31 สิงหาคม 2545 22:58 น.
แอ็ปเปิ้ล
พระจันทร์สีเงิน...ขณะที่ฉันจ้องมองเธอ...เธอเองก็จ้องมองฉันเหมือนเป็นการไต่ถามและแลกคำตอบซึ่งกันและกัน เธอคงเป็นห่วงและพะวงกับเส้นทางเดินสายใหม่ของฉันว่าจะเป็นอย่างไร? ฉันรู้ว่าเธอยังอยู่เป็นเพื่อนฉันเสมอ รวมทั้งมวลหมู่ดาวน้อยใหญ่เหล่านั้น ถึงแม้บางวันเมฆหมอกจะมาบดบังแสงสว่างนวลตาของเธอไม่ให้ฉันเห็น แต่ฉันกลับรู้สึกมั่นใจว่า...บนผืนฟ้าที่กว้างใหญ่จะมีพวกเธอเฝ้ามองมาตลอดเวลา
บ่อยครั้งที่ฉันนึกเกลียดเวลายามค่ำคืน เพราะมันทำให้ฉันรู้สึกเคว้งคว้าง และเหงาขึ้นมาอย่างไม่มีสาเหตุ จนบางที ฉันอยากจะหยุดตะวันไว้ที่ปลายฟ้า ไม่อยากให้ดวงจันทร์แทรกตัวมาพร้อมกับค่ำคืนที่มืดมิด อย่างน้อยฉันจะได้อยู่กับช่วงเวลาที่สว่าง ได้มองเห็นอะไรที่มันชัดเจนมากกว่าความมืดมน แต่วันนี้ฉันกลับรู้สึกว่า ฉันควรจะขอบคุณราตรีกาลที่ยาวนาน แสงจันทร์ที่นวลตา หมู่ดาวที่พร่างพราวบนนภา และความเหงาที่แทรกตัวมาช่วงเวลานี้เสมอ มันทำให้ฉันได้อยู่กับตัวฉันเองมากขึ้น จากที่เคยใส่ใจแต่ผู้อื่น จนบางครั้งหลงลืมดูตัวเอง ทำให้ฉันได้มีเวลาทบทวนเรื่องราวและยอมรับในความเป็นจริงว่า วันนี้ฉันไม่ใช่เด็กผู้หญิงที่ร่าเริงเหมือนแต่ก่อนแต่กลับเป็นใครคนหนึ่งที่มีอดีตกับวันวานมานาน
เหลือเกิน
12 สิงหาคม 2545 20:04 น.
แอ็ปเปิ้ล
เคยคิดไหมว่า...อักษรสั้น ๆ เพียงไม่กี่พยางค์แต่ทำไมถึงได้ทรงคุณค่าและทรงความหมายเหลือคณา บ่อยครั้งที่ฉันตั้งใจจะนิยามคำว่า
"แม่" ฉันไม่รู้ว่าควรจะเริ่มต้นที่ตรงไหนและสิ้นสุดลงที่ใดดี รู้เพียงว่า ช่วงเวลาที่ผ่านมา ฉันไม่สามารถนับได้เลยว่า ความรู้สึกที่ฉันได้รับจากผู้หญิง
คนหนึ่งมันมากมายเพียงใด ณ จุดที่ได้ยืนอยู่ตรงความเป็นฉัน มี 2 มือที่อบอุ่นจากผู้หญิงคนหนึ่งที่โอบประคองไว้ตลอดเวลา ด้วยความอาทร ห่วงใย
และเอาใจใส่ ตราบจนทุกวันนี้ที่ฉันสามารถยืนอยู่อย่างมั่นคง จากเด็กทารกที่ไม่รู้เรื่องราว เตาะแตะเป็นเจ้าตัวเล็กที่บริสุทธิ์ไร้เดียงสา เติบโตเป็น
