23 ธันวาคม 2546 18:27 น.
แอ็ปเปิ้ล
คู่รักแปลกหน้า
เดินผ่านมาในความเหงา
เขาคงฝันถึงความสวยงามบนทางเดินที่นานเนาว์
แล้วไม่นานนัก....คู่รักอีกคู่ก็ผ่านมา
มือจูงมือไป
ตาสบตาด้วยความห่วงหา
รอยยิ้มใส ๆ แตะแต้มใบหน้า
เหมือนหยุดโลก...หยุดเวลาไว้ด้วยกัน
มือจูงมือไป
ใจเคียงใจไร้สิ่งกางกั้น
อุ่นไอความรัก...ความผูกพัน
แทนดวงตะวันในวันที่หนาวใจ
มือจูงมือผ่าน
แอบยิ้มกับรักหวาน ๆ ที่เค้าต่างให้
คิดถึงความรัก....คิดถึงคนของใจ
อีกนานไหม...เธอจะเดินเข้ามาในชีวิตกัน
19 ธันวาคม 2546 18:27 น.
แอ็ปเปิ้ล
หนึ่งใจฉันมีเพียงเธอ
ไม่เคยเผลอมองใครๆ
ไม่เคยสักครั้งให้ตาย
รู้ตัวดีทุกครั้งเลย ว่าฉันมีเธอและเรารักกัน
ผ่านวันพบพานใครๆ
เลิศเลอเพียงไหนไม่หวั่น
คนที่คิดถึงทุกวัน ก็คือเธอทุกครั้งเลย
หมดหัวใจให้เธอเท่านั้น
* ฉันรักเธอมากเลยนะ รักเธอเกินกว่าใคร
รักไม่มีข้อแม้ รักไม่มีเงื่อนไข
และไม่มีเหตุผลอื่นใด
** ยามราตรีไร้ดาว ความเหงารุนแรงเท่าไร
แต่ยังคงดีใจ ที่ฉันยังมีเธอ
เธอก็คงเหมือนกัน แต่ละวันเธอคงอุ่นใจ
ไม่ว่านานเพียงใด จะมีฉันเคียงเธอ แน่นอน
จะรักเพียงแต่เธอ
18 ธันวาคม 2546 20:25 น.
แอ็ปเปิ้ล
ภายใต้หมอน
มีหนังสือกลอนซ่อนไว้
เหงาขึ้นมาคราใด...
เหมือนถูกสะกดให้อ่านมัน
เมื่อก่อนไม่รู้จักความปวดร้าว
ไม่รู้จักความเหน็บหนาวที่เปลี่ยนผัน
ไม่เคยใยดี ไม่เคยคิดอยากจะผูกพัน
ไม่เคยยึดติดกับความฝันที่ร่วมแบ่งปันกับใครต่อใคร
จนวันหนึ่งได้รู้ว่า
ในวันที่เหว่ว้ามันช่างหวั่นไหว
เหงา อ้างว้าง ทรมาน เหมือนจะขาดใจ
ในวันที่ความรักได้ผ่านมาใกล้แล้วไปจากกัน
กวีบทเก่าที่อยู่ใต้หมอน
ทุกบททุกตอนถ้อยคำคอยย้ำเตือนมั่น
ความรักจบสิ้นเมื่อลมรักพัดผ่านผัน
กวีบทนั้น...ยิ่งอ่าน..ยิ่งย้ำ...ให้จมลึกดิ่งในทะเลน้ำตา
*****************************************************************
แต่ก่อนทุกครั้งทีไรได้อ่านได้เห็นในบทกวี
แต่อ่านแล้วทิ้งมันไปไม่เคยใยดีไม่ซึ้งชวนฝัน
* ใจความนั้นก็มีแต่เรื่องเก่า
คือความรักที่กลายเป็นเศร้า
อ่านไปก็งั้นๆเรื่องราวที่ซ้ำๆ
