28 พฤศจิกายน 2546 14:21 น.
แอ็ปเปิ้ล
เคยนั่งตรงนี้ เก้าอี้ตัวนี้ อยู่ข้างๆเธอ
เป็นที่ประจำ ที่เธอและฉัน
จะนัดกันเสมอ
แต่วันนี้ ที่เดิมตรงนี้ ที่ฉันได้เจอ
ทุกอย่างคงเดิม
บรรยากาศเดิมๆ แต่ไม่มีเธอ
* ดนตรีนั้นเล่นอยู่ฟังฉันฟังอยู่
แต่ว่าในใจนั้นเงียบงัน
** มีแต่เสียงเพลงที่ว่างเปล่า
จบลงแล้วความรักของเรา
ไม่มีเขาเคียงข้างอีกแล้ว
ไม่มีคืนวันที่สดใส
ดื่มให้ตัวเองอีกที
กับรักที่เพิ่งผ่านพ้นไป
ฉากวันนั้น ยังจดยังจำแจ่มชัดในใจ
ภาพวันนั้นที่เธอบอกลาฉัน
ยังไม่เคยเลือนหายไป
คำพูดวันนั้นที่บอกกับฉันว่าเธอต้องไป
เธอจับมือฉัน และบอกให้ฉัน
ยกโทษให้ได้ไหม
28 พฤศจิกายน 2546 13:52 น.
แอ็ปเปิ้ล
หนึ่งค่ำคืน ทรมาน เกินต้านไหว
หนึ่งหัวใจอ่อนแอแพ้ความเหงา
ในมุมฟ้า ทางนั้น ใต้แสงดาว
เธอจะเหงา จะเหว่ว้า สักเพียงใด
อยากไปหาอยากปลอบใจยามเธอเศร้า
อยากเป็นเพื่อนนั่งมองดาวยามหวั่นไหว
อยากแบ่งปันความเหงาความเดียวดาย
แม้ห่างไกล...ขอเพียงใจส่งถึงกัน
อยากให้เธอได้คลายความหมองหม่น
เมฆฝนมาอีกไปนานคงผ่านผัน
ชีวิตเรามีขึ้น - ลง ก็เหมือนกัน
แต่ใจนั้นไม่เปลี่ยนผันตามฤดู
ปลดปล่อยความรู้สึกให้เลยผ่าน
อย่าขังใจในห้องเหงาของวันวานให้หดหู่
แม้บนฟ้าไม่มีดาว...ขอให้รู้
เธอยังมีฉันอยู่ไม่ห่างไป
เบื้องบนคือฟ้าผืนเดียวกัน
โลกยังเป็นนิรันดร์ทุกสรรพสิ่งยังเคลื่อนไหว
ในนามของความรักอยากให้ใจเธอเคลื่อนไป
เก็บความสดใสเหล่านั้นไว้...ภายใต้ฟ้าผืนเดียวกัน
27 พฤศจิกายน 2546 14:55 น.
แอ็ปเปิ้ล
ถึงคนไกล...ที่แสนดี
จากที่ตรงนี้ถึงตรงนั้นฟ้าแสนกว้าง
จะอย่างไร...ฉันห่วงใยเธอตลอดทุกเส้นทาง
กำลังใจไม่เคยทิ้งขว้างไปไหนไกล
ถึงคนไกล....ที่ปลายฟ้า
บางช่วงเวลาที่เธอหวั่นไหว
เธอรู้หรือเปล่า....ว่าใครเค้าร้อนใจ
อยากอยู่ใกล้ อยากเอาใจใส่มากกว่าที่เป็น
ถึงคนไกล...ที่น่ารัก
เธอทำให้รู้จักถึงคุณค่าในสิ่งที่มองไม่เห็น
ในความรัก ความอาทร ในสิ่งที่เธอเป็น
ฉันรู้ ฉันเห็น ฉันซึ้ง ฉันอุ่นใจ
ถึงคนไกล...ที่ผูกพัน
ไม่ว่าความฝันนั้นจะไกลสักแค่ไหน
ขอให้รู้...เธอยังมีฉันเป็นกำลังใจ
ระหว่างเราคือแรงบันดาลใจให้กันและกัน
ถึงคนไกล...ที่อ่อนโยน
เธอทำให้ฟ้าสีหม่นกลับสดใส
เมื่อเธอคิดถึงฉัน...ฉันก็คิดถึงเธอ
ความอบอุ่นเกิดขึ้นในใจ
โลกนี้สวยงามมากมาย...หากทุกความเคลื่อนไหวมีเธอ
26 พฤศจิกายน 2546 18:04 น.
