30 กันยายน 2547 14:34 น.
แอ็ปเปิ้ล
หยิบปากกาหัวใจ...มาขีดเขียนเรื่องราวผ่านกาลเวลา
เรียงร้อยถ้อยคำความห่วงหามอบให้เธอเป็นของขวัญ
หยิบดอกไม้มาประดับเคียง...ข้างคำว่า...คิดถึงกัน
หยิบช่วงเวลาความผูกพัน...มาใส่ช่องว่างยามเราห่างไกล
หยิบเอาความรักของผู้คนทั้งโลกมาปลูกเพาะ
หยิบเอาเสียงหัวเราะมาใส่เสียงดนตรีเติมความสดใส
หยิบสายลมแห่งความอาทร...ล่องลอยเป็นสายอณูความห่วงใย
หยิบเอารอยยิ้มละไม...มาลบเลือนความเดียวดายให้เธอ
หยิบความจริงใจใส่อ้อมแขนแห่งความรัก
หยิบสายใยที่ทอถักรวมเป็นมิตรภาพที่ดีอยู่เสมอ
หยิบพู่กันมาจุ่มสีฟ้า...ระบายความฝันให้เลิศเลอ
หยิบความรักจากใจฉันมาใส่ใจเธอตลอดไป
หยิบสิ่งดีดี...ทุกสิ่ง ทุกอย่าง บนโลกกว้าง
เป็นแสงสว่างนำเส้นทางฝันของเธอให้สดใส
อย่าไถ่ถามเลยว่าฉันนั้นคือใคร เพียงเธอรู้ว่าเพราะโลกนี้...มีความรักที่ยิ่งใหญ่
และฉันเป็นส่วนหนึ่งของโลกหนึ่งใบ...ที่อยากจะมอบสิ่งดีดีให้เธอไป
...........ตลอดลมหายใจที่มี.................
7 กันยายน 2547 14:44 น.
แอ็ปเปิ้ล
เห็นความรักของฉันบ้างหรือเปล่า
พร่างพราวในความฝันอันอ่อนไหว
เริงร่าในสายลมพลิ้วอุ่นที่พัดผ่านไป
แทรกซึมอยู่ในน้ำค้างใสใต้เงาพระจันทร์
ผลิบานในดอกไม้งามยามราตรี
ในเส้นสายของปากกาแต้มสีแห่งความฝัน
เคลื่อนตามเข็มนาฬิกาที่เก็บเรื่องราวความผูกพัน
หอมหวนอยู่ในแจกัน...ความทรงจำแห่งวันวาน
ละมุนละไมบนอักษรรักของบทกวี
ผสานเสียงดนตรีที่ชะโลมหัวใจให้อ่อนหวาน
สุกสกาวในแสงดาวที่โอบคลุมสายใย เจ้าหญิง-เจ้าชาย ในนิทาน
ในเมล็ดพันธุ์ความคิดถึงที่โปรยหว่านจากผืนดินสู่ฟ้าไกล
ความรักของฉันผลิบานในทุกแห่งหน
อยู่ในลมหายใจของผู้คนทั้งยามตื่นและหลับไหล
โลกยังหมุนรอบดวงอาทิตย์ ความรักยังคงหมุนรอบหัวใจ
ไม่ว่าเธอจะอยู่ที่ไหน...ความรักของฉันจะติดตามไปทุกคืนวัน