26 กันยายน 2545 21:28 น.
แอ็ปเปิ้ล
ฝนตกข้างนอกหนาว
หัวใจดวงร้าวยิ่งหนาวหนัก
สายลมพัดผ่านสะท้านใจนัก
ฟ้าคำรามทายทักให้หวั่นใจ
ออกมายืนรับละอองฝนสาด
ให้ความฝันที่ถูกวาดได้เหือดหาย
ไร้สิ้นหมดแล้วซึ่งความรู้สึกใด ๆ
ปล่อยตัวให้เปียกไปกับฝนโปรย
ร้องเพลงประชันเสียงกระหน่ำ
ตอกย้ำให้ความรู้สึกที่หาโหย
จบมันไปได้แล้วความเจ็บที่โอดโอย
ให้รับรู้ว่าอยู่ได้โดย.....ไม่มีเธอ
ปล่อยใจให้ล่องลอย
ยุติการรอคอยที่มีมาเสมอ
วันนี้ขอร้องไห้เป็นวันสุดท้ายแล้วจะไม่เพ้อ
ให้น้ำตาที่ล้นเอ่อกลืนหายไปกับน้ำฝนที่พร่างพรม
22 กันยายน 2545 22:23 น.
แอ็ปเปิ้ล
ฉันไม่ได้อยากเป็นเจ้าหญิง
ที่ต้องมีเจ้าชายมาแกว่งไกลชิงช้า
ขี่ม้าขาวพาเที่ยวไปจนสุดฟ้า
เก็บดอกไม้ในทุ่งหญ้ามาให้กัน
ไม่ได้อยากเป็นคนเลิศเลอ
ต้องมีเธอคอยตามใจอย่างนี้ อย่างนั้น
ไม่ต้องทุ่มเทอะไรมากมายร้อยพัน
ไม่ต้องถึงกับยกให้ฉันเป็นเจ้าหญิงในใจเธอ
ฉันแค่อยากเป็นผู้หญิงธรรมดา
ที่บางครั้งก็มีน้ำตาคละเคล้าเสียงหัวเราะเสมอ
อาจเป็นเพียงดอกหญ้า...ที่มีค่าสำหรับเธอ
ไม่ใช่เพียงความฝันเพ้อ...แต่เป็นคนของเธอตัวจริง
20 กันยายน 2545 17:38 น.
แอ็ปเปิ้ล
บทกลอนจาก...เด็กดื้อ
แม่คงไม่ถือหากไม่เพราะสักเท่าไร
ทุกถ้อยคำถูกขีดเขียนอย่างตั้งใจ
ส่งไปให้...นางฟ้าคนไกลที่ไม่ได้เจอกัน
สุขสันต์วันเกิดจ๊ะแม่จ๋า
แม้ไม่มีดอกไม้มาฝากเป็นของขวัญ
ไม่มีงานเลี้ยงที่มีเราร่วมเคียงอย่างก่อนนั้น
แต่มีบางอย่างที่จะทดแทนความผูกพัน..ส่งให้ไป
มีของขวัญ...จากเด็กดื้อ
ที่ไม่ต้องซื้อหามาจากไหน
มีถ้อยคำ ที่ย้ำที่ บอกออกจากใจ
คิดถึง ห่วงใย และรักแม่ที่สุด (ในโลก) เลย
15 กันยายน 2545 20:02 น.
แอ็ปเปิ้ล
ความทรงจำสอนฉันไม่ให้ลืมเธอ
ที่ในใจจึงมีเธอเสมอไม่เปลี่ยนไปไหน
กาลเวลา...สอนฉันให้เข้าใจ
ในความห่างไกล เธอคือรักอ่อนไหวที่ฉันเฝ้ารอ
ยังเก็บเธอไว้
ในบันทึกรักความทรงจำอันอ่อนหวาน
เธอคือทุกความหมายที่ใจต้องการ
กับคืนวันที่หมุนผ่าน
เธอคือบันทึกที่ฉันเปิดอ่าน..ต่อลมหายใจ
15 กันยายน 2545 18:59 น.
แอ็ปเปิ้ล
ยังจำฉันได้หรือเปล่า
เด็กดื้อรั้น...ที่เธอบอกไม่เอาไหน
ภาพลักษณ์ของฉันคือผู้หญิงเอาแต่ใจ
งอแง..อ่อนไหวไม่มีอะไรเข้าที
ยังจำฉันได้หรือเปล่า
เมื่อภาพคนเก่าวันนี้ไม่เหลือให้เห็น
ฉันไม่งอแง ดื้อรั้นอย่างที่เคยเป็น
อยากให้เธอเห็น ให้ลึก ให้เข้าใจ
อาจเพราะวันเวลาได้ผ่านไป
บวกกับความน้อยใจในวันนั้น
อยากให้รู้..ฉันเปลี่ยนแปลงได้เพื่อเธอก็แล้วกัน
แต่สิ่งหนึ่งที่ไม่เปลี่ยนไปจากใจฉัน
คือเธอเท่านั้น...ที่ฉันรักจริง