31 ตุลาคม 2546 22:33 น.
แอ็ปเปิ้ล
คล้ายคล้ายว่าหัวใจเรารู้สึก
คล้ายคล้ายว่าส่วนลึกเธอมีฉัน
คล้ายคล้ายว่าเราต่างผูกพัน
คล้ายคล้ายเรายังมีกันตลอดมา
เหมือนเหมือนว่าคิดไปเอง
เหมือนเหมือนว่าหลงไปกับเพลงที่เชื่องช้า
เหมือนเหมือนหลับฝันเพื่อตื่นขึ้นมา
เหมือนเหมือนว่าเธอจะจากไป
คล้ายคล้ายว่าเธอรักกัน
คล้ายคล้ายว่าฉันอาจคือคนที่ใช่
คล้ายคล้ายเรามีกันและกันในหัวใจ
คล้ายคล้ายจะมีแต่เราเรื่อยไปนับนิรันดร์
เหมือนเหมือนจะโหยหา
เหมือนเหมือนรักจะพัดผ่านไปแล้วนั้น
เหมือนเหมือนเธอไม่มีใจจะให้กัน
เหมือนเหมือนฉันเป็นเจ้าหญิงนิทราที่ไม่อยากลืมตา
เป็นอะไรไปนะ.....หัวใจ
เพียงความรู้สึกพลิ้วไหวหัวใจเหมือนจะโรยล้า
สับสนในตัวตนและความรักใครหนึ่งคนที่ให้มา
หรือเพราะรักเธอมากขึ้นเสียเต็มประดา
เหมือนเหมือนเธอไม่แคร์ก็พาลแต่จะน้อยใจ/font>
7 ตุลาคม 2546 11:46 น.
แอ็ปเปิ้ล
ฉันกางปีกหัวใจ
โบยบินไปบนท้องฟ้า
ฝากความรักความศรัทธา
บนทางเวลาที่ยาวไกล
เป็นสายใยความรัก
ที่ทอถักจากหัวใจ
แทนความคิดถึงที่มีให้
แทนความห่วงใยเมื่อไกลกัน
เธอจะได้รู้สึกดี
ว่าอย่างน้อยมีฉันคนนี้อยู่ตรงนั้น
ให้หัวใจรับรู้ถึงความผูกพัน
เราต่างมีกันและกันตลอดมา
แค่ได้รักในความไกลห่าง
เรียนรู้ถึงความอ้างว้างเหว่ว้า
อาจจะเหงาบ้างบางเวลา
แต่ทำให้รู้ค่าความห่วงใย
เก็บความคิดถึงของฉันไว้ดีดีนะ
แม้ว่าเราจะห่างไกลกันเพียงไหน
เก็บความรักของฉันไว้ใกล้ ๆ ใจ
ท่ามกลาง...ความห่างไกล
อยากให้จำไว้...เรายังมีเรา...
7 ตุลาคม 2546 11:32 น.
แอ็ปเปิ้ล
กลีบกุหลาบสีแดงสด
บางเบาอ่อนละเอียดเบียดกันเป็นกลุ่ม
ฝอยเกสรพลิ้วส่งกลิ่นหอม
แตะแต้มความหวานให้โลกครื้นเครง
ความรักกำลังเบ่งบาน
รอยยิ้มบางบางปริ่มเปรมบนแก้มใส
หญิงสาวประคองช่อกุหลาบแดงในอ้อมกอด
เสมือนว่า...จะปกป้องรักนี้มิให้ใครพรากไปได้
วันเวลาล่วงเลย
ความรักโบยบินหายไปไกลแสนไกล
โลกสีชมพูแปรเปลี่ยนเป็นสีเทา
และดูแคบคับไปถนัดตา
กุหลาบสีแดงดูซีดจางตามกาลเวลา
ถูกวางไว้บนชั้นอยู่อย่างนั้นนานนับปี
ความฝันเลือนลาง...ทุกอย่างเปลี่ยนไป
แต่ทว่า...เจ้าของกุหลาบช่อนั้น
ยังคงเด่นชัดอยู่กลางใจตลอดกาล