2 มิถุนายน 2546 11:24 น.
แอ็ปเปิ้ล
หากหัวใจนั้นเปรียบเช่นกระดาษขาว
บริสุทธิ์ดังดาว..กระพริบพราว..วับวามใส
กระดาษของฉันคงว่างเล่าไม่มีอะไร
รอคอยใครมาเติมแต่งในสักวัน
คนคนนั้น...ก็เป็นเธอที่เข้ามา
ขีดเขียนเรื่องราวที่ล้ำค่าให้ใจฉัน
เธอแต่งแต้มสีสันในคืนวัน
ให้รับรู้สึกความผูกพันที่เรามี
แต่วันนี้ที่เธอมาเปลี่ยนไป
กับ 1 คำที่ฝากไว้คือหมดความหมายจากใจดวงนี้
ฉันเพิ่งรู้ว่า...อ่อนไหวเหลือเกินกับเรื่องราวต่าง ๆ ที่เคยมี
หัวใจเวลานี้...มีค่าเพียงแค่กระดาษบาง
เศษกระดาษแห่งความหลังที่ทิ้งไว้
ล่องลอยไปไกล แสนไกล อย่างเคว้งคว้าง
เหงา อ้างว้าง หมดสิ้นแล้วซึ่งหนทาง
ฉันเป็นแค่กระดาษบางที่ฉีกขาดกลางสายลม
2 มิถุนายน 2546 11:17 น.
แอ็ปเปิ้ล
ล้มตัวลงนอน
ไม่สบายตัวร้อยเพราะพิษไข้
เหนื่อยเหลือเกินทั้งกายและใจ
เผลอหลับใหล....ไปตลอดทั้งวัน
ฉันได้ยินเสียงเธออยู่ใกล้ ๆ
กระซิบว่ารักและห่วงใยไม่เปลี่ยนผัน
เธอขับกล่อมเพลงนิทราในค่ำคืนที่เงียบงัน
กอดกระชับ...ความผูกพัน...ไม่ห่างไป
ฉันดีใจที่มีเธออยู่
แต่เพียงชั่วครู่ที่ฉันตื่นฟื้นเธอก็หาย
ฉันเอื้อมมือคว้า...จึงรู้สึกตัวว่าหลับฝันไป
เธอกลายเป็นใครที่อยู่ไกลกว่าดวงดาว
ฉันเก็บความรักที่ร่วงหล่นวางบนใจ
นอนซมเพราะพิษไข้ในคืนที่เหน็บหนาว
ฟังเสียงนาฬิกาเคลื่อนผ่านราตรีที่นานยาว
ฝืนยิ้มกับหัวใจดวงร้าว....บอกกับตัวเองเบา ๆ พรุ่งนี้ก็เช้าแล้ว
Calendar
Lovers
0 คน เลิฟแอ็ปเปิ้ล
หน้าส่วนตัว
971
