20 มีนาคม 2546 12:47 น.
แอ็ปเปิ้ล
เพราะใบไม้พลิ้วไหวในสายลม
ฟ้าสีหม่นจนระทมหรือไฉน
ไอแดดอุ่นไม่สาดส่องหรืออย่างไร
น้ำค้างใสใยจึงหลั่งรินสองตา
หรือเพราะหมอกเมฆมัวไม่สลาย
หรือดอกไม้เคลื่อนไหวอย่างโรยล้า
หรือสายน้ำไม่อาจย้อนคืนมา
ทางข้างหน้าจึงดูเหมือนเงียบงัน
หน้ากระดาษแห่งความเหงาอันเหว่ว้า
ปลายปากกาเขียนคำรักลงแผ่นนั้น
พับเป็นดาวแต่งเติมความผูกพัน
ประดับฝันวันคืนให้ชื่นบาน
แล้วแขวนไว้ที่หน้าต่างแห่งความรัก
แอบพิงพักคำสัญญาที่ขับขาน
สดุดีกาลเวลาอันยาวนาน
ที่เดินทางเคียงข้างไม่ห่างไป
สรรพสิ่งรอบกายชวนให้เศร้า
แต่ความเหงาก็อยู่ได้ไม่เท่าไร
เพราะที่สุดลึกลงในหัวใจ
มีเธอเป็นความหมายอยู่เรื่อยมา
หยิบกระดาษมาพับดาว
เติมเรื่องราวแห่งความรักที่มากค่า
ให้ความเหงากลืนหายไปกับเวลา
ให้เธอแทนเข้ามาที่กลางใจ..
19 มีนาคม 2546 12:59 น.
แอ็ปเปิ้ล
ฉันมาจากฟากฟ้า...ที่ว่ากว้าง
เหงา อ้างว้าง อ่อนเปลี้ยและเสียขวัญ
เธอมาจากเพลงมนต์ของคนธรรพ์
จุดความฝันขึ้นในหัวใจเรา
ฉันอยู่กับน้ำตาและว้าเหว่
เธอร่อนเร่ผ่านมาเวลาเหงา
จึงเหมือนกับไฟควันอันไร้เงา
ที่แผดเผาขึ้นมาอย่างชาเย็น
เราเดินร่วมอยู่บนหนทางรัก
ได้ตระหนักถึงความจริงสิ่งที่เห็น
กับบางสิ่งซึ่งแฝงร่างอย่างซ่อนเร้น
มันช่างเป็นความฝันอันปวดร้าว
แล้วชงโคสีม่วงก็ร่วงหล่น
ปลิดกลีบหม่นปลิวคว้างกลางฟ้าหนาว
หร้อมกับหยดน้ำค้างอันพร่างพราว
ก็วับวาวเรืองรองที่สองตา
ไม่ใช่ฝันก็เลือนเลือนเหมือนได้ฝัน
ทุกสิ่งนั้นราโรยให้โหยหา
หวนคิดถึงคืนวันที่ผ่านมา
เหมือนจะฆ่าเรายับลงนับวัน
จึงเดินทวนลมหนาวก้าวช้า ๆ
ซุกซ่อนหน้าอ้างว้างอย่างเสียขวัญ
ลึกลงไปในทะเลว้าเหว่นั้น
เราจะฝันถึงใครไม่ได้เลย
10 มีนาคม 2546 19:10 น.
แอ็ปเปิ้ล
ดวงดาวสวยงามสุขสกาว
นั่นเพราะฉากหลังแห่งความเหงาที่มืดมิด
ภายใต้ดวงตาที่ถูกปิด
ยังมีความฝันเป็นเพื่อนสนิทอยู่เคียงใจ
แสงริบหรี่จากเจ้าหิ่งห้อย
จะค่อย ๆ เปล่งพลังขึ้นได้ใหม่
นั่นเพราะราตีกาลนำทางไป
ให้เฉิดฉายท่ามกลางความมืดมน
ไม้ขีดไฟก้านกระจิด
ยังยอมปลิดตัวเองให้ปี้ปน
แต่คุณค่าที่ได้มาช่างเหลือล้น
แสงสว่างแทรกความมืดมนน่ายินดี
หากเธอเข้าใจในความรัก
เรียนที่จะรู้จักความหมายให้เลิศประเสริฐศรี
บทชีวิต...คงหลีกไม่พ้นอุปสรรคหรอกคนดี
เพียงแต่ความร้าวไหวหากได้ผ่านพ้นใจเรานี้
ภายใต้ความมืดมนที่มี....เธอจะเห็น...รักนี้ชั่วนิรันดร์
Calendar
Lovers
0 คน เลิฟแอ็ปเปิ้ล
หน้าส่วนตัว
901