แอ็ปเปิ้ล
ชีวิตได้เริ่มต้นใหม่กับความรัก
ได้เรียน ได้รู้จักกับคนที่มีความหมาย
แม้เค้าจะอยู่ไกลตาดูธรรมดาสำหรับใคร
แต่เค้าคือคนที่อยู่ในใจของฉันตลอดมา
แม้โชคชะตาจะพัดพามาเจอเธอคนเก่า
เรื่องราวของเราได้ถูกกลืนหายไปกับเวลาอย่างช้าช้า
และสายน้ำไม่อาจไหลย้อนกลับคืนมา
หัวใจที่เคยอ่อนล้าไม่อาจกลับไปผูกพัน
ไม่ขุ่นข้อง ไม่เคืองแค้นใจ
ลืมไปหมดแล้วที่เคยร้องไห้เมื่อวันนั้น
หลงเหลือก็เพียงความรู้สึกดีดีที่มีให้กัน
เวลานั้นจบลงแล้ว ฉันเข้าใจ
เธอมีทางของเธอฉันมีทางของฉัน
ชีวิตฉันมีคนให้ผูกพันมีความหมาย
สายน้ำในปัจจุบันกำลังโลดแล่นไป
พร้อมหัวใจที่อุ่นไหวและแสนดี
ชีวิตได้เริ่มต้นใหม่กับความรัก
ได้เรียน ได้รู้จักในรักครั้งนี้
ไม่ว่าสายน้ำในปัจจุบันจะไหลไปหรือหยุดลงก็ตามที
ฉันจะไม่เสียใจเลยกับความรักที่มีที่ให้ไป
25 พฤศจิกายน 2546 18:23 น.
แอ็ปเปิ้ล
ฉันคือใครบนโลกกว้าง
คอยเดินทางตามเก็บฝัน
ที่ร่วงหล่นเมื่อวานวัน
มาเติมฝันอันยาวไกล
นับล้าน-ล้าน เส้นทาง
นับหมื่นฝันที่หล่นหาย
ตะวันขึ้นและดับ นับความเดียวดาย
ฉันคือใครในคืนวันที่ผ่านมา
ในสายลมที่พัดพร่ำไหว
ในใบไม้ที่แกว่งไกวอย่างโรยล้า
ในเม็ดฝนที่ปะปนหยดน้ำตา
ในความเหว่ว้าวันนั้นฉันคือใคร
ฉันไม่ใช่สายลมแห่งความอาทร
ฉันเป็นเพียงผู้เร่ร่อนในความอ่อนไหว
ฉันไม่ใช่แสงจันทร์หรือดาวดวงใด
ฉันเป็นเพียงผู้มีหัวใจแห่งศรัทธา
ฉันอาจอบอุ่นและเหน็บหนาว
ฉันอาจอ่อนหวานและก้าวร้าวไม่ห่วงหา
ฉันอาจเข้มแข็งในความอ่อนแอเสมอมา
ฉันอาจยิ้มและเสียน้ำตาได้พร้อมกัน
ฉันคือใคร.ในความรู้สึก
ในส่วนลึกเธอมองฉันเป็นแบบไหน
หากฉันคือคนไม่สำคัญอะไร
ก็อยากให้รู้ไว้ฉันคือความรักที่มีให้เธอ