สาวน้อยที่ไม่ได้เลิศเลอกว่าใครที่ไหน และฉันก็ค้นพบว่าไม่ว่าฉันจะเป็นอย่างไร หนึ่งคนในโลกที่ไม่ทิ้งฉันไปและอยู่เคียงข้างฉันมาตลอด ไม่ว่าจะสุข
หรือทุกข์ แม้ในยามที่ฉันอ่อนแอสักแค่ไหน ผู้หญิงที่เป็นแรงบันดาลใจให้ฉันได้ทำในสิ่งต่าง ๆ ด้วยความเชื่อมั่น ผู้หญิงที่ทำให้ฉันรู้คุณค่าในคำว่ารัก
แท้ที่บริสุทธิ์มันยิ่งใหญ่เพียงใด วีรสตรีอันดับ 1 ในดวงใจของฉัน ก็คือ ผู้เป็นที่รักยิ่งกว่าสิ่งใด
แม่จ๋า...หนาวไหม
ลูกถามทำไมแม่ไม่หนาว
แม่จ๋า...อกลูกนี้ปวดร้าว
ใจแม่ก็ร้อนผะผ่าวเช่นกัน
ลูกเอ๋ย..โลกนี้ไม่เคยให้ใครได้หลับไหล
มีสุข มีทุกข์ปะปนกันไป
ร้าวรอน อย่า หวั่นไหว
แม่จะผลักดันให้เจ้าก้าวไปถึงฝั่งฝัน
ไม่ว่าจะในวันนี้หรือวันไหนลูกก็ยังจะรักแม่ทุก ๆ วัน แม้อาจจะเป็นเด็กดื้อ ที่บางครั้งก็ไม่ฟังใคร แต่หนูสัญญาว่าเด็กดื้อรั้นคนนี้
จะป็นได้ดั่งนี้แม่ตั้งใจ หนูขอให้พระคุ้มครองให้แม่หายป่วยเร็ว ๆ นะ หนูรักแม่คะ จะตั้งใจเรียน หนูหวังที่จะเห็นรอยยิ้มที่พิมพ์ใจของแม่
ในวันรับปริญญาปีหน้าของหนูนะคะ แม้ปีนี้จะเป็นปีแรกที่หนูไม่ได้อยู่ข้าง ๆ แม่ จะรู้ไหมน้าาาา...ว่าลูกคนนี้กว่าจะกลั่นกรองอักษรมาได้ น้ำตา
ก็ซึมตลอดเลย แต่ไม่เป็นไรคะ หนูรู้ว่ามีกำลังใจส่งมาจากแม่เสมอ รักแม่นะคะและ ขอให้คุณแม่ทั่วโลกมีความสุขมาก ๆ คะ "รักแม่ที่สุดในโลกเลย"
10 สิงหาคม 2545 19:19 น.
แอ็ปเปิ้ล
สวัสดีความร้าวราวที่เข้ามาทักทายและอยู่เป็นเพื่อนฉันอย่างสม่ำเสมอ มันเป็นของขวัญชิ้นเดียวที่เธอได้มอบให้กับฉันก่อนความห่างเหินจะเข้ามาแทนที่ความผูกพัน ฉันไม่ได้อยากเก็บมันไว้หรอกของขวัญชิ้นนี้ เพราะมันทำให้ฉันเจ็บ บ่อยครั้งที่ฉันขว้างปามันออกไป ไม่นานมันก็กลับมา คล้ายจะเป็นส่วนหนึ่งของชีวิตไปแล้ว แต่ก็ช่างเถอะ...ถึงอย่างไรฉันก็ยังทนไหว ถ้าใจฉันมันทนได้ทนไป ในทุก ๆ วันเธอรู้ไหม ฉันมีของขวัญมาฝากให้เธอเช่นกัน ส่งผ่านฟากฟ้าที่แสนไกล ส่งมาเรื่อย ๆ และมากขึ้นทุกวัน นั่นคือ ความรัก ความห่วงใย และคิดถึง อืม...ต้องขอโทษด้วยที่ของขวัญเหล่านี้ไม่ได้ผูกโบว์ไปให้ จะมีก็เพียงแต่สายใยที่ฉันใช้ผูกแทนโบว์ มันอาจไม่มีตัวตน และมองไม่เห็นแต่หากเพียงเธอจะสัมผัสด้วยหัวใจของเธอ บางทีเธออาจจะรับรู้ถึงความรู้สึกของใครคนหนึ่ง ณ อีกฝั่งฟ้า ที่ยังรอรับรู้ความรู้สึกอย่างนี้จากเธอเช่นกัน
