนใดให้คุณเดิน เท่ากับดินที่คุณเดินตอนตั้งไข่
ไม่มีดินผืนใดมีความหมาย เท่าแผ่นดินสุดท้ายของเผ่าพันธ์
ไม่มีชัยชนะใดยิ่งใหญ่ เท่ากับชัยชนะเหนือใจตน
ไม่มีภัยผองใดเฮี่ยม(ห.+สระ อี +ไม้โท พิมพ์ไม่ผ่าน)โหดร้าย เท่ากับภัยผองภัยทำลายตน
ไม่มีเงินไม่มีทองยังไม่หมองเศร้า มีดินปลูกข้าวเราอยู่ได้
ไม่มีเงินไม่มีทองค่อยหาใหม่ บนแผ่นดินสุดท้ายของไทยทุกคน
อย่ามัวแต่ฝัน อย่ามัวแต่คิด ฝันถึง คิดถึง แต่ประโยชน์ส่วนตัว
เห็นแก่ตัว คนเห็นแก่ตัว แผ่นฟ้าจะมัว แผ่นดินจะหมองนองน้ำตา
แผ่นดินเดือดร้อน (ผู้คนหมองไหม้)
ผู้คนใจร้าย (แผ่นดินเดือดร้อน)
แผ่นดินเหือดหาย (ผู้คนเหือดสิ้น)
หมดสิ้นแผ่นดิน หมดสิ้นเผ่าพันธ์
ไม่มีดินผืนใดให้ไออุ่น เท่ากับดินที่คุณถือกำเนิด
ไม่มีดินผืนใดดูมั่นคง เท่ากับดินที่คุณลงสัมมะโนครัว
ไม่มีดินผืนใดให้คุณเดิน เท่ากับดินที่คุณเดินตอนตั้งไข่
ไม่มีดินผืนใดมีความหมาย เท่าแผ่นดินสุดท้ายของเผ่าพันธ์
ไม่มีดินผืนใดมีความหมาย เท่าแผ่นดินสุดท้ายของคนไทย
ขอบคุณภาพประกอบจากเว็บข้างล่างนะคะ
ภาพแผนที่ประเทศไทย ใช้คนกับจักรยานกว่าพันคน ดูแล้วเหมือนขวานทองจริงๆด้วยค่ะ
http://board.trekkingthai.com/board/show.php?forum_id=17&topic_no=101631&topic_id=102698
22 ตุลาคม 2551 14:20 น.
โคลอน
ปิ๊กมาอยู่ บ้านเฮา เหียเต๊อะอ้าย
คนไทยบ่ ใจ๋ฮ้าย กั๋นสักเตื้อ
ไปอยู่ไก๋ แล้วไผ จะคอยเฟือ
ยามตี้หยอด น้ำเกลื๋อ เจื้อน้องน่อย
อ้ายหนีไป ลอนดอน ก่อนานแล้ว
ปิ๊กมาแอ่ว บ้านพ่อง น้องง่อมหงอย
อยากเห็นหน้า อ้ายทัก คนตี้คอย
กลับมายื้อ มากอย กั๋นสักวัน
น้องจะไป ท่าฮับ ตี้บางกอก
แค่อ้ายบอก ว่าจะ บ่ะเหหัน
น้องจะได้ เตรียมตั๋ว ไว้หื้อตัน
จองรถหรู สักกัน แวะเกาะก(ร)ง
น้องฮู้ว่า อ้ายชอบ ถูกแม่นก่อ
ลองไปผ่อ สักน่อย เผื่อจะหลง
ในความงาม ตี้อาจ ลืมบ่ะลง
ณ เกาะก(ร)ง รออ้าย ย้ายกลับมา
14 ตุลาคม 2551 11:11 น.
