21 กรกฎาคม 2546 11:43 น.
แอ็ปเปิ้ล
พัดพร่างพรมกลิ่นสายลมแห่งความเหงา
นั่งมองดาวใต้เงาจันทร์ระยิบไหว
ใบไม้โอน โยกเยก ตามลมไกว
โอ้ ! หัวใจ ก็ไหวเอน ตามแรงลม
เหมือนกำลังต้องคำสาปจากมนต์จันทร์
ความเงียบงันมาปักหลักให้ใจขม
อยากไขว่คว้าดาวมากอดคลายเศร้าตรม
อยากผ่านพ้นคืนลมโศกในอุรา
พัดพร่างพรมกลิ่นสายลมแห่งความรัก
เจ้าโบยบิน มาทายทัก วันอ่อนล้า
คลายสิ้นแล้ว ซึ่งความเศร้า รอยน้ำตา
มีเพียงรัก ความศรัทธามาสู่ใจ
เจ้าดวงดาว ฉันไม่เหงา ไม่เหว่ว้า
ไม่มีน้ำตา ไม่เหน็บหนาว ไม่หวั่นไหว
ลมหอบรัก หอบเธอมา จากฟ้าไกล
อยู่กับฉันนาน ๆ ได้ไหม บนทางเวลา
ลมเอย...อย่าพัดแรง
อย่าคอยแกล้งให้ฉันห่วงหา
พัดมาแล้วก็อย่าพัดใจให้เธอจากลา
อย่าปล่อยฉันให้เหว่ว้า หลงทางอ่อนล้า ในใจตัวเอง
21 กรกฎาคม 2546 11:25 น.
แอ็ปเปิ้ล
ฝากเสียงเล็ก ๆ จากหัวใจไปกับฟ้าเบื้องบน
ฝากความคิดถึงปะปนไปกับสายลมไหว
ฝากฟ้าประทานพรให้กับเธอ
และบอกว่าฉันจะเป็นกำลังใจอยู่ไกล ๆ
อย่าลืม! หอบรักกองใหญ่ ไปวางแนบใจให้เธอที
บอกด้วยว่าฉันยังรอเธออยู่
อยากให้รู้ว่าคิดถึงเสมอ
และอยากให้เธอเดินไปด้วยกันบนทางสายนี้
อยากให้เธอเข้ามาสอนให้ฉันได้รู้สักที
ว่าความรักที่แสนดีมันเป็นอย่างไร
นั่งฟังเพลงเบา ๆ แล้วมองฟ้า
หรือฟ้ากว้างเกินกว่าจะเจอเธอได้
เธออยู่ไหน...มีตัวตนหรือเปล่า คนของใจ
อีกนานไหมกว่าเราจะได้มาเจอกัน
แด่ใครคนนั้น...คนเดียวบนโลกนี้
ที่อาจจะเข้าใจและรู้สึกดีในความเป็นฉัน
ไม่วันนี้ ก็พรุ่งนี้ หรือในสักวัน
ใจดวงน้อยของฉันคงได้เจอเธอคนดี
17 กรกฎาคม 2546 19:14 น.
แอ็ปเปิ้ล
ถ้าฉันเป็นพระจันทร์
ฉันคงเงียบงันถ้าดาวไม่เต็มฟ้า
ถ้าฉันเป็นตุ๊กตา
ฉันคงเหงายิ่งกว่าหากไม่มีใครมาพูดจา...กอดกัน
ถ้าฉันเป็นหนังสือ
ฉันคงน้อยใจหากไม่มีใครมาถือ..เปิดอ่านข้อความของฉัน
ถ้าหากฉันเป็นดวงตะวัน
ฉันคงคิดถึงพระจันทร์ที่ไม่เคยได้เจอ
ถ้าฉันเป็นดอกหญ้า
ฉันคงเปราะบาง อ่อนล้า อยู่เสมอ
ถ้าฉันเป็นก้อนหินช่างละเมอ
ฉันคงคอยเพ้อถึงดวงดาว
ถ้าฉันเป็นนาฬิกาทราย
ฉันคงร้องไห้ถ้าเวลาหายไปจากโลกใบเก่า
ถ้าฉันเป็นกระดาษที่บางเบา
ฉันคงลอยคว้างกลางสายลมเหงาไร้ราคา
ถ้าฉันเป็นตัวโน๊ตดนตรี
ฉันคงรู้สึกดีหากมีใครมาเริงระบำใต้เงาฟ้า
ถ้าฉันเป็นผู้หญิงเจ้าน้ำตา
ฉันคงเหว่ว้า...หากขาดเธอสักคน
ถ้าถามว่า....ทำไมเธอถึงสำคัญ
คำตอบนั้นคงมากมายด้วยเหตุผล
ถ้าหัวใจของฉันคือเธอคนเดียวที่มีอิทธิพล
...รัก...คงเป็นคำตอบเดียวในทุกเหตุผลของหัวใจ
17 กรกฎาคม 2546 18:58 น.
