ขอบคุณที่โทรมาทักทาย ในวันที่กายสบายแต่หัวใจมีปัญหา น้ำเสียงที่ห่วงใยทำฉันหวั่นไหวจนมีน้ำตา เผลอคิดไปว่าความรู้สึกที่เธอให้มาคือ "เยื่อใย" ข่มใจไม่ให้แสดงออก ทั้งที่อยากร้องบอก ดีใจเหลือเกิน คิดถึงมากรู้ไหม เป็นเสียงของความคิดที่ตลอดชีวิตคงไม่อาจบอกไป ท่องจำให้ขึ้นใจ "จากนี้เราไม่ใช่คนรักกัน" เลิกกันไปนานแล้ว..ไร้วี่แววจะเป็นเหมือนเก่า หมดสิทธิ์ใช้คำว่า "เรา" เหลือเพียงความเหงาเท่านั้น บอกเธอว่าสบายดี แต่ไม่ได้บอกว่า (ถ้ามีเธออยู่ตรงนี้ด้วยกัน) ยิ่งได้ยินเสียงหัวใจยิ่งสั่น จะลืมความผูกพันนั้นได้อย่างไร แค่นี้ก่อนนะ ...คนของอดีต คงต้องตัดบทก่อนหัวใจที่โดนกรีดจะลุกไหม้ ดีใจที่เธอไม่ลืม แต่ฉันขมขื่นกับสิ่งที่เป็นไป ให้ฉันหลับตาตลอดไปยังง่ายกว่าการทำใจไม่ให้รู้สึกอะไรเลย