โคลอน
เมื่อโลกนี้ไม่สวยแลหม่นหมอง
ชนทั้งผองมิคิดจะแปรเปลี่ยน
สร้างความสุขปรับทุกข์ที่วนเวียน
จิตจวนเจียนเสื่อมแล้วซึ่งศรัทธา
ไม่อยากเห็นโลกกว้างบนทางเปลี่ยว
ฤาขวางเมื่อน้ำเชี่ยวสาดเข้าหา
อยากจะอยู่นิ่งนิ่งมินำพา
ห้วงเวลาสับสนและวุ่นวาย
แต่จะเป็นไปได้อย่างไรนั่น
เมื่อใจนั้นยังเจ็บไม่จางหาย
ความทรงจำยังพร้อมแผ่กำจาย
ณ เวลาเดียวดายไร้ผู้คน
บ้านของเราใกล้แตกแล้วเพื่อนเอ๋ย
จะอยู่เฉยคิดถึงเหตุแลผล
ปล่อยผู้กล้าเหล่านั้นต้องผจญ
ความทุกข์ทนอีกนานสักเท่าไร
เมื่อผู้ใหญ่บ้านเมืองไม่สำนึก
ปัญหาจึงฝังลึกเกินจะไข
นี่น่ะหรือประชาธิปไตย
ฤาระบอบที่ใครออกแบบมา
เสียงข้างมากลากไปเล่นตามกฏ
แต่ใจคิดกบฎเออเอ็งกล้า
อีกไม่นานฟ้าจักชี้ชะตา
ความผิดทางอาญาข้าจักรอ(ดู)
7 ตุลาคม 2551 08:46 น.
โคลอน
แก๊สน้ำตาที่ยิงแต่ละลูก
จะให้ถูกก็คือเงินภาษี
แต่ท่านใช้เอามาเพื่อย่ำยี
ประชาชีวันนี้หรืออย่างไร
จะแถลงนโยบายสมานฉันท์
กลับห้ำหั่นกรุยทางน่าอายไหม
เมื่อไม่มีอีกแล้วความไว้ใจ
เจรจายังไงช่วยตอบที
ประชาชนมากมายท่านยังกล้า
มิอายฟ้าอายดินสิ้นศักดิ์ศรี
ฤาหุ่นเชิดแจ้งเกิดความอัปรีย์
เลยยอมพลีหมดสิ้นความเป็นคน
แก๊สน้ำตาที่ยิงแต่ละครั้ง
คนที่สั่งเคยคิดไหมสักหน
ว่าชนวนที่ก่อจราจล
หาใช่ประชาชนคนเดินดิน
พวกท่านลองตักน้ำใส่กะโหลก
แล้วชะโงกดูเงาอันปล้อนปลิ้น
นั่นแหละคนกลับกลอกเป็นอาจินต์
ชอบแลบลิ้นสองแฉกแลแหกตา
หากจริงใจใครเขาคงดูออก
นี่กลับกลอกจนเป็นตัวปัญหา
หากไม่รักแผ่นดินที่เกิดมา
เชิญไปอยู่ชายคาคนอื่นไป!
ลมหนาว... พัดผ่านราวจะหอบความคิดถึง ของฉันไปเฉกเช่นเคยรำพึง แม้อยากดึงเก็บไว้กลับไม่ทัน
เพราะกลัว... ความมืดมัวของหมอกจะมาคั่น จนมิอาจไปถึงคนผูกพัน ที่นับวันยิ่งห่างแลเลื่อนลอย
น้ำค้าง... ที่พรมพร่างแตกเป็นละอองฝอย โปรดละลายสายหมอกให้คนคอย ได้มองเห็นร่องรอยที่ลางเลือน
แดดอุ่น... ที่เคยคุ้นโอบกอดคล้ายเป็นเพื่อน แม้หนาวเหน็บยามใดตะวันเยือน ช่วยย้ำเตือนบางสิ่งใช่นิรันดร์ ************************************
เมื่อใดที่ละอองน้ำเริ่มโปรยปราย คล้ายสายฝนเม็ดน้อย-น้อย ที่ร่วงหล่นปรอย-ปรอยในหน้าหนาว เป็นสัญญาณหนึ่งที่บ่งบอกว่า ไม่นานความหนาแน่นของหมอกจะจางลง และตะวันได้ตอกบัตรเข้างานแล้ว เตรียมรับไออุ่นของแดดอ่อน-อ่อนยามเช้า ที่เหมือนเพื่อนคอยปลอบประโลมเรา ให้ผ่านความเหน็บหนาวคราวเหมันต์
***อย่าปล่อยให้ตัวเองต้องเหน็บหนาว เมื่อแดดอุ่นยามเช้าผ่านเข้ามา
Calendar
Lovers
25 คน เลิฟโคลอน
หน้าส่วนตัว
2099
