12 สิงหาคม 2545 20:04 น.
แอ็ปเปิ้ล
เคยคิดไหมว่า...อักษรสั้น ๆ เพียงไม่กี่พยางค์แต่ทำไมถึงได้ทรงคุณค่าและทรงความหมายเหลือคณา บ่อยครั้งที่ฉันตั้งใจจะนิยามคำว่า
"แม่" ฉันไม่รู้ว่าควรจะเริ่มต้นที่ตรงไหนและสิ้นสุดลงที่ใดดี รู้เพียงว่า ช่วงเวลาที่ผ่านมา ฉันไม่สามารถนับได้เลยว่า ความรู้สึกที่ฉันได้รับจากผู้หญิง
คนหนึ่งมันมากมายเพียงใด ณ จุดที่ได้ยืนอยู่ตรงความเป็นฉัน มี 2 มือที่อบอุ่นจากผู้หญิงคนหนึ่งที่โอบประคองไว้ตลอดเวลา ด้วยความอาทร ห่วงใย
และเอาใจใส่ ตราบจนทุกวันนี้ที่ฉันสามารถยืนอยู่อย่างมั่นคง จากเด็กทารกที่ไม่รู้เรื่องราว เตาะแตะเป็นเจ้าตัวเล็กที่บริสุทธิ์ไร้เดียงสา เติบโตเป็น
สาวน้อยที่ไม่ได้เลิศเลอกว่าใครที่ไหน และฉันก็ค้นพบว่าไม่ว่าฉันจะเป็นอย่างไร หนึ่งคนในโลกที่ไม่ทิ้งฉันไปและอยู่เคียงข้างฉันมาตลอด ไม่ว่าจะสุข
หรือทุกข์ แม้ในยามที่ฉันอ่อนแอสักแค่ไหน ผู้หญิงที่เป็นแรงบันดาลใจให้ฉันได้ทำในสิ่งต่าง ๆ ด้วยความเชื่อมั่น ผู้หญิงที่ทำให้ฉันรู้คุณค่าในคำว่ารัก
แท้ที่บริสุทธิ์มันยิ่งใหญ่เพียงใด วีรสตรีอันดับ 1 ในดวงใจของฉัน ก็คือ ผู้เป็นที่รักยิ่งกว่าสิ่งใด
แม่จ๋า...หนาวไหม
ลูกถามทำไมแม่ไม่หนาว
แม่จ๋า...อกลูกนี้ปวดร้าว
ใจแม่ก็ร้อนผะผ่าวเช่นกัน
ลูกเอ๋ย..โลกนี้ไม่เคยให้ใครได้หลับไหล
มีสุข มีทุกข์ปะปนกันไป
ร้าวรอน อย่า หวั่นไหว
แม่จะผลักดันให้เจ้าก้าวไปถึงฝั่งฝัน
ไม่ว่าจะในวันนี้หรือวันไหนลูกก็ยังจะรักแม่ทุก ๆ วัน แม้อาจจะเป็นเด็กดื้อ ที่บางครั้งก็ไม่ฟังใคร แต่หนูสัญญาว่าเด็กดื้อรั้นคนนี้
จะป็นได้ดั่งนี้แม่ตั้งใจ หนูขอให้พระคุ้มครองให้แม่หายป่วยเร็ว ๆ นะ หนูรักแม่คะ จะตั้งใจเรียน หนูหวังที่จะเห็นรอยยิ้มที่พิมพ์ใจของแม่
ในวันรับปริญญาปีหน้าของหนูนะคะ แม้ปีนี้จะเป็นปีแรกที่หนูไม่ได้อยู่ข้าง ๆ แม่ จะรู้ไหมน้าาาา...ว่าลูกคนนี้กว่าจะกลั่นกรองอักษรมาได้ น้ำตา
ก็ซึมตลอดเลย แต่ไม่เป็นไรคะ หนูรู้ว่ามีกำลังใจส่งมาจากแม่เสมอ รักแม่นะคะและ ขอให้คุณแม่ทั่วโลกมีความสุขมาก ๆ คะ "รักแม่ที่สุดในโลกเลย"
10 สิงหาคม 2545 19:19 น.
