28 เมษายน 2546 11:43 น.
แอ็ปเปิ้ล
แดดอุ่นสาดส่อง ณ เบื้องฟ้า
หลังฝนซาฟ้าใสประกายสวย
ต้นรักผลิดอกใบกลิ่นระรวย
ผีเสื้อสวย...เฝ้ารอชม...ด้วยหัวใจ
สายรุ้งงาม..ทอดผ่านสะพานฟ้า
นกร้องเพลงร่อนเวหาใต้ฟ้าใส
ดอกหญ้าพลิ้วเริงระบำอยู่ไกล ๆ
สายน้ำใส...กระทบหินให้จังหวะเพลง
หลังละอองฝน...หยดสุดท้าย
กลิ่นไอดินหอมกระจายล่องลอยเคว้ง
มดเรียงแถวต่อตัวร้องบรรเลง
แมงมุมโหน..ใยโครงเคลง..ล้อตะวัน
โลกสวยใบใหม่...หลังซาฝน
เหมือนมีมนต์แห่งรักแต่งเติมฝัน
เมฆหม่นจางหายไป...คืนสีสันเป็นรางวัล
แอบเก็บความงามนั้นไว้แนบใจ
ฝากความอาทรไปกับฟ้าสวย
ผูกโบว์ให้เธอด้วยความรักสีฟ้าใส
เป็นของขวัญจากฟากฟ้าสู่แดนไกล
บอกคำคุ้นให้อุ่นใจ...คิดถึงนะ...คนแสนดี
วันนี้...บรรยากาศโปร่งใส
แม้ห่างไกลแต่หัวใจยังปฏิบัติหน้าที่
ก่อนแดดอุ่นจะลา..ให้รู้ว่า...รักทุกนาที
บอกเธออย่างนี้...เพราะอากาศมันดีและฟ้าก็เป็นใจ
27 เมษายน 2546 17:29 น.
แอ็ปเปิ้ล
ตั้งแต่วันแรกที่รู้จัก
ไม่เคยคิดว่าจะหลงรักคน ๆ นี้
บ่นบ้าง ดุบ้าง แต่อะไรที่ว่าดีก็มีให้กันทุกที
จากวันนั้น จนวันนี้ เธอจึงเป็นที่ 1 ในดวงใจ
คอยเตือนประจำ...ทานข้าวให้ตรงเวลา
อย่าทานเผ็ดมากนักเดี๋ยวเป็นโรตกระเพาะได้
เดินเหินให้ระวัง...หกล้มไปจะว่าไง
ไปอยู่ไกล ๆ ไม่สบายเมื่อไร อย่าลืมทานยา
อ้อมกอดที่อบอุ่นที่สุดในโลก
ทำให้ฉันหายเศร้าโศกในวันที่เหมือนจะหมดค่า
สองมือที่มั่นคง ใส่ใจด้วยรักตลอดมา
สร้างชีวิตใหม่ สร้างความศรัทธาให้เกิดขึ้นในหัวใจ
You are my dictionary
สร้างสรรค์สิ่งดีดี ให้หนึ่งชีวิตนี้มีความหมาย
หนึ่งคนที่ทำให้หนึ่งลมหายใจมีค่ามากมาย
วีรสตรีในดวงใจ...ที่เคียงคู่มากับคำว่ารักจริง
แม่ คือนิยามแรกและสุดท้าย
ที่กล่อมหัวใจฉันให้พักพิง
สองมือแม่นี้ที่สร้างโลกและเป็นทุกสิ่ง
ภูมิใจจริง ๆ มีรักจากแม่เป็นไฟส่องทาง
บทกลอนจากลูกสาวคนนี้
ดาวดวงน้อยที่แม่ใส่ใจ ให้ความหวัง
สักวันจะเป็นหลักพึ่งพิงที่ทรงพลัง
สุดท้ายอยากบอกให้ฟัง...หนูรักแม่คนนี้ที่สุดเลย...
27 เมษายน 2546 17:11 น.