เรื่องบางเรื่องก็ยากจะบอกเหตุผล
เรื่องง่าย ๆ บางคนก็ตอบไม่ได้
ทำไมไม่เลิก ทำไมไม่หยุด ทำไมไม่ไป
ตัวห่างมาได้ แต่ไม่รู้ทำไมหัวใจไม่ห่างมา
กี่เดือนกี่ปีแล้วที่เราไม่ได้พูดกัน มันนานมากเลยนะ นานเสียจนฉันใจหาย บ่อยครั้งที่ต้องทอดถอนลมหายใจ ฉันรู้สึกเคว้งคว้างและคิดถึงเธอเหลือเกิน คิดถึงคำพูดเก่า ๆ ที่เธอเคยบอกกัน คิดถึงทุกสิ่งทุกอย่างที่เป็นเธอ บางครั้งน้ำตาปริ่มแต่ก็ยังเผยยิ้มอย่างสุขใจ เธอที่อยู่แสนไกลจะรู้บ้างไหม ว่าคนที่อยู่ที่นี่อยู่ได้ด้วยวิธีไหน ฉันมีความสุขในทุกอาทรที่ส่งไป บอกได้ว่าเต็มใจ แม้รู้ว่าเป็นฝ่ายเดียวที่ฝันใฝ่และคิดถึง ทุกโมงยามฉันเฝ้ามองเส้นทางที่เธอก้าวเดิน มันห่างไกลห่างออกไปทุกที แม้เราจะอยู่ในถนนสายเดียวกัน แต่เธอเดินไปทางฝั่งซ้ายอย่างทรนง ไม่คงไว้ซึ่งเยื่อใย ส่วนฉันเดินไปทางขวาและแบกรับเศษฝันวันวานอย่างทนุถนอม ทุกครั้งที่คิดถึงเธอฉันเคยออกเดินทางไปถนนฝั่งซ้าย เพราะมันอาจจะทำให้ฉันได้พบเธอบ้าง แต่เปล่าเลย...ฉันไม่เคยพบเธอ เธอคงมุ่งหน้าเดินตามหาสิ่งที่เธอค้นหาออกไปไกลมากแล้ว
ฉันก็ได้แต่หวังไว้ว่า ณ จุดศูนย์กลางของเส้นทางคงมีสักวันที่ฉันและเธอจะลดความทิฐิลงบ้าง และหันกลับมาจากที่ของตน กลับมาเจอกัน ณ จุดศูนย์กลางของเส้นางที่รวมความรักและสิ่งดีดีเอาไว้...อย่าแปลกใจเลยหากฉันจะยึดติดกับคำว่า รอ แม้ใครจะหาว่าฉันงมงาย แต่หากเป็นสิ่งเดียวที่จะทำให้ฉันอบอุ่นใจขึ้นมาบ้าง ได้โปรดให้ฉันทำ เพราะเหตุผลเดียวที่รอ คือ รักเธอ
ที่เดิมแห่งนี้ยังเป็นของเธออยู่เสมอ
ยังไม่มีใครมาแทนเธอตั้งแต่เธอจากไป
ที่เดิมแห่งนี้...ตรงนี้ ฉันยังเก็บไว้
และฉันยังมีที่ว่างในใจสำหรับเธอ
ไม่ผิดใช่ไหมที่ฉันจะยังรักเธอ
แม้ว่าเธอกับฉันวันนี้จะอยู่ไกลแสนไกล
ก็ยังจะรออย่างมีความหวังยังคงไม่เปลี่ยนไป
ไม่ว่าใครจะมองว่าฉันงมงาย..ฉันก็จะรักเธอ
Calendar
Lovers
0 คน เลิฟแอ็ปเปิ้ล
หน้าส่วนตัว
3323