แอ็ปเปิ้ล
สวัสดีความร้าวราวที่เข้ามาทักทายและอยู่เป็นเพื่อนฉันอย่างสม่ำเสมอ มันเป็นของขวัญชิ้นเดียวที่เธอได้มอบให้กับฉันก่อนความห่างเหินจะเข้ามาแทนที่ความผูกพัน ฉันไม่ได้อยากเก็บมันไว้หรอกของขวัญชิ้นนี้ เพราะมันทำให้ฉันเจ็บ บ่อยครั้งที่ฉันขว้างปามันออกไป ไม่นานมันก็กลับมา คล้ายจะเป็นส่วนหนึ่งของชีวิตไปแล้ว แต่ก็ช่างเถอะ...ถึงอย่างไรฉันก็ยังทนไหว ถ้าใจฉันมันทนได้ทนไป ในทุก ๆ วันเธอรู้ไหม ฉันมีของขวัญมาฝากให้เธอเช่นกัน ส่งผ่านฟากฟ้าที่แสนไกล ส่งมาเรื่อย ๆ และมากขึ้นทุกวัน นั่นคือ ความรัก ความห่วงใย และคิดถึง อืม...ต้องขอโทษด้วยที่ของขวัญเหล่านี้ไม่ได้ผูกโบว์ไปให้ จะมีก็เพียงแต่สายใยที่ฉันใช้ผูกแทนโบว์ มันอาจไม่มีตัวตน และมองไม่เห็นแต่หากเพียงเธอจะสัมผัสด้วยหัวใจของเธอ บางทีเธออาจจะรับรู้ถึงความรู้สึกของใครคนหนึ่ง ณ อีกฝั่งฟ้า ที่ยังรอรับรู้ความรู้สึกอย่างนี้จากเธอเช่นกัน
เรื่องบางเรื่องก็ยากจะบอกเหตุผล
เรื่องง่าย ๆ บางคนก็ตอบไม่ได้
ทำไมไม่เลิก ทำไมไม่หยุด ทำไมไม่ไป
ตัวห่างมาได้ แต่ไม่รู้ทำไมหัวใจไม่ห่างมา
กี่เดือนกี่ปีแล้วที่เราไม่ได้พูดกัน มันนานมากเลยนะ นานเสียจนฉันใจหาย บ่อยครั้งที่ต้องทอดถอนลมหายใจ ฉันรู้สึกเคว้งคว้างและคิดถึงเธอเหลือเกิน คิดถึงคำพูดเก่า ๆ ที่เธอเคยบอกกัน คิดถึงทุกสิ่งทุกอย่างที่เป็นเธอ บางครั้งน้ำตาปริ่มแต่ก็ยังเผยยิ้มอย่างสุขใจ เธอที่อยู่แสนไกลจะรู้บ้างไหม ว่าคนที่อยู่ที่นี่อยู่ได้ด้วยวิธีไหน ฉันมีความสุขในทุกอาทรที่ส่งไป บอกได้ว่าเต็มใจ แม้รู้ว่าเป็นฝ่ายเดียวที่ฝันใฝ่และคิดถึง ทุกโมงยามฉันเฝ้ามองเส้นทางที่เธอก้าวเดิน มันห่างไกลห่างออกไปทุกที แม้เราจะอยู่ในถนนสายเดียวกัน แต่เธอเดินไปทางฝั่งซ้ายอย่างทรนง ไม่คงไว้ซึ่งเยื่อใย ส่วนฉันเดินไปทางขวาและแบกรับเศษฝันวันวานอย่างทนุถนอม ทุกครั้งที่คิดถึงเธอฉันเคยออกเดินทางไปถนนฝั่งซ้าย เพราะมันอาจจะทำให้ฉันได้พบเธอบ้าง แต่เปล่าเลย...ฉันไม่เคยพบเธอ เธอคงมุ่งหน้าเดินตามหาสิ่งที่เธอค้นหาออกไปไกลมากแล้ว
