30 กันยายน 2548 12:11 น.
แอ็ปเปิ้ล
****************************************************
สิ่งที่เธอสัมผัสได้จากฉัน
อาจเป็นเพียงสายลมแห่งคืนวันที่เหน็บหนาว
เป็นหิ่งห้อยที่ทอแสงริบหรี่ ไม่สว่างเท่าดวงดาว
เป็นท้องฟ้าสีเทา ว่างเปล่า ไม่อบอุ่นใจ
เป็นดอกไม้ที่ร่วงโรยในกาลเวลา
เป็นต้นหญ้าที่ถูกน้ำค้างเกาะตัวจนสั่นไหว
เป็นใบไม้แห้งที่รอการปลิดปลิวล่องลอยไป
เป็นเม็ดฝนหยดสุดท้ายที่ร้าวราน
เป็นถนนที่ปลายทางแสนเหว่ว้า
เป็นหนังสือไร้ค่า ที่เธอไม่เปิดอ่าน
เป็นเข็มนาฬิกาที่หยุดเดินทางมาแสนนาน
เป็นฝันวันวานที่เลือนลางในหัวใจ
สิ่งที่เธอสัมผัสได้จากฉัน
คุณค่าในความผูกพัน ที่ไม่ยิ่งใหญ่
แต่จะเปลี่ยนเป็นรักที่งดงามในวันที่เธอไม่มีใคร
วันนี้...ฉันรู้...ควรรักเธออย่างไรให้พอดี
****************************************************
ฉันรู้...ควรรักเธออย่างไร
เพราะรู้ความจริงเป็นเช่นไร
ฉันรัก รักเธอ เพราะใจอยากให้
ใช่รักเพียงเพื่อครอบครอง
ไม่เคยร้องขอรักตอบ
ไม่เคยเรียกร้องสิ่งใด
เพียงเธอ รับรู้ มีฉันคอยห่วงใย
สิ่งนั้น มันมากมาย เกินพอ
ขอเพียง ได้คิดถึง
แค่นี้ ก็สุขใจ
แม้เธอ อยู่ไกลแสนไกล
แม้ใคร อยู่ข้างเธอ
ฉันรู้...ควรรักเธออย่างไร
จึงยอมเข้าใจทุกอย่าง
ไม่ช้ำ ไม่เสียใจ ไม่เคยบาดหมาง
ทุกอย่าง เต็มใจ ให้เธอ