แอ็ปเปิ้ล
อากาศแปรปรวน..เดี๋ยวฝน เดี๋ยวร้อน
รู้สึกโรยอ่อน...ล้ารอนหนักหนา
เพื่อน ๆ ก็อยู่ไกลไม่ส่งข่าวมา
อยู่คนเดียว...นั่งเล่นชิงช้า...เฮ้อ! เหงาจัง
ใต้ละอองฝน...ใต้ฟ้ากว้าง
อยากออกเดินทางไปปล่อยใจที่ถูกขัง
อยากไปมองฟ้า...นั่งทำมิวสิค...เปิดเพลงดัง ๆ
อยากชวนเธอ..คนสำคัญ...ไปฟังด้วยกันที่ทะเล
ไปดูฟ้าใส...ไปดูทรายสวย
ดูพระอาทิตย์ตกด้วย...แล้วไปนั่งเรือโย้เย้
ให้เธอนอนนับดาวฉันจะช่วยไกวเปล
ก่อปราสาททรายที่ริมทะเล...ท่ามกลางจันทรา
ให้ที่ตรงนี้...มีเพียงสองเรา
ปล่อยลมหายใจเบา ๆ คุยกันช้า ๆ
อยากมองเธอยิ้ม..อยากสบสายตา
ให้หัวใจพูดจาตามประสาความผูกพัน
เธอจะไปกับฉันไหม
ไปเก็บความทรงจำดีดี...ที่ไม่ใช่แค่ฝัน
ไปมองฟ้า มองดาว มองพระจันทร์
พาหัวใจ...ไปผูกรักสองเรานั้น ที่ทะเล
27 เมษายน 2546 16:55 น.
แอ็ปเปิ้ล
อยากทำตัวให้เป็นผู้หญิง ผู้หญิง
แต่เอาเข้าจริงก็ทำได้ไม่เท่าไร
เย็บปักถักร้อยแม่สอนไว้...ก็ไม่เข้าใจ
เข้าครัวทำอาหารให้ใคร ๆ ก็ไม่ค่อยจะเป็น
เคยฝันไว้ว่า...หากวันข้างหน้าต้องรักใครสักคน
จะยอมอดทน ค่อย ๆ ฝึกฝน มันคงไม่ยากเข็ญ
เปิดตำราที่แม่สอน ตั้งใจทำอย่างใจเย็น
แม้ไม่รู้...คนไหนนะ..จะมาเป็นคนช่วยอาสาทาน
วันนี้...อาจทำเป็นแค่ไข่เจียว
แต่ก็เป็นอาหารจานเดียวที่อร่อย เพราะปรุงด้วยใจที่อ่อนหวาน
ไข่เจียวจานเด็ด...คิดว่า (ไม่ไหม้)น่ารับประทาน
อาจดูธรรมดา แต่ขอยืนกราน ว่าทำด้วยใจ
เฝ้ารอว่าสักวัน
อาจมีใครที่ใฝ่ฝัน...มาผูกพันใกล้ ๆ
ไม่ว่าหมืนล้านคนจะมองฉันเป็นอย่างไร
ขอแค่หนึ่งคนที่เข้าใจ
ฉันยังรอโชว์ฝีมือเจียวไข่...เพื่ออวดใครสักวัน
27 เมษายน 2546 16:52 น.
แอ็ปเปิ้ล
นกเอย...นกน้อย
ตราบรุ่งสางจนราตรีเคลื่อนคล้อยเจ้าลอยไปไหน
บินร่อนไปไกลไม่เหน็ดเหนื่อยบ้างหรืออย่างไร
ปานนี้แล้วไฉนใยเจ้าถึงยังไม่กลับรัง
หรือเจ้ามีศรัทธาในหัวใจ
ตามหาความรักใหม่อย่างคาดหวัง
ดึงดันจะบินไปใครรั้งไว้ก็ไม่ฟัง
ไม่คิดห่วงใครข้างหลังบ้างหรืออย่างไร
ไม่ว่าเจ้า...จะห่างไปไกลกี่ก้าว
ฉันเชื่อมั่น...ยังมีใครรอเจ้าอยู่ที่เก่าไม่ไปไหน
บินไปเถอะ...ไปให้รู้ซึ้งถึงหัวใจ
หากวันใดปวดร้าวกับที่ใหม่
วันนั้นเจ้าจะรู้ว่าไม่มีที่ใด...อบอุ่นได้เท่ารังเดิม
Calendar
Lovers
0 คน เลิฟแอ็ปเปิ้ล
หน้าส่วนตัว
1186