ฉันก็ได้แต่หวังไว้ว่า ณ จุดศูนย์กลางของเส้นทางคงมีสักวันที่ฉันและเธอจะลดความทิฐิลงบ้าง และหันกลับมาจากที่ของตน กลับมาเจอกัน ณ จุดศูนย์กลางของเส้นางที่รวมความรักและสิ่งดีดีเอาไว้...อย่าแปลกใจเลยหากฉันจะยึดติดกับคำว่า รอ แม้ใครจะหาว่าฉันงมงาย แต่หากเป็นสิ่งเดียวที่จะทำให้ฉันอบอุ่นใจขึ้นมาบ้าง ได้โปรดให้ฉันทำ เพราะเหตุผลเดียวที่รอ คือ รักเธอ
ที่เดิมแห่งนี้ยังเป็นของเธออยู่เสมอ
ยังไม่มีใครมาแทนเธอตั้งแต่เธอจากไป
ที่เดิมแห่งนี้...ตรงนี้ ฉันยังเก็บไว้
และฉันยังมีที่ว่างในใจสำหรับเธอ
ไม่ผิดใช่ไหมที่ฉันจะยังรักเธอ
แม้ว่าเธอกับฉันวันนี้จะอยู่ไกลแสนไกล
ก็ยังจะรออย่างมีความหวังยังคงไม่เปลี่ยนไป
ไม่ว่าใครจะมองว่าฉันงมงาย..ฉันก็จะรักเธอ
15 กรกฎาคม 2545 23:56 น.
แอ็ปเปิ้ล
เพื่อนบ่อยครั้งเมื่อแรกพบหน้าบางคนอาจถูกชะตา ในขณะที่บางคนเหม็นขี้หน้ากันตั้งแต่แรกเจอ แต่ทำไม๊ ทำไม บทสรุปก็มาเหนียวแน่นหนึบกันอย่างกับตังเม
เพื่อนฉันไม่รู้ว่าเราคุยกันถูกคอตั้งแต่เมื่อไร สนิทสนมกันยังไง เพิ่งจะรู้ตัวอีกทีก็ตอนที่เธอมากินข้าวบ้านฉัน แถมยังมาใช้แม่คนเดียวกับฉันอีก
เพื่อนเธอเป็นเหมือนกำลังใจและแรงบันดาลใจให้ฉันได้ทำในสิ่งต่าง ๆ อย่างมั่นใจ เพียงคำพูดที่ว่า "ฉันมั่นใจว่าเพื่อนทำได้" สู้เค้านะ
เพื่อนฉันรู้ว่าเธอห่วงใยฉันตลอดเวลา กินข้าวเยอะ ๆ นะไม่สบายเหรอกินยาแล้วยังใกล้สอบแล้วอ่านหนังสือหรือยังตั้งนาฬิกาปลุกด้วยนะเดี๋ยวตื่นสาย บ่อยครั้งที่ฉันนึกรำคาญ แต่ก็แอบปลื้มใจนะ ที่ยังมีเธอคอยห่วง
เพื่อนแม้วันนี้ เธอจะอ้วนเกินไป ผอมเกินไป ขี้เหร่ (หรือเปล่า) ขี้บ่น ขี้งอน ขี้งก ฮ่า ๆๆ สารพันสารเพ แต่ฉันก็ยังรักเธอนะ รักไม่แพ้แฟนเธอด้วย ขอบอก
เพื่อนระยะทางระหว่างเราแม้จะไกล แต่ความห่างก็ไม่ทำให้ใจเราไกลกันเลย ขอบคุณในวันเหงา ๆ ที่ส่งเสียงผ่าน Mobile มาทักทาย คิดถึงเช่นกันนะ
เพื่อนวันที่เธอร้องไห้ วันที่ฉันร้องไห้ เราผลัดกันปลอบใจ มีเพลงหนึ่งที่เรามักร้องด้วยกัน เพลงปลอบเพื่อน ของแร๊พเตอร์ไง เรามักจะรวมทีมเพื่อพูดคุยให้ความรู้สึกมันดีขึ้น ดีใจนะที่วันนี้มีพวกเธออยู่ข้าง ๆ
เพื่อนเราอาจจะเคยทะเลาะกัน แต่ไม่นานก็หาย และมันทำให้มิตรภาพของเราของเราแนบแน่นขึ้น ฉันจึงรู้ว่าบางครั้งหากเราไม่มีปัญหากันเลย เราก็จะไม่เข้าใจในตัวตนของเธอและฉันที่เป็นอยู่ และเหตุผลเหนืออื่นใด คือการปรับตัวและทำความเข้าใจ
เพื่อนเธออย่าขี้แยนะ หากวันนี้ไม่มีฉันอยู่เคียงข้าง แต่สัญญาว่าจะอยู่ข้าง ๆ ใจของเธอตลอดไป
เพื่อนภาพของเธอ เสียงหัวเราะ รอยยิ้ม วันเวลาแห่งความสุข วันที่เศร้า วันที่เหงา วันที่อกหัก เรื่องต่าง ๆ ของเราฉันจดบันทึกไว้ในความทรงจำเสมอ แม้จะมีความรู้สึกอีกหลายล้านคำพูด แต่คงบอกไปไม่ได้หมดว่าเพื่อนมีค่าแค่ไหน วันนี้เราแค่อยากบอกว่า
"เพื่อนรัก เรา รักเพื่อนนะ"
มีผู้คนมากมายที่เราต้องพบพานในชีวิต
แต่มีเพียงไม่กี่คนที่เป็นความทรงจำซึ่งไม่มีวันเลือนหาย
คนเพียงไม่กี่คนนี้เอง ที่เราจะคิดถึงอยู่เสมอ
ไม่ว่าจะสุขหรือทุกข์ และเรียกได้เต็มปาก เต็มคำว่า "เพื่อนแท้"
มิตรภาพของใครคนหนึ่ง...อาจเป็นเพียงแค่เม็ดทรายหนึ่งกำมือ แต่บางทีเราก็ไม่สามารถนับมันได้หมด ถ้อยคำนี้แทนทุกความห่วงใยและคิดถึง เพื่อน ๆ SC TEAM
14 กรกฎาคม 2545 13:48 น.
แอ็ปเปิ้ล
ที่บางที่ที่เธอไม่เคยมองเห็น
คือสิ่งที่เป็นที่ฝังในตัวฉัน
ก้อนเนื้อที่ไหวเต้นทุกวินาทีของชีวิต
รับรู้ว่าเธอ คือ คนสำคัญ
แต่ทุกคืนวัน คนที่คิดว่าสำคัญ
กลับมองฉันแค่ผ่านเลย..
แปลกไหมถ้าฉันจะบอกเธอว่า การลืมใครสักคนซึ่งเป็นที่รัก เป็นการยากที่สุดในชีวิตของผู้หญิงคนนี้ แม้กาลเวลาจะผ่านล่วงเลยมาเกือบปี แต่ไม่เคยมีแม้สักวันที่หัวใจดวงนี้จะหยุดคิดถึงเธอ เปล่าเลยฉันไม่เคยโทษใคร มันไม่ใช่ความผิดของเธอ และไม่ใช่ความผิดของฉัน เพียงแต่โชคชะตาได้กำหนดเวลาระหว่างเราเพียงเท่านี้ เมื่อเวลาหมดลงเราก็ต้องแยกกัน ฉันไม่กล้าแม้จะเอื้อมมือไปรั้งเธอไว้ ฉันคิดว่าความยิ่งใหญ่ของมนุษย์คือการปล่อยใจให้ได้เป็นอิสระ และฉันได้มอบสิ่งนั้นให้เธอแล้ว หากการอยู่หรือไปของฉันไม่มีอะไรแตกต่าง หากที่ตรงนี้ไม่มีฉันมันทำให้ทุกคืนวันของเธอมีความหมาย ฉันยินดีที่จะถอยออกมาโดยไม่ต้องให้เธอร้องขอ ฉันดีใจที่เห็นเส้นทางของคนที่รักโรยด้วยกลีบความรักสารพัน แม้เส้นทางของฉันจะโรยด้วยความร้าวรานแค่นั้นฉันก็ยอม
ตลอดเวลาที่ผ่านมา เวลาระหว่างเราเดินทาง ผ่านไป ผ่านไป และผ่านไป แต่ฉันแทบไม่รู้จักเธอเพิ่มขึ้น คล้อยไปตามกาลเวลาแม้แต่น้อย ฉันปรารถนาที่จะเข้าไปรู้จักโลกของเธอให้มากขึ้น การพูดคุย การเอาใจใส่ กับกลายเป็นการเข้าไปรบกวน วุ่นวาย หากจะถอยออกมาสักนิดหนึ่ง ก็ดูคล้ายไม่สนใจดูแล เธอจะรู้บ้างไหมไม่ว่าเธอจะคิดอะไร ฉันแคร์ ความรู้สึกของเธอไปทุกเรื่อง จนบางทีฉันร้องไห้ออกมาเพราะความน้อยใจ ฉันรู้ว่าเธอเป็นคนดี แต่ความดีและความเห็นใจ อีกทั้งคำพูดที่ให้ความหวังต่าง ๆ นานา วันนี้มันกลับมาทำร้ายฉัน คงเป็นเพียงแค่ความสงสารที่เธอให้มา แต่ฉันก็รับมันไว้ เพียงไม่อยากให้หัวใจจมน้ำตา แม้รู้ว่าไม่ช้าหรือเร็ววันนั้นจะต้องมาถึง แต่ขอเวลาอีกสักนิดเท่านั้นเอง เธอเคยให้สัญญาว่าจะไม่ลืมกัน แต่ฉันคงไม่สามารถไปกำหนดความรู้สึกของใครได้ หากวันนี้เธอจะลืมกัน กันก็คงไม่มีจะพูดอีกแล้ว
ยิ่งรักมาก ก็ยิ่งเหงา ยิ่งไกลห่าง
ยิ่งอ้างว้าง เคว้งคว้าง หลงทางฝัน
ทุกนาทีที่ผ่านไปแต่ละวัน
เหมือนกำแพงล้อมรอบกั้นหมดทางไป
เธอเป็นเพียงคนเดียวที่เข้ามาเติมเต็มหัวใจให้กัน แม้วันนี้ฉันรู้ดีว่าได้ก้าวออกมาไกลจากชีวิตเธอมากแล้ว ไกลจนไม่อาจรู้ว่าชีวิตนี้จะกลับมาเจอกันอีกหรือเปล่า แม้กำลังใจในวันนี้ที่ฉันเคยได้รับตลอดมาจะหายไป แต่เธอยังไม่เคยหายไปจากใจ และความรู้สึกของฉันที่มีต่อเธอก็ไปเคยลดน้อยลงเลย ณ ที่ตรงนั้นของเธอ ฉันไม่อาจรับรู้เรื่องราวความเป็นไปได้เลย ฉันห่วงเธอและคิดถึงเธอเสมอ บางครั้งฉันเหมือนคนบ้า บ่อยครั้งที่เฝ้ากดเบอร์โทรศัพท์เพียงเพื่อจะได้ยินเสียงเธอ แต่แล้วฉันก็วางมัน เพราะไม่รู้จะพูดอะไร ในวันนี้ฉันแค่อยากบอกว่า ฉันไม่เคยลืมเธอ ความไกลไม่ใช่อุปสรรคสับหรับใจฉันเลย วันนี้ฉันทำได้เพียงหยิบกาลครั้งหนึ่งของความรักที่แสนดีมาเล่าให้ใจฟังในวันเหงา ๆแค่นี้ก็สุขใจมากพอแล้ว
ปล. คิดถึงเธอมากถึงมากที่สุด
หน้าส่วนตัว
1947
Calendar
Lovers
0 คน เลิฟแอ็ปเปิ้ล