อ่านไปยังช้ำซ้ำเติมเรื่องเก่า
ต้องมีคนสมหวังต้องมีคนชอกช้ำ
ไม่จำไม่ซึ้งไม่เกี่ยวกับเรา
จนวันที่เขาลืมเราจู่จู่ความเหงาก็เกิดมี
กลับเกิดลึกซึ้งในบทกวี
ได้อ่านอีกทีน้ำตาจะไหล
อ่านไปอย่างช้าๆเรื่องราวคนช้ำๆ
แต่มันไม่ขำเพราะเป็นตัวเรา
ไม่เคยจะนึกฝันจะเจอเองสักครั้ง
กับความผิดหวังต้องเจ็บต้องเหงา
เก็บความหมายทุกตอนเก็บอักษรทุกตัว
อยู่ในหัวใจเราเข้าไปข้างใน
ให้มันช้ำไปอีกให้มันช้ำเข้าไป
ให้มันสาแก่ใจให้ช้ำกว่านี้
อ่านไปอย่างช้าๆเรื่องราวคนช้ำๆ
ให้มันตอกย้ำซ้ำเติมใจเรา
ไม่เคยจะนึกฝันจะเจอเองสักครั้ง
กับความผิดหวัง...ต้องเจ็บต้องเหงา
ต้องเจ็บต้องช้ำเป็นอย่างตัวเรา
5 ธันวาคม 2546 15:23 น.
แอ็ปเปิ้ล
ท้องฟ้าดูเวิ้งว้าง
ในหนทางที่ว้าเหว่
ปล่อยใจโถมไปกับคลื่นทะเล
เพราะไม่รู้จะหันเหไปทางใด
อ้างว้างอยู่กลางฟ้า
จนน้ำตาเริ่มรินไหล
จะส่งข่าวถึงเธออย่างไร
ถ้อยคำไหนที่เธออยากรับฟัง
เดียวดายจนดายเดียว
เฝ้าร้อยเกี่ยวดวงใจแห่งความหลัง
เหงา ลึกลึกอยู่คนเดียวในภวังค์
อ้างว้างทุกครั้งที่คิดถึงเธอ
ระหว่างเราเหมือนความว่างเปล่า
ผูกเรื่องราวคนอ่อนไหวให้พลั้งเผลอ
เหมือนว่าฉันไม่เคยจะรักเธอ
เหมือนว่าเราไม่เคยจะรักกัน
ต้นไม้ที่ปลูกไว้ในความเหงา
ใครเล่าจะรับรู้ความหมายนั้น
รากลึกในผืนดินหยั่งลึกในใจนานนับวัน
จะมีใครรู้บ้างว่า...ฉันรักเธอ
5 ธันวาคม 2546 13:24 น.
แอ็ปเปิ้ล
เวลาเดินหน้าไปอย่างไม่หยุดหย่อน
และเวลาไม่อาจเดินย้อนกลับมาตรงนี้
เสียงหัวเราะ รอยยิ้ม เรื่องราวดีดี
เป็นเพียงภาพอดีตที่มีในความทรงจำ
แต่ความรักยังฝังลึกตรงกลางใจ
แม้วันนี้จะเหลือไว้เพียงความบอบช้ำ
โอ้...หนึ่งชีวิตที่จากไปในคืนค่ำ
ขอบอกย้ำว่าห่วงหาและอาลัย
หลับเถอะนะ....หลับให้สบายเวลานี้
โลกใบเก่าอาจไม่ดีเท่าโลกใหม่
หวังเพียงสุดโพ้นฟ้าดินแดนไกล
พ่อของลูกอยู่สุขสบายก็เพียงพอ
แม้ชีพดับแต่ความรักไม่ดับสิ้น
วานผืนดิน แผ่นฟ้า ช่วยบอกต่อ
ตราบโลกนี้ และโลกหน้าที่เฝ้ารอ
ข้าวอนขอฝากรักส่งถึงภพไกล
Calendar
Lovers
0 คน เลิฟแอ็ปเปิ้ล
หน้าส่วนตัว
868