แอ็ปเปิ้ล
ระบายความฝันให้เป็นวันสีฟ้า
แต่งแต้มกาลเวลาให้เหมือนฟ้าที่สดใส
เรียงร้อยภาษารักด้วยสีฟ้ากรุ่นหัวใจ
เปลี่ยนโลกให้สดใสเป็นสีฟ้าที่เบิกบาน
เปลี่ยนความเศร้าให้เป็นความสุข
เปลี่ยนความทุกข์ให้เป็นความอ่อนหวาน
เปลี่ยนเสียงร้องไห้ให้เป็นเสียงหัวเราะชื่นบาน
เปลี่ยนสีหัวใจที่หม่นไหม้มานานเป็นสีฟ้าหวานจับใจ
เปลี่ยนความเหงาทุกพื้นที่ที่มืดมน
ละลายความหมองหม่นจากวันวานให้สดใส
เปลี่ยนสีดอกไม้ที่โรยลาจากกิ่งใบ
เปลี่ยนก้อนหินที่เปราะเปื้อนใหม่ให้งดงาม
ให้สีฟ้าแทนทุกความรู้สึก
แทนส่วนลึกในคำตอบของคำถาม
แทนความรักที่ไร้ซึ่งคำนิยาม
แทนความงดงามที่มีในหัวใจ
อุ่นละมัยแห่งสีสันวันฟ้าสวย
ขับกล่อมด้วยเพลงกวีที่อ่อนไหว
ชีวิตหนึ่งมีสักครั้งที่สุขใจ
บนโลกใหม่...โลกสีฟ้าแห่งจินตนาการ
7 กรกฎาคม 2546 14:00 น.
แอ็ปเปิ้ล
ดวงดาว ...ลอยตากฝน...อยู่บนฟ้า
ฉันแหงนหน้า...ค้นหาถึงความเหงา
บางทีฉันอาจเป็นเช่นดั่งดวงดาว
อยู่ในห้อง...ร้องไห้กับความเหงา...ไม่มีใคร
ความคิดถึงโลดแล่นสม่ำเสมอ
ณ ดินแดนที่ไกลห่างเธอหรืออีกฟ้าไหน
ใครคนหนึ่งยังคงงดงามท่ามกลางหัวใจ
ทุกเรื่องราวยังพลิ้วไหวตลอดมา
หากเธออยู่ที่ไหนแล้วได้ยินเสียงฉัน
อยากให้รู้ว่าทุกๆ วันมีฉันที่ห่วงหา
เราอาจไม่ได้เจอกันเธอคงลืมฉันไม่กับกาลเวลา
เธอคงบอกใครต่อใครว่าเลิกคิดถึงฉันแล้ว...ใช่ไหมคนดี
สำหรับฉัน ไม่เลย ไม่เคยตอบอย่างนั้น
ฉันยังตอบใคร ๆ อยู่ทุกวันว่า...คิดถึงเธอคนนี้
ห่างไกลเกินกว่าจะใกล้ แต่ยังมั่นคง ยังห่วงใยทุกที
อยากให้รู้ว่าทั้งชีวิตนี้....คิดถึงเพียงเธอ....
Calendar
Lovers
0 คน เลิฟแอ็ปเปิ้ล
หน้าส่วนตัว
2883
