เจ้าชายของฉัน

แอ็ปเปิ้ล

ฉันคือหนึ่งดอกไม้ที่อ่อนล้าในสายลมหนาว
ทนความปวดร้าวในเปลวแดดที่แผดเผา
สั่นสะท้านยามสายฝนโปรยละอองแผ่วเบา
ท่ามกลางความเหงาฉันอยู่ลำพังโดยไม่มีใคร

ที่ผ่านมา...มีเพียงคืนวันอันเหว่ว้า
กับรอยน้ำตาที่หล่อเลี้ยงหัวใจยามอ่อนไหว
ฤดูกาลหมุนผ่าน...บางเรื่องของวันวานยังอยู่ในใจ
ก้มหน้ารับความเป็นไป...ยิ้มให้กับฟ้าวันใหม่ทุก ๆ วัน

แล้ววันหนึ่ง...สายลมอุ่น ๆ ก็พัดผ่านมา
นำใครคนหนึ่งจากปลายฟ้ามาสู่ฉัน
จากวินาทีนั้น...โลกก็เปลี่ยนไปชั่วพลัน
บางสิ่งที่เคยฝันก็กลับกลายเป็นความจริง

เธอเข้ามาดึงความทุกข์ออกจากใจของฉัน
ดึงความเศร้าที่เกาะกุมในคืนวันให้หายเป็นปลิดทิ้ง
เติมเต็มสิ่งดีดี ทุกความรู้สึก ด้วยหัวใจอย่างแท้จริง
ทำให้ฉันได้เป็นผู้หญิงที่โชคดีไม่แพ้ใคร

รอยยิ้มที่อ่อนหวานและแววตาห่วงหาคู่นี้
ฉันรับรู้ดีถึงความอาทรมากมีที่ยิ่งใหญ่
มืออุ่น ๆ ที่เกาะกุม นิ้วก้อยที่เกี่ยวคล้องสายใย
หนึ่งคำมั่นว่าเราจะรักกันตลอดไปนานเท่านาน

อ้อมกอดเธออบอุ่นที่สุดในโลก
ทุกความเศร้าโศรกเหมือนได้มลายพัดผ่าน
ขอตอบแทนทุกความหมายด้วยใจดวงนี้ตลอดกาล
ขอบคุณนะคะ...เจ้าชายผู้กล้าหาญ ..ฉันรักเธอ..