17 มกราคม 2548 16:09 น.
แอ็ปเปิ้ล
เช้าวันหนึ่ง...ที่ฉันตื่นขึ้นมา
แล้วพบว่า..ฟ้าวันนี้เปลี่ยนสี ไปจากเมื่อวันก่อน
ถนนสายเดิม..เหมือนมีเรื่องราวหล่นหายไปบางตอน
หัวใจที่ไหวอ่อน..ก็พลันเผลอคิดถึงคนห่างไกล
สายลมน้อย...ลอยสัมผัสผิวกาย ทักทายว่า
ในบางครา...หลังฝนซาจะปรากฏสายรุ้งที่ซ่อนไว้
เธอลองเปิดตาดู...สู่โลกกว้าง เปิดหน้าต่างของหัวใจ
ลองเรียนรู้สิ่งใหม่...ที่สดใส โอบกอดเธอไว้ให้ชื่นชม
แต่วันเวลาสำหรับฉัน....เปราะบางยิ่งนัก
กี่คืนวันที่ต้องเรียนรู้จัก..กับรอยทางแห่งความขื่นขม
ความรักที่ผ่านมา...เหมือนสัมผัสได้ เพียงพลิ้วแห่งสายลม
สายรุ้งงาม..จะผ่านมา..ให้คนอย่างฉัน ได้ชื่นชม..เมื่อวันใด
สายลมปลอบ...หอบไออุ่นละมุนรัก ถักเส้นสาย
ห่มรอบกาย...คลายเศร้า บอกเบาเบา..เธอเหงาอยู่ใช่ไหม
จึงขื่นขม ตรมยิ่ง มองมิเห็นความงามเหมือนใครใคร
สายลมกระซิบลงตรงที่ใจ...ไม่เป็นไร ฉันรักเธอ
1 มกราคม 2548 18:38 น.
แอ็ปเปิ้ล
เปิดหน้าต่าง...ต้อนรับสายลมหนาว
มองดูแสงดาว เคียงข้าง ประกายพลุ สว่างไสว
อีกไม่นาน ค่ำคืนนี้จะลาจาก ต้อนรับแสงแรกของเช้าปีใหม่
ฉันยังอยู่กับวินาทีสุดท้าย ของ 1 ปีเต็ม ที่แสนดี
สายลมบอกเล่าเรื่องราวของโลกกว้าง
ฉันยังจำได้...ถึงความอ้างว้างที่เคยพัดผ่านมาตรงนี้
ฉันยังจำได้...ในความคิดถึงที่เดินทางมานานแรมปี
ฉันยังจำได้...ถึงความสุขเล็ก ๆ ที่มีใน ลมหายใจ
ฉันยังเห็นภาพ...รัตติกาล รอคอย พระจันทร์
ฉันยังเห็นภาพ...ท้องฟ้ารุ่งเช้า รอคอย ดวงตะวัน อันสดใส
ฉันยังเห็นภาพ...ผีเสื้อ รอคอย การผลิบานของดอกไม้
ฉันยังเห็นภาพ...เธอคนดี..อยู่ใน หัวใจดวงนี้ ตลอดมา
ฉันรับรู้ว่า..สายน้ำยังรอคอยการมาทักทายของสายรุ้ง
ถนนสายเก่า ยังมีความคิดถึงคละคลุ้ง... มอบให้ผู้คนยามมาหา...
ชิงช้าใต้ต้นไม้ ยังรอใครมานั่ง และแกว่งไกว ความผูกพันสู่ห้วงเวลา
ขอบฟ้า ยังคงเชื่อมโยงความรัก ไปหา แด่คนที่ห่างไกล
ภายใต้จักรวาล เราต่างผ่านฤดูกาลในชีวิต
หลายครั้ง ที่ใบไม้ ปลิดปลิว และก่อเกิดขึ้นใหม่
หลายครั้ง ที่น้ำตา นำมาซึ่งแสงสว่างในหัวใจ
หลายครั้ง ที่ความผิดหวัง ผลักดันฉันให้ก้าวไปอย่างเชื่อมั่น
กาลครั้งหนึ่ง รัก...คิดถึง...เศร้า...น้ำตา
ช่วงเวลาแห่งความหมาย ที่เป็นมากกว่าความฝัน
เรียนรู้ ยอมรับ เข้าใจ พร้อมขอบคุณ รอยทางแห่งคืนวัน
โอบกอดความทรงจำ ยิ้มรับกับเส้นทางต่อไปของฉัน อย่างสุขใจ
Calendar
Lovers
0 คน เลิฟแอ็ปเปิ้ล
หน้าส่วนตัว
